Donderdag is het twee jaar geleden dat de ‘Kinderen van Ruinerwold’ werden ontdekt. De documentaire van Jessica Villerius maakt kans op de Gouden Televizier-Ring. ‘Het was lang niet duidelijk of we zouden uitzenden’
Het is donderdag op de dag af twee jaar geleden dat Ruinerwold wereldnieuws werd. In een verborgen boerderij leefde jarenlang een gezin in het geheim en ongeregistreerd.
De vier oudste kinderen deden eenmalig hun verhaal aan documentairemaker Jessica Villerius. Die documentaire maakt nu kans op de Gouden Televizier-Ring, die morgen wordt uitgereikt.
Drie van de oudere kinderen van vader Gerrit Jan van D., Edino, Israël en Mar Jan vertelden samen met Villerius dinsdag bij televisieprogramma Op1 wat de nominatie met hen heeft gedaan en hoe het nu met hen en met hun jongere zusjes en broertjes gaat.
Videomateriaal
De kinderen gaven veel materiaal mee aan Jessica Villerius om de documentaire te maken. Beladen spullen en veel videomateriaal die werden gevonden in de boerderij. ‘Dat was nog veel meer dan je in de serie ziet’, vertelt de documentairemaakster lachend aan tafel.
Villerius maakte de documentaire zoals ze zelf vond zoals het zou moeten worden. ‘Ik heb hen altijd wel gezegd dat als er paniek zou ontstaan of wanneer het hun geestelijk welzijn aan zou tasten we niet verder zouden gaan. Daarom was het lang niet duidelijk of we wel zouden uitzenden. Met die intentie ben ik dit begonnen.’
Moeilijk om materiaal af te staan
Zoon Israël geeft aan dat het eerst wel moeilijk was om materiaal af te staan. Hij is de zoon die 2 jaar geleden uit huis vluchtte en uiteindelijk bij een kroeg in het dorp terechtkwam, waardoor alles voor hem anders werd.
‘Het was wel later in het proces dat we de spullen ophaalden, een half jaar nadat we begonnen waren. Toen hadden we er al wel meer vertrouwen in. We hebben wel besproken of het in de documentaire mocht komen of niet. Dat respecteerde Jessica. Soms dacht je er even over na of we het materiaal wel wilden tonen en dan kozen we er toch wel voor omdat het zo belangrijk om te laten zien wat er is gebeurd.”
‘Nu worden we omarmd door de buitenwereld’
Mar Jan is blij met de nominatie. ‘De documentaire is heel zwaar, maar het is mooi om zoiets mee te maken. In de documentaire worden onderwerpen besproken waar je moeilijk over praat.’
Israël is het hiermee eens. ‘Het is een omslag. Vroeger zag je dingen van buitenaf als dingen die verkeerd waren, nu worden we omarmd door de buitenwereld.’ Hij geeft aan dat ze allemaal meteen een klik hadden met Villerius en dat ze bewust voor haar hebben gekozen. ‘Dat is het belangrijkste geweest waarom het proces goed is gegaan. Momenten die zwaar zijn geweest, waren daarom ook een soort van therapie.’
Villerius vertelt dat ze vindt dat ze er eigenlijk te vroeg is ingestapt. ‘Zo voelt dat wel. Dat is het dilemma als filmmaker waar je zorgvuldig mee om moet gaan. Je stapt in op een moment dat het ongepast is. Dat het te vroeg voelt, maar je wilt het ook graag vastleggen. Ik heb er geen spijt van.’
Met allemaal gaat het erg gelukkig goed. Met de vier kinderen die te zien zijn in de documentaire, maar ook met hun drie zusjes en broertje. ‘Er is zoveel veranderd’, vertelt Israël, ‘Het belangrijkste wat er is veranderd is vrijheid. Ik kan nu zelf kiezen wat ik kan doen. Nu merk ik pas hoe fijn het is om mezelf te zijn.’
Dat geldt ook voor Mar Jan en Edino, die jarenlang het geheim van hun jeugd met zich meedroegen. ‘Het voelt zo bevrijdend. Ik was al langer weg, maar je zeult elke dag met een zware rugzak en die zorgen konden we niet delen. Alleen met elkaar, maar we kwamen er ook niet uit. Ik ben blij dat het achter de rug is. Het was een soort geestelijke gevangenschap’, zegt Edino.
En of ze winnen of niet, de nominatie voor de Gouden Televizier-Ring is al prachtig, vinden ze. ‘Het is zo tof om er naartoe te gaan. Het is waardering voor Jessica en voor ons verhaal.’
