Wie krijgt de Popprijs, zaterdag op Noorderslag? Froukje, toch? Of toch weer heel iemand anders? Altijd spannend

Ze won meerdere keren de Song van het Jaar-verkiezing van VPRO-internetplatform 3voor12. Ze stond al drie keer op Lowlands. Ze schitterde afgelopen jaar prominent op allerlei andere festivals, en in de grote popzalen. Ze bracht begin vorig jaar haar veelgeprezen debuutalbum Noodzakelijk verdriet uit, en eind van het jaar een heus livealbum. Ze wordt gezien als de stem van haar generatie (ze is van 2001), vooral door die generatie zelf.

Met andere woorden: kan de Popprijs (een beeld van Theo Mackaay en 10.000 euro) nog voorbijgaan aan de neus van Froukje? In coronatijd had Froukje Veenstra, piepjong nog toen, haar naam al gevestigd. Vooral met Ik wil dansen, waarmee ze precies het levensgevoel van haar generatie, thuis opgesloten door de coronacrisis, weergaf.

Toen de wereld weer openging, knalde Froukje net als diezelfde generatie op de festivals. Een seizoen zo druk en explosief, dat ze er bijna door opbrandde – ook best herkenbaar.

Maar begin vorig jaar meldde ze zich weer, met dat prachtige debuutalbum en een ware triomftocht langs zalen en festivals. Ze maakt heel persoonlijke liedjes, vaak op licht elektronische basis. Liedjes die tegelijkertijd heel herkenbaar zijn, voor haar generatie en voor iedereen met een kloppend hart, tot boomers aan toe.

Dus, ja, als Froukje die Popprijs nu niet krijgt, wanneer dan wel? En wie zou ‘m anders moeten hebben? Nu zijn de criteria van die prijs wel zo breed, dat de jury er desgewenst alle kanten mee op kan.

‘De Popprijs wordt uitgereikt aan de persoon of artiest die in het afgelopen jaar de belangrijkste bijdrage heeft geleverd aan de Nederlandse popmuziek’, schrijft Wikipedia. Maar ja, wat is dat precies? Wie groot belang hecht aan vernieuwing van het carnavalsrepertoire zou ‘m nog aan Lamme Frans, Vieze Jerk of Veul Gère kwijt kunnen.

Uit een inventarisatie via de sociale media bleek dat her en der nog de indruk leeft dat de Popprijs vooral een exportprijs is. Dan zou je simpelweg de stream- en verkoopcijfers annex de optredens in het buitenland op kunnen tellen om de ontvanger van die prijs uit die hoed te toveren.

Maar zo werkt het dus niet, al is de prijs in het verleden een keer of wat naar wereldwijd succesvolle dj’s gegaan (die het dan prompt lieten afweten bij de uitreiking – een dj die op zaterdagavond geen klus heeft verdient die titel niet). En al zijn er ook wel andere redenen te bedenken om die Popprijs te gunnen aan Pip Blom of Personal Trainer: in Engeland en elders behoorlijk succesvol met frisse indiepop.

Maar los van die bandjesscene doet de huidige generatie zijn ding vooral in het Nederlands, een welbewuste keuze vaak, maar ook eentje die een doorbraak buiten de landsgrenzen zo goed als uitsluit – helaas maar waar.

Ook Froukje zingt, vanzelfsprekend haast, in het Nederlands. Net als een Eefje de Visser, een naam die ook best vaak genoemd wordt als kandidaat voor die Popprijs.

Niet ten onrechte: haar albums worden steeds eigenzinniger en doen het steeds beter (Eefjes Heimwee eindigde op plek 4 in de albumjaarlijst van muziekblad OOR, nog net voor Froukjes Noodzakelijk verdriet) en haar carrièrepad vertoont ook al een mooi stijgende lijn, met bijvoorbeeld een eigen show in de grote Amsterdamse concertzaal AFAS Live.

Dus als zij ‘m krijgt: niemand die het haar zou misgunnen. Dat zou ook gelden voor Son Mieux, de Haagse band die zo ongeveer doorbrak in coronatijd (de online-noodeditie van Eurosonic Noorderslag droeg daar niet weinig aan bij) en die met on-Nederlands veel glitter, glamour en disco-sensibiliteiten een geheide festivalhit blijkt.

DeWolff, nog zo’n band die ‘m op grond van hard werken alleen al zou verdienen. Plus een stukje vernieuwing in de vorm van een flinke soul-injectie: ze namen hun recente album Muscle Shoals op in de gelijknamige, legendarische studio in Alabama.

Voor Claude, de Nederlandse vertegenwoordiger dit jaar op het Eurovisie Songfestival, lijkt zo’n prijs nog wat vroeg. S10, in 2022 op het Songfestival, stapte afgelopen jaar heel dapper in het theatercircuit, en de brutale Rotterdamse band Tramhaus deed het ook heel goed, maar voor beide lijkt dit nog niet het jaar.

Oude helden als Daniël Lohues of Daryll-Ann of desnoods het nog steeds af en toe optredende Normaal: je zou hun de Popprijs ook heus wel gunnen, maar eerder op grond van hun verdiensten in het verleden dan die van het afgelopen jaar – en daar gaat het dan toch om bij die Popprijs.

En hadden we het al over Wende? Die is met haar eigenzinnige muzikale opvattingen toch een soort rolmodel voor jongere collega’s – ze werkte al met Froukje en S10. Wende doet het nu goed met haar concertenreeks Vrijplaats in Carré te Amsterdam (later dit jaar het land in), vernoemd naar een gedicht dat ze schreef ter ere van Oerol-oprichter Joop Mulder.

Als Froukje ‘m toch wint, en deze schrijver durft er wel een flesje whisky of desnoods beerenburg op te zetten, dan zit er nog een interessant regionaal tintje aan het verhaal. Niet alleen omdat de vader van Froukje Veenstra uit Emmen komt (de afstamming gaat verder naar Friesland) maar ook omdat haar manager Froukje Bouma is, Friezin geboren te Sappemeer.

Froukje Bouma is ook manager van S10 en Wende. Eerder behartigde ze de belangen van Ronnie Flex toen die de Popprijs won, in 2018. En ze was ooit manager van Joost, maar al niet meer toen hem deze eer te beurt viel, vorig jaar. Zulk succes verdient ook wel een prijs.

De Popprijs (een initiatief van Kunstenbond en Buma Cultuur) wordt, zoals elk jaar, uitgereikt op festival Noorderslag, zaterdagavond in De Oosterpoort in Groningen. Volop gevuld met vooral aanstormend Nederlands talent, ofwel: potentiële toekomstige Popprijswinnaars.

(De Popprijs-uitreiking is zaterdagavond rechtstreeks op tv te volgen: op NPO3 vanaf 22.10 uur.)