Felix Maginn (55) betreurt het einde van The Analogues: 'Maar verdwijnen doen we zeker niet'

Drie keer stond hij al op Pinkpop, zaterdag is hij er opnieuw. Maar echt wennen doet het nooit, zegt Felix Maginn (Belfast, 1969). „Pinkpop is met Lowlands het belangrijkste en grootste festival van Nederland. Maar Pinkpop is veel ouder en staat daarom voor mij op 1. Het is altijd een eer om daar te mogen optreden.”

De eerste keer, in 1997, deed hij dat met zijn toenmalige band Supersub, in 2008 en 2010 – een jaar voordat hij met zijn toenmalige partner neerstreek in Garsthuizen – als frontman van Moke. „Ik had niet verwacht dat we er ooit met The Analogues zouden staan, maar zaterdag gaat het dus toch gebeuren. We zijn zeker geen typische festivalband. Geen ‘alle handjes de lucht in’ en ‘nu alleen de linkerkant, nu alleen de rechterkant’. Onze optredens zijn doorgaans vrij statisch.”

The Analogues is dan ook geen Beatles-coverband die het moet hebben van pruiken en pakken. Doel is het zo exact mogelijk reproduceren van het complexe, nooit live uitgevoerde studio-oeuvre van John, Paul, George en Ringo. En dat alles op authentieke instrumenten.

„In het theater voeren we de Beatles-albums integraal uit, maar op Pinkpop spelen we uitsluitend hits. Iedereen die ook maar een beetje geïnteresseerd is in bandjes, wat dan ook, zal een groot deel van deze nummers wel kennen.”

Zelf was Maginn een jaar of 13, 14 toen hij kennismaakte met de muziek van de Fab Four. Vanuit een boekje speelde hij de bekendste liedjes na op zijn gitaar. Met een glimlach: „Veertig jaar later doe ik dat eigenlijk nog steeds.”

Het bracht hem op tal van bijzondere plekken, zoals het iconische London Palladium. „Je komt daar binnen en ziet al die foto’s van beroemdheden aan de muur... The Beatles hebben er natuurlijk zelf ook gestaan. Het Olympia in Parijs is nog zo’n heilige plek waar we hebben gespeeld.”

Maar het meest bijzonder, zegt Maginn, was toch wel de reis naar de Abbey Road Studio’s in Londen, in juni 2019. „Driemaal op één dag hebben we Abbey Road live uitgevoerd voor publiek. Dat hele weekend is een beetje een waas. Er kwam zoveel op ons af. Absoluut waanzinnig.”

The Analogues is altijd bedacht als een project met een begin en een einde. En het slot is nu in zicht. De albums vanaf 1967 worden dit najaar nog één keer gespeeld tijdens drie avonden in de Ziggo Dome in Amsterdam. „En voor elke show spelen we een serie try-outs. Want vanuit de oefenruimte zo het podium van de Ziggo Dome op, dat is geen goed idee.”

Het afscheid begint in september met integrale uitvoeringen van Sgt. Pepper en Revolver. Daarna volgt The White Album en de combinatie Let It Be/Abbey Road vormt in december het absolute slotstuk. „Het is elke keer schakelen”, zegt Maginn. „Natuurlijk hebben we al die nummers al eens gespeeld. Maar het zijn er meer dan honderd, dus je vergeet hier en daar wel eens iets.”

En juist die details onderscheiden The Analogues van honderdduizend andere Beatles-coverbands. „Zelfs eventuele foutjes spelen we exact na vanaf de plaat. Het was een enorme studie, een monnikenwerk. Sommige partijen zijn in de oorspronkelijke mix moeilijk te onderscheiden. Dan speel je wat je dénkt te horen. Ook als later, bijvoorbeeld bij een remaster, blijkt dat het net even anders zit. Ons uitgangspunt zijn altijd de platen zoals ze destijds zijn uitgebracht.”

Niet alleen technisch moet het allemaal perfect zijn, ook de sfeer moet kloppen. Maginn: „De fans kennen die nummers zo goed, die verwachten min of meer dat ze The Beatles horen als ze hun ogen dichtdoen. Best lastig, want de sfeer wisselt voortdurend. The Beatles probeerden van alles en waren er helemaal niet mee bezig hoe het live moest klinken.”

Onbevangen naar zijn muzikale helden luisteren is er voor Maginn allang niet meer bij. En natuurlijk wil hij ook wel weer eens met zijn eigen werk de hort op – er ligt genoeg materiaal voor een album. Toch gaat hij The Analogues missen. „Ik vind het heel jammer dat we ermee stoppen. Want persoonlijk heb ik niet het idee dat de koek op is. En weet je, ik moet het ook nog zien. Het kan best zijn dat we na een jaar of twee zeggen: we willen tóch nog een paar shows doen.”

De bandleden blijven elkaar hoe dan ook zien, zegt Maginn. „Het wordt heel anders, en inhoudelijk mag ik er nog niks over vertellen, maar deze club gaat volgend jaar gewoon weer spelen, hoor. En daarnaast gaan we iets doen dat niets met optreden te maken heeft, maar wel gerelateerd is aan The Analogues. Helemaal verdwijnen doen we dus zeker niet.”