Eurosonic 2025 zit erop. Dit waren 9 hoogtepunten

Twee Engelse jongens stuiteren woensdag na middernacht de vloer op van een van de zaaltjes in De Oosterpoort. Ze zien eruit als twee mislukte Duitse porno-acteurs, maar hun beats en grooves uit een apparaatje klinken onweerstaanbaar. Na een paar nummers gaan de T-shirts al uit en tonen Josh Law en Ben Sadler uit Bristol zonder schroom hun vetrolletjes. De teksten zijn grappig en spitsvondig, de zang lekker sloom en het is dansen geblazen. Nu de Marathonzaal, deze zomer kunnen ze zonder twijfel de Alpha op Lowlands op de kop zetten. (EvD)

Muzikale oerenergie uit de hak van Italië, gecombineerd met een Britse gitaarheld met spirituele inslag. Het optreden van Mauro Durante (wat een stem! wat een viool- en tamboerijnvirtuoos!) en Justin Adams (werkte met grootheden als Robert Plant), donderdag in het Der Aa-Theater, is even betoverend als hypnotiserend. Twee heel verschillende muzikale tradities worden in lang uitgesponnen composities tot een eenheid versmolten, waarbij in de zang het Engels en Italiaans harmonieus samenkomen, alsof het zo hoort. Muziek als een magische, helende en verbindende kracht, waar onze verdeelde wereld zo’n behoefte aan heeft. (JvS)

Deze Zwitserse Marokkaan bouwt donderdag in zijn eentje in Minerva Praediniussingel een opzwepend dansfeestje. Stilstaan is geen optie als hij invloeden van raï en chaabi mengt, en terwijl hij zingt zijn ogen indringend op het publiek richt. En dat verder alleen met een synthesizertje en een elektrische gitaar waarmee hij prachtige motiefjes speelt. Fantastische sound. Geen wonder dat het Zwitserse label Bongo Joe (ook Altin Gün) hem oppikte. Uiterst gemoedelijk sfeertje trouwens ook in Minerva zelf waar onder meer Noord, het platform voor noordelijk talent, het programma verzorgt en ene Oxar als ontwapenende student van de popacademie in Leeuwarden een oorwurm aflevert: Disconnected in the disco! (PvdH)

De bandjes kwamen uit alle windstreken, maar de muzikanten van shoom (ze vinden het zelf geen hoofdletter waard) konden deze keer met de fiets naar hun optreden. De Groningers speelden donderdagavond in de mistige vrieskou op meet@air, op de Grote Markt, niet bepaald de beste locatie. Toch overtuigden ze met een gevarieerde set vol muzikale hoogstandjes: freejazz, neo-jazz, geef het maar een naam. Dat betekent een aaneenschakeling van wisselende maatsoorten en scheurende saxsolo’s. Klinkt als te ingewikkeld voor een groot publiek? Dat moet nog maar blijken. Op de Grote Markt ging – zij het spreekwoordelijk – het dak eraf. (MG)

De een vond ‘t ‘gay’ en ‘artyfarty’, voor de ander was dat juist de grote aanbeveling. Trio Ebbb (,,met drie b’s”, zanger Will Rowland hield er niet over op) koppelde beats van allerhande herkomst (wel mede dankzij een drummer van vlees en bloed) en inventieve elektronica aan opmerkelijk fijnzinnige zang en voordracht, nog net op de grens van toelaatbare theatraliteit. Wel weer Engels, wat dus een beetje ingaat tegen de zelfopgelegde missie van Eurosonic om juist Europese pop de wereld in te helpen. (JH)

Er zijn artiesten die zalen leeg spelen, maar er zijn er ook die ze vol spelen. Zo één is de Zwitserse Italiaan, discokoning Valentino Vivace. De bovenzaal van Simplon wordt vrijdagavond steeds voller en voller, gaat dampen, deinen en dansen, dankzij de opwindende Italodisco die hij met z’n band tentoonspreidt. De synthesizers klinken opzwepend en de louter Italiaans pratende Valentino heeft het uitstekend naar zijn zin, net als het publiek. Hij zet z’n zonnebril zelfs af en roept euforisch „mi piace Olanda!” (EvD)

Ze had nog nooit in Nederland opgetreden, vertelde Paula Dalla Corte vrijdag in H.N. Werkman Stadslyceum na een paar liedjes. Die primeur pikten de Eurosonic-bezoekers dan maar weer mooi mee. Voor je het weet is deze 23-jarige zangeres wereldberoemd; de Zwitserse won in 2020 The Voice of Germany en heeft sindsdien het grote Universal achter zich staan. De platenmaatschappij ziet begrijpelijkerwijs wel brood in haar jaren 80-popliedjes, die zelfs op het podium geproduceerd en radiovriendelijk klinken. Moet ze alleen nog wel iets doen aan haar presentatie, want nu was het vooral haar bassist die met alpinopet en geruite rok de show stal. (MG)

Een van de talloos vele optredens buiten het officiële programma om. Maar juist die officieuze, gratis onderdelen maken paradoxaal genoeg een flink deel uit van de charme van Eurosonic. Rapper Lil Pier stamt uit Ingoesjetië, maar is Frieser dan menig geboren Fries, en niet alleen om de provincievormige tattoo op zijn borst (inclusief Waddeneilanden). Aan een podiumpje van amper groter dan een vierkante meter, bovenin de Drie Gezusters-doolhof, had hij genoeg om zijn punt te maken. Over typisch Friese zaken als Bami compleet en Cocaïne yn Fryslân. (JH)

De Franse accordeonist Grayssoker liet vrijdag op de rand van de nacht horen dat zijn instrument zich uitstekend leent voor techno. Zijn eerste melodielijn was goed gejat van de grote Johann Sebastian Bach en daarna kwam er van alles voorbij. Van balkan tot reggae, en van minimal tot zydeco, en alles gedrenkt (en soms verdronken) in opzwepende technobeats. En hoorden we daar nou ook nog wat van zijn landgenoot Alex Gopher voorbijkomen? Hoe dan ook: er kon gedanst worden in de Stadsschouwburg, desnoods met ontbloot bovenlijf. (JvS)