Je hebt van die artiesten die een leven lang met je meereizen. Voor mij is Daniël Lohues zo iemand. Ik kom altijd weer bij zijn muziek terecht. Wat is dat toch?
Mijn geschiedenis met Lohues gaat 20 jaar terug. De liefde ontvlamde door een vriendin uit Drenthe. Zij was Skik-fan. We bezochten de Allennig-concerten en draaiden zijn platen grijs. Toen onze relatie strandde, verdiepte mijn liefde voor Lohues zich.
Er zijn weinig artiesten die ik zo hoog heb zitten. Het is muziek die ik altijd weer opzet. Waarbij ik thuiskom, ook al ben ik geen Drent en spreek ik geen Nedersaksisch. En ik ben niet de enige, bleek vrijdagavond in Meppel.
In Schouwburg Ogterop deed Lohues voor het eerst Noord-Nederland aan in zijn nieuwe theatertour. Stijf uitverkocht, zoals bijna alle shows. Hoe komt het toch dat zoveel mensen, telkens weer, vallen voor zijn muziek?
Lohues is een muzikaal genie
Natuurlijk, het is allereerst die muziek zelf. Ik heb het al vaker opgeschreven, maar het kan niet vaak genoeg gezegd worden: Daniël Lohues is een muzikaal genie. Achter de schijnbare eenvoud schuilt een rijkdom die de liedkunst van Schubert en Schumann evenaart.
Slechte liedjes schrijven kan Lohues niet, zo bleek maar weer eens in Meppel. Dat nieuwe liedje over het noorderlicht bijvoorbeeld. Ingetogen getoonzet, breekbare vocalen, en vooral dat instrumentale slot, waarbij je het noorderlicht aan de hemel hóórde. Ongelofelijk.
Of die verhulde ode aan zijn overleden moeder. Zo liefdevol, maar ook zo verbeten gezongen dat het verdriet ervanaf spatte. Er kwam in Meppel een zevental songs voorbij van zijn nieuwe album, dat 11 april verschijnt. Nieuwe vrienden. Ik kan niet wachten om ze beter te leren kennen.
Het nieuwe album van Daniël Lohues dat 11 april verschijnt.
Natuurlijk, het komt ook doordat Lohues een geweldige pianist, gitarist en zanger is. En dat hij met Bernard Gepken en Reyer Zwart twee muzikale reuzen naast zich op het podium had, hielp ook enorm. Het samenspel was superstrak, de tweede stemmen wonderschoon, het geluid geweldig.
Verhalenverteller pur sang
Ja, het zijn ook de verhalen die hij vertelt. Over hoe hij afgelopen zomer in de woestijn van Nevada bijna omkwam, bijvoorbeeld. Lohues is een bard pur sang. Of neem dat hilarische mini-college over de evolutietheorie en het ontstaan van de mens, afgesloten met Het verschil tussen wereld en planeet.
Misschien is het wel vooral dát. Waar Lohues ook over vertelt, het draait altijd uit op het belang van de liefde, ‘want de liefde is het verschil’, zoals hij zingt. Niet als artistiek smeermiddel of verdienmodel, maar omdat we als mens niet zonder kunnen leven.
Blijven proberen
En dan vooral liefde als: ‘vertrouwen, in elkaar’, zoals Lohues het noemde. Dat wat ons tot mens maakt. Als Licht in de duusternis. Met die nieuwe single begon en eindigde hij zijn show. Het is een boodschap waar onze wereld én de planeet in deze verwarrende tijden naar hunkeren.
En natuurlijk is het ook de liefde als ‘ik hou van jou en blijf je trouw’, zoals hij het omschreef. Hij vertelde er niks over, maar de nieuwe liedjes zijn doordesemd met de nieuwe liefde in zijn leven. Het heeft alweer een paar nieuwe parels voortgebracht.
Altijd blijven proberen. Hoop houden, tegen beter weten in. Kwetsbaar durven blijven. Zoeken naar het goede. Liefde dus. Licht in de duusternis. Want Angst is mar vor eben. Misschien is dat wel waarom we altijd weer bij Lohues thuiskomen.
Theaterconcert
Gebeurtenis: theaterconcert Daniël Lohues Met: Bernard Gepken (gitaren en banjo) en Reyer Zwart (bas) Geluid: Rolf van Delden Licht: Sebastiaan Wilbrink Gezien: 4/4 Meppel, Ogterop. Publiek: uitverkocht Nog te zien: 9 en 10/4 Steenwijk, 12/4 Hoogezand, 24/4 Leeuwarden, 25/4 Delfzijl, 2 en 3/5 Hoogeveen, 9 en 10/5 Assen, 14 en 15/5 Stadskanaal, 28/5 Drachten, 30/5 Zwolle, 6/6 Winschoten, 7 en 8/6 Groningen, 13 en 14/6 Emmen Bijzonderheid: nieuw album En zo is’t gaon verschijnt op 11/4
