Minne Vijver: ‘Gradenboog’ acryl op linnen (70 bij 100 centimeter). .
Kunstenaar Minne Vijver schildert al vijftig jaar monumentale vormen tegen kleurige achtergronden. Hoe dat er uitziet, is te zien op een overzichtsexpositie bij kunsthandel Peter ter Braak in Groningen.
Vijftig jaar kunstenaar. Vanwege dat feestelijke getal, toont Minne Vijver (Franeker, 1950) een overzicht van zijn werk bij Kunsthandel Peter ter Braak in Groningen. Dat bestaat uit doeken met kleurvlakken en vormen die je ‘tekens’ kunt noemen, ‘uitspraken’. Vaak abstract, soms met een duidelijke figuratieve vorm, zoals een serie silhouetten van staande mannen of vrouwen tegen een kleurige achtergrond, omgeven door abstracte vormen. Dan weer bestaat zijn werk uit kleine doeken met een ordening van kleine stippen of verticale balkjes.
Een beweeglijke schildershand
Aan alles ligt een beweeglijke schildershand ten grondslag. Een beheerste slordigheid, zou je kunnen zeggen, wat de levendigheid ervan verklaart. Het is meer geschilderde emotie dan een cerebraal zoeken naar volmaakte verhoudingen. Zo schilderde hij een serie ‘vrouwenbillen’ op zijn eigen monumentale manier, als abstracte vormen in een vlak. ‘Ze hebben niets met seksualiteit te maken,’ zegt hij glimlachend. ‘Het gaat om de grote vorm, ik noem ze ‘portretten’.’
Aan één van de wanden van zijn atelier hangen houten driehoeken en gradenbogen die we als geschilderde vorm terugzien op enkele doeken, afgezet tegen een kleurvlak. ‘Daar grijp ik soms naar als ik even niet weet wat ik moet schilderen,’ zegt hij. Maar juist deze serie toont de kracht van de eenvoud.
Minne Vijver, overzichtstentoonstelling. Kunsthandel Peter ter Braak, Noorderhaven 50, Groningen. Open: vrijdag tot en met zondag, 12-18 uur. Tot en met 29 september.
Grote vormen op kleurige velden
In 1974, toen Minne Vijver aan zijn carrière begon, waren in Groningen twee elkaar vijandige kunststromingen actief,met aanvoerders als de beeldhouwer Karl Iljitsj Pelgrom aan de ene kant en de schilder Matthijs Röling aan de andere. Een primitivistische, abstracte manier van vormgeven tegenover een aristocratisch georiënteerde figuratie. Bij Pelgrom zag je bijvoorbeeld de radicale invloed van de Roemeense beeldhouwer Constantin Brancusi.
Toen Vijver van docent Pelgrom hoorde waar kunst over moest gaan, was voor hem de keuze duidelijk. Niks geen gepriegel met fijne penseeltjes, maar het monumentale werk. Grote vormen op kleurige velden. Abstract met figuratieve elementen. Kunst als statement, als daad. En dat is altijd zo gebleven, vijftig jaar lang.
Het pretentieloze straalt van zijn oeuvre af
Het klinkt allemaal bijna als actiekunst, maar Vijver houdt juist van relativeren. Dikdoen over kunst is niks voor hem. ‘Zo belangrijk is kunst nou ook niet.’ Het belangrijkste voor hem als kunstenaar is dat je doet wat bij je past, wat je goed ligt.
Dat pretentieloze straalt van zijn oeuvre af. Als je hem vraagt wat het verschil is tussen zijn vroege en zijn nieuwe werk, zegt hij dat niet te kunnen zeggen. Voor de zekerheid zoekt hij op enkele doeken tevergeefs naar een jaartal. ‘Tja, ik vergeet vaak om de datum en mijn naam er op te zetten.’ Het effect van zijn bescheiden houding is dat zijn werk daardoor juist sterker wordt. In al die decennia heeft hij heel consequent een stil oeuvre opgebouwd dat bewondering wekt door zijn abstracte eenvoud en zeggingskracht.
