The Police, Metallica, Chuck Berry, Michael Jackson. Deze wereldacts speelden ooit op bijzondere locaties in het Noorden. Tien concerten in de categorie 'ik was erbij'
Van links naar rechts: Rick Parfitt (Status Quo), Tom Jones, Beth Hart en een jonge Sting in Tweede Exloërmond in 1977. Collage: DVHN
The Rolling Stones, Prince, Sting, Tina Turner, Bryan Adams. Trouwe namen uit de Top 2000, die tijdens hun lange loopbaan grote locaties het Noorden aandeden. Maar andere wereldberoemde artiesten - al dan niet doorgebroken - doken op in soms obscure zaaltjes. Tien legendarische optredens in de categorie ‘ik was erbij’
EVERLY BROTHERS – Hotel Van Hemmen, Gasselte, 1 mei 1965
Hotel Van Hemmen in Gasselte staat in de jaren 60 bekend om z’n 100 vierkante meter grote glazen dansvloer. Die ligt op 1 mei 1965 zo’n 3 jaar op z’n plek wanneer de Everly Brothers de zaal bezoeken voor een optreden. Het razend populaire zangduo uit Amerika staat eerder die dag in de Jaarbeurs van Utrecht, tijdens de 1 mei-manifestatie van de Partij van de Arbeid. Als eigenaar Willem van Hemmen dat kort van tevoren ter ore komt, trekt hij de stoute schoenen aan en zoekt hij contact met het impresario van Don en Phil Everly.
De Everly Brothers met de Drentse band De Zamora's in Gasselte. Van links naar rechts: Jan Groenink, Erik van Es, Phil Everly, Jan Stel, Henk Stel, Ben van Es, Don Everly en Jan Sommer. Foto: Henny Kroon
Het lukt. Voor de gage van 200 gulden reist het duo plus band – met daarin de legendarische sessiedrummer Jim Gordon – af naar Gasselte. Een kaartje kost 4 gulden. Een groepje fans uit Assen mist het concert, omdat ze de laatste bus naar huis moeten halen. Volgens tijdschrift Teenbeat staan een kleine duizend aanwezigen in de zaal. Jaren later realiseren zij zich pas later wat voor een bijzondere avond ze hebben meegemaakt.
MICHAEL JACKSON – Martinihal, Groningen, 2 november 1972
Nooit trad hij in zijn meest succesvolle periode (de jaren 80) op in het Noorden, maar als kindsterretje stond Michael Jackson al op 2 november 1972 op het podium van de Martinihal in Groningen.
14 kerstbomen oud is Michael, wanneer hij samen met zijn vier broers als The Jackson 5 zijn Nederlandse tv-debuut maakt in het programma Zevensprong van de Tros. Voor de ogen van 1150 aanwezigen die 3 gulden voor een kaartje neertellen. Acht dagen later is de tv-uitzending, maar de beelden zijn sindsdien spoorloos.
FOTO ARCHIEF DVHN Foto: Archief DvhN
Gelukkig hebben we de foto’s nog. Die van Dolf Straatemeier belanden op een verzamelelpee die een jaar later in Nederland verschijnt. Zo is dat eerste bezoek aan ons land van de latere King of Pop toch nog bewaard gebleven.
Eind vorige maand overleed op 75-jarige leeftijd Wilko Johnson, boegbeeld van Dr. Feelgood. De Britse pubrockband werd in 1971 opgericht, vier jaar later zette de groep voor het eerst voet aan wal in Nederland – op het toppunt van zijn roem. In Assen, tijdens het eerste popfestival in de Thriantahal op 12 juli 1975, stond Dr. Feelgood naast acts als Hot Chocolate, de Bintangs, Massada en Red White ’n Blue. Een kleurrijk festival vol blues, soul, latin en rock-‘n-roll.
Artikel uit Nieuwsblad van het Noorden van 14 juli 1975 over het eerste popfestival in Assen, met o.a. Dr. Feelgood. Archief: Mediahuis Noord
Twee dagen later typeert Ton Selten in Nieuwsblad van het Noorden de muziek van Johnson en consorten als ‘Mod muziek die dicht bij de Small Faces en The Who ligt. Lang niet zo ruig als de Rolling Stones-aanpak van de Bintangs’.
Het festival draait met 2000 aanwezigen uit op een fiasco (organisator Bert Bijlsma moet 3.000 gulden uit eigen zak bijleggen), terwijl Dr. Feelgood in maart 1978 terugkeert voor optredens in Gieten (Dancing Centrum) en Groningen (Vera).
Gitarist Johnson is inmiddels van het toneel verdwenen en dat valt bij Syp Wynia op die tweede paasdag in Gieten niet in de smaak. ‘Meer heavy, minder blues’, schrijft de Nieuwsblad van het Noorden-recensent over de groep die later wordt gezien als een belangrijke invloed op de Engelse punk.
THE POLICE – De Kienstobbe, Tweede Exloërmond, 19 maart 1977
Het dorpscafé van Tweede Exloërmond heet nu De Witte Baron, vroeger De Kienstobbe. En ergens op de muur van de kleedkamer onder het podium van het zaaltje prijkt nog die krabbel die de bandleden van The Police achterlieten. Na afloop van het allereerste concert in ons land.
Het is 19 maart 1977 en 150 mensen zijn getuige van een punkfestival, waar ook Wayne County en de Nederlandse band Crisis spelen voor een zaal vol hippies die allesbehalve punk zijn. Organisator Roel Muskee betaalt 1200 gulden voor de komst van de buitenlandse acts.
Sting (rechts) en Henri Padovani tijdens het optreden van The Police in Tweede Exloërmond in maart 1977. Foto: Marius Dussel
The Police – aangekondigd als ‘Amerikaanse formatie’ – fungeert in feite als de kersverse begeleidingsband van Cherry Vanilla, maar de zangeres haakt af vanwege een keelontsteking, dus komt het optreden volledig terecht op de schouders van zanger-bassist Sting, drummer Stewart Copeland en hun toenmalige gitarist Henry Padovani.
Hun eerste single Fall Out is net verschenen, het succes staat nog in de kinderschoenen. De doorbraaksingle Roxanne is nog ver weg wanneer die eerste tournee buiten Engeland een kleine week later in Paradiso eindigt.
Niemand kan er omheen: de eerste wereldtournee van The Police begint in de Veenkoloniën.
METALLICA – Evenementenhal, De Westereen, 9 juni 1984
Normaliter is De Evenementenhal in De Westereen het toneel van Normaal, De Dijk of BZN, maar op 9 juni 1984 is het dorp getuige van het allereerste concert van Metallica op Nederlandse bodem. Metalfan Bauke Hofman tipt concertorganisatoren Henk Elzinga en Jaap Wesselius begin 1984 over de band, die dan krap drie jaar bestaat en net het eerste album heeft uitgebracht. Ze happen toe en tekenen Metallica in combinatie met Twisted Sister; in die tijd een wereldberoemde metalband.
Dat blijkt ook uit de concertposter: aanvankelijk is Twisted Sister hoofdact in Zwaagwesteinde, maar als Metallica vervolgens veel prominenter op de poster prijkt, wordt de volgorde omgedraaid en heeft Metallica zijn eerste headliner in Europa op zak. Niemand vermoedt op dat moment welke topstatus Metallica binnen vijf jaar tijd zal hebben.
Het dorp zelf is afwachtend en met name vanuit de kerkelijke hoek – het is Pinksteren – hoopt men dat de komst van 500 metalheads in goede banen wordt geleid.
Metallica in De Westereen.
De vrees blijkt ongegrond: Metallica komt met twee vrachtwagens en een professionele crew naar Friesland, de bandleden drinken een biertje en eten een patatje in cafetaria Anja en zetten daarna een solide optreden neer. Fans gedragen zich voorbeeldig. Het gaat er vrij gemoedelijk aan toe.
Jaren later hengelt het nabije Wâldrock Iron Maiden en Rammstein binnen. Ook niet gek.
Op de dag af precies 30 jaar na die pinksterzaterdag in De Westereen is Metallica hoofdact op Pinkpop. In het publiek wappert de Friese vlag.
GREEN DAY - Scamele Ruter, Leeuwarden, 3 januari 1992
Jonge schoffies waren ze, de leden van Green Day toen ze op 3 januari 1992 in het bovenzaaltje van het Leeuwarder café Scamele Ruter optraden. En allemaal dankzij Ton van der Werf, die samen met Sytse van Essen vaak concerten organiseerde in De Brouwershoeck.
Op een dag werd Van der Werf gebeld door een Nederlandse vertegenwoordiger van platenmaatschappij Lookout! Records – die de punkband uit Californië onder contract had – of hij een optreden in Leeuwarden kon regelen. De Brouwershoeck was bezet, dus werd uitgeweken naar de bovenzaal van Scamele Ruter aan het Ruiterskwartier.
De poster voor het optreden van Green Day in De Scamele Ruter te Leeuwarden, door Ton van der Werf eigenhandig in elkaar geplakt.
De avond ervoor speelde het drietal in Simplon in Groningen voor 100 man, voor een knaak entree. In Leeuwarden bleef de teller op 35 bezoekers steken. Die betaalden 7,50 gulden per persoon en zagen een optreden dat als ‘rommelig’ werd bestempeld. Na afloop slapen de bandleden – nog geen 20 jaar oud – bij Van Essen.
Timmerde Van der Werf in de jaren daarna flink aan de weg onder meer als manager en bandcoach, ook met Green Day kwam het helemaal goed. Twee jaar na hun bezoek aan Groningen en Leeuwarden werd de groep getekend door het gezaghebbende label Epitaph. Het derde album Dookie en hit Basket Case deden de rest.
Eigenlijk hoort hij niet in het rijtje thuis. Maar om Mick Taylor kun je niet heen, sinds hij voor de liefde neerstreek in Diever. Wat de voormalige gitarist van The Rolling Stones daar al jaren doet? Genieten van zijn rust, samen met levenspartner Marlies Damming.
De muzikant leert de Drentse in 2000 kennen, wanneer zij in Groningen medicijnen studeert. Hun eerste ontmoeting is kort daarvoor na afloop van een optreden in Verviers. Een jaar later staat de oud-Stone op het podium van Huize Maas, in 2015 zelfs naast z’n oude bluesmakker John Mayall op het podium van de Oosterpoort.
We verwachten Taylor komend jaar als bezoeker van de Stones-expositie in het Groninger Museum; in 2016 verscheen hij al op de slotdag van de expositie over Bowie.
Ondertussen respecteert Diever zijn privacy; het staat vast dat er niettemin geregeld een Stones-fan met een exemplaar van Let It Bleed of Sticky Fingers onder z’n arm naar het dorp afreist in de hoop zijn idool tegen het lijf te lopen.
Heb jij Mick Taylor ooit getroffen in Diever? Meld je bij de redactie. We zijn benieuwd naar je verhaal.
CHUCK BERRY - Zalen Schaaf, Leeuwarden, 16 november 2008
Vijf jaar geleden overleed Chuck Berry, maar vanwege zijn klassiekers als Roll Over Beethoven, Johnny B. Goode en Maybellene was hij bij leven al onsterfelijk. En natuurlijk dankzij zijn befaamde duckwalk. Die liet hij in 2000 en 2008 zien in muziekcentrum Schaaf in Leeuwarden. Vooral het tweede optreden is bijzonder; zijn op één na laatste in Nederland ooit.
De rock-’n-rolllegende, inmiddels 82 jaar, zit dan midden in een tournee met zijn collega Jerry Lee Lewis, die eind oktober overleed. Terwijl Lewis tussen de concerten door de rust en het pluche verkiest, wil Berry alleen maar optreden. Zo ook op zondagavond 16 november in de Friese hoofdstad; drie dagen voordat het duo het podium van de Amsterdamse Heineken Music Hall bestijgt.
Chuck Berry tijdens zijn optreden in Zalen Schaaf in 2008. FOTO HOGE NOORDEN/JEROEN HORSTHUIS
Schaaf is niet helemaal uitverkocht, Berry komt vanuit Amsterdam gereden (waar hij het Hilton stante pede verlaat omdat er geen suite voor hem is geboekt) en hij stelt plaatselijke organisator Marc de Bruin de eis dat fotograferen vanuit het publiek absoluut verboden is.
Kort na half tien betreedt hij samen met zijn band – inclusief zijn zoon Charles – het podium aan de Breedstraat om daar nog geen uur later van af te stappen. Het publiek heeft dan een rommelige set gezien, waarin Berry ‘bij vlagen zo vals als een kraai speelt’, zo schrijft recensent Jacob Haagsma in de Leeuwarder Courant.
Maar hij stond er, die zondagavond in Schaaf. Met jonge blonde schonen en in een glitterblouse. Om snel daarna te gaan schransen bij de lokale Chinees.
Een buitenkansje. Zo mag je de komst van Tom Jones naar festival Retropop in Emmen op 13 juni 2015 gerust noemen. Al maandenlang wordt uitgekeken naar de komst van de dan 75-jarige ladykiller uit Wales. Het optreden in Emmen is dat jaar zijn enige in Nederland. Jones is de gedroomde hoofdact, dé publiekstrekker van dat jaar. Geen verrassing dat twee dagen voor het festival alle 15.000 kaarten weg zijn.
Tom Jones tijdens zijn optreden op Retropop in Emmen op 13 juni 2015. Foto: Boudewijn Benting
De Britse muzieklegende zelf komt die dag per privévliegtuig uit Finland gevlogen en landt in de loop van de avond op Eelde, waarna hij per limo naar Emmen wordt vervoerd. Daar zet hij een ruim uur durende show van formaat neer met hits als Green Green Grass Of Home, Delilah, Sex Bomb en de verwachte toegift Kiss.
Retropop mocht tussen 2010 en 2018 menige wereldster ontvangen – onder wie Status Quo, Nile Rodgers, UB40, Simple Minds en Bryan Ferry – maar Jones geldt in dat rijtje zonder twijfel als de meest memorabele aan de oever van de Grote Rietplas.
Niets wijst erop dat het optreden op 28 mei 2016 van de Engelse rockband Status Quo tijdens het Muziekweekend in Pesse een bijzonder staartje krijgt. De groep staat die zaterdagavond in een volle tent op geraffineerde wijze zijn set af te werken.
FOTO GERRIT BOER Gerrit Boer
Twee weken later, na afloop van een optreden in Antalya, wordt gitarist Rick Parfitt bewusteloos in zijn hotel aangetroffen. Als reanimatie niet mag baten wordt hij met gillende sirenes naar het ziekenhuis overgebracht. De volgende ochtend blijkt dat Parfitt ternauwernood een zware hartaanval overleefde en korte tijd klinisch dood was.
Het zware rock-‘n-rollleven heeft zijn tol geëist: Rick Parfitt moet zijn plek in Status Quo afstaan aan achtereenvolgens Freddie Edwards en Richie Malone. Een dag voor kerst bezwijkt hij alsnog in een ziekenhuis in Marbella, zodat het publiek in Pesse zeven maanden eerder getuige was van de laatste show met dit oerlid van ‘Quo’ in Nederland.
Het zal je maar gebeuren. Op een doordeweekse avond in hartje Groningen ineens een wereldberoemde blueszangeres tegen het lijf lopen. Dat overkwam bezoekers van karaokebar The End in de Gelkingestraat op 8 juni 2022, toen ineens Beth Hart het podium opstapte om Stairway To Heaven van Led Zeppelin te zingen. Voor de ogen van vijf aanwezigen.
Beth Hart zingt in karaokebar in Groningen
Het verrassingsoptreden wordt gefilmd en gaat viraal. Vooral bij Groningers en bluesliefhebbers die twee dagen later naar in Grolloo afreizen, waar Hart hoofdact is op de eerste dag van het Holland International Blues Festival.
Zover komt het niet. Op die bewuste vrijdagmiddag doet Hart een soundcheck, maar wordt vervolgens ziek en annuleert haar optreden – slechts een uur voor aanvang. Zo is de herinnering aan die avond in de karaokebar in Groningen voor een handvol geluksvogels alleen maar specialer.
