Hierom staan oude liedjes van Taylor Swift weer bovenaan de hitlijsten. Fans praten over niets anders dan het album Red dat ze net opnieuw uitbracht (en over easter eggs)
Taylor Swift bij de premiere van de korte film All Too Well in het AMC Lincoln Square op vrijdag 12 november. Foto: Angela Weiss/AFP
Fans van Taylor Swift (31) praten al wekenlang over niets anders dan Red (Taylor’s Version). Het album, dat voor het eerst uitkwam in 2012, is vrijdag opnieuw gelanceerd en breekt sindsdien record na record. Waarom en hoe ze dat doet? Redacteuren Carleen de Jong en Patriecia Kolthof leggen dat met liefde uit.
In een zwarte jurk zit Taylor Swift vrijdagavond 12 november in een stoel bij de Amerikaanse talkshowhost Seth Meyers. Haar lippen zijn rood gestift en haar blonde haar hangt los over haar schouders. ,,Als achter een liedje tussen haakjes staat, dan weet je dat ik zelf de eigenaar ben van dat nummer’‘, vertelt ze met een kleine glimlach.
De popster slingerde diezelfde vrijdag haar in 2012 verschenen album opnieuw de wereld in. Het album bevat niet alleen de zestien originele nummers. Op staan dertig liedjes, waaronder zes fonkelnieuwe en de fabelachtige tien minuten durende versie van de hit
Binnen een dag verbrak records en belandden meerdere nummers in de top van de hitlijsten. staat op het moment van schrijven al dagenlang bovenaan het lijstje met de wereldwijd meest geluisterde nummers van Spotify.
Het is het tweede nieuwe oude album dat ze uitbrengt, verscheen in april.
In de clinch met haar voormalige label
Dat opnieuw uitbrengen van oude albums doet ze niet zomaar. In 2005 tekende Swift, toen net 16 jaar, een contract bij Big Machine Records (BMR).Met hits als en werd ze al snel wereldberoemd.
In 2018 verliep het contract bij BMR, waarna de country- en popzangeres overstapte naar Universal Republic Records. Haar masters, de originele opnames van haar eerste zes albums, bleven in handen van BMR. BMR verkocht ze vervolgens aan het bedrijf Ithaca Holdings van Scooter Braun (manager van onder meer Justin Bieber, Kanye West en Ariana Grande). Een man die haar meermaals publiekelijk belachelijk maakte en die zijn machtspositie zou hebben misbruikt om haar ervan te weerhouden haar eigen oude muziek te spelen tijdens optredens.
In een statement liet Swift weten het ontzettend oneens te zijn met de verkoop aan Braun. Swift wilde al jaren zelf de masters kopen, maar kreeg die kans niet.
Ze beloofde daarom al haar zes oude albums opnieuw op te nemen. De oude masters worden daarmee waardeloos, en Swift is opnieuw eigenaar van de door haar geschreven, gezongen en op haar leven gebaseerde muziek. Inmiddels heeft Braun de masters doorverkocht aan een andere partij, naar verluidt door de koper ervan te verzekeren dat Swift heus niet echt al haar albums opnieuw op zou nemen.
Op zoek naar geheime boodschappen
Al je muziek opnieuw uitbrengen is nogal een risico. Waarom zouden je fans de nieuwe muziek luisteren en kopen als ze al weten dat ze de originele nummers mooi vinden? Niet elke artiest zou dit kunnen, maar Swift is niet elke artiest. Nog los van de harde cijfers – elf Grammys waarvan drie voor beste album, jaar in jaar uit bovenaan lijstjes voor bestverkopende artiest – kan Swift rekenen op haar enorm trouwe fans.
Swift weet haar op het geobsedeerde af nieuwsgierig te houden. Dat doet ze met zogenaamde : verwijzingen en hints naar haar verleden en de toekomst. De eerste keer dat ze dat deed was in het boekje met songteksten bij haar debuutalbum. Die waren helemaal in kleine letters, afgezien van willekeurige hoofdletters, waarin geheime boodschappen verborgen zaten. Bijvoorbeeld: in de songtekst van en ‘in de woorden van het nummer beiden van het album .
De afgelopen jaren heeft ze haar kleren, make-up, videoclips, lyrics en sociale media gebruikt om boodschappen in te verstoppen. Zelf zei ze daar vorige week vrijdag bij Jimmy Fallon over – ditmaal in een kreukloos wit ensemble, haar haren in een paardenstaart en opnieuw de klassieke rode lippenstift – dat het verbergen en het zoeken naar de verstopte hints een beetje uit de hand gelopen is.
Voor fans is het een sport om zoveel mogelijk easter eggs te spotten, waardoor het internet vol staat met – soms foute – theorieën. Verborgen op de coverfoto van staat heel klein het woord . Fans zijn er nog steeds van overtuigd dat er naast en nog een derde, bijpassend album komt met de naam . De video voor is één van de meest in het oog springende voorbeelden. Zonder enige vorm van subtiliteit parodieert ze haar eigen ‘personages’ uit het verleden. En als we de korte film bij mogen geloven heeft Swift ons ook alvast verteld dat ze over een paar jaar een boek uit gaat brengen.
Nee, Swift is niet ‘het-meisje-dat-alleen-maar-over-haar-exen-schrijft’ en kunnen mensen ophouden haar zo te noemen?
Sommige mensen vinden het leuk te speculeren over welke exen de nummers gaan, vragen zich af waarom ze op nog steeds zingt over relaties van tien jaar geleden en ook uitgekauwde grapjes zoals ‘Als er iets is wat we hebben geleerd is het dat je het nooit uit moet maken met Taylor Swift’ komen nog steeds voorbij. Maar de muziek gaat al lang niet meer over die exen of die specifieke ervaringen.
Swift werd lang afgeschilderd als dat blonde popmeisje dat alleen over haar exen kon schrijven, zonder dat er echt geluisterd werd naar hoe briljant die nummers zijn. Bovendien: schrijven niet bijna alle artiesten over eigen ervaringen, zonder dat ze daar massaal op worden afgerekend? We noemen een Ed Sheeran, Beyoncé, John Lennon, de leden van Fleetwood Mac...
Verhalen over liefde zijn inwisselbaar en universeel. Swift is een kunstenaar in het vertellen daarvan. Ze beschrijft bijvoorbeeld hoe we ons allemaal wel eens hebben gevoeld na een achteraf gezien betekenisloze scharrel die op dat moment het middelpunt van ons bestaan was omdat we nou eenmaal niet beter wisten. Swift neemt nu als volwassen vrouw haar eigen ervaringen van tien jaar geleden, stopt ze in een nieuw jasje zonder ze te bagatelliseren en maakt ze nog herkenbaarder dan ze als origineel al waren.
Hoeveel artiesten krijgen het nou voor elkaar om het Empire State Building in New York in rood licht te laten hullen alleen omdat er een nieuw oud album uitkomt?
