De Beatles deden het 51 jaar geleden. Inge van Calkar deed het zaterdagmiddag; ze gaf een rooftop concert. En wel op het dak van Forum Groningen.
Applaus! Woew! Applaus!
Het publiek op het dak van het Groninger Forum, achter een voorzichtig glaasje witte wijn en coronabiertje gezeten, vindt het nu al prachtig wat Inge van Calkar doet. Maar het concert is nog niet begonnen. De zangeres/ songschrijfster uit Groningen glimlacht vanachter haar microfoon. ,,Dit is nog maar de doorloop, jongens.’’
Zaterdagmiddag. De wijzers van de Martinitorenklok kruipen naar half een. Inge van Calkar geeft een half uur lang een gratis rooftop livestreamconcert voor 30 man op het dak en honderden achter de computer. ,,Ik zie jullie niet, maar ik voel wel dat jullie er zijn’’, spreekt ze haar viewers toe.
Het concert was eigenlijk tegen zonsondergang gepland, maar is vanwege verwacht onweer verzet. De middaglucht boven de stad is heiig en wit, in de verte schemert Hoogkerk. ‘Diezeg laand’ als perfect decor voor de tot de verbeelding sprekende popliedjes van Van Calkar.
Aan de overkant van de doorzichtige omheining troont majesteitelijk de Martinitoren. Je vraagt je af of hij zijn carillion even wil inhouden tijdens dit concert; de Olle Grieze barst immers geregeld los in hartstochtelijk gebeier. ,,Hij is ons zesde bandlid’’, zegt ze.
De geheel in wit gestoken, rozeharige zangeres stort zich in de show. Zingend, dansend, zwoele blikken in de rondzwermende camera’s werpend; Inge van Calkar verstaat haar vak en dat mag iedereen weten. Ze brengt een selectie van haar meest bekende nummers, als Spinning Around en Touchdown, begeleid door haar band: Frank Fidler op bas, Rudy Schuitema op keyboard, gitarist Joost van de Beek en drummer Alusein Rosier.
Het klinkt als een klok. Niet letterlijk; het zesde bandlid laat zijn carrillion niet hoorbaar galmen. ,,Was best een leuk idee geweest eigenlijk, om de toren mee te laten doen’’, zegt Van Calkar.
Ze sluit af met Oceans, een lied dat zo vers is dat ze twijfelde of het al publieksklaar was. Hier en daar schuift het publiek drank aan de kant om te dansen; allemaal uit het dak voor Inge op het dak. ’Imaginary world’, zingt ze. ‘is my escape from reality...’
Dit moment, met deze muziek als soundtrack voor de omringende stad, voelt inderdaad als een ‘escape from reality’. En zo zingt Inge van Calkar vanaf het Forumdak haar publiek resoluut de melkwitte hemel in.
