Zoon Sanne den Hartogh buigt zich over zijn vader (Jack Wouterse) in 'Nachtwacht'.
Foto: Andreas Etter
‘Nachtwacht’, dat zaterdag in première gaat, is de laatste voorstelling van Sanne den Hartogh bij het Groningse theatergezelschap NITE. Hij stapt over naar Internationaal Theater Amsterdam (ITA). Ook geen beroerd gezelschap. En praktischer, met vriendin en zoontje daar.
Je zei indertijd dat je zou kijken hoe het ging, met vriendin en toen nog aankomende kind in Amsterdam. Het reizen, de mentale afstand. Nu vertrek je eerder dan voorzien.
,,Ja. Aan de andere kant was ik nooit eerder vier seizoenen aan één gezelschap verbonden. Qua logistiek wordt dit handiger. Ik werd verrast door het telefoontje van Eline Arbo (artistiek leider van ITA, red.) en was ook best toe aan een uitdaging. Overigens speel ik komende zomer in het Amsterdamse Bostheater nog in Willem ll van Tom de Ket, waarbij NITE als coproducent betrokken is.
Geen achteruitgang, ITA, wel een totaal ander gezelschap.
,,Ja. Appels, peren, zeg maar. Ik heb hier bij Guy Weizman met die mix van disciplines – acteren, dans, muziek, de slagwerkgroep en nu ook een koor – een geweldige tijd gehad, waarin bij het maken het onderzoek centraal stond. Inspirerend. Zoals nu weer bij Nachtwacht. Hoe functioneer je als acteur tussen 27 mensen op toneel? Waarbij acteren, zeg maar, een kwart van de voorstelling beslaat. In meer conventionele stukken is het de basis.”
Dat is geen keurslijf?
,,Nee. Er is minder ruimte voor nuance, maar nu in Nachtwacht is het weer een mooie opdracht om uit te zoeken hoe ik de arrogante egoïst die ik speel een onderlaag geef. Kijken wat schuilgaat achter dat stomme gedrag. En hoe hij eindelijk beseft dat zijn vader stervende is, wat hij zo lang botweg heeft genegeerd.”
Hoe gaat het met de clownsvoorstelling, waaraan je werkte met Bram de Laere, de clown in The Underground van NITE, en acteur Bram van der Heijden? Weizman was enthousiast.
,,Wij ook. We hebben het gepresenteerd aan vrienden en collega’s, maar niet kunnen verkopen. Oerol zag het niet zitten. Misschien was het ook wat lastig in deze tijd. We waren wezens met extra grote genitaliën, op weg naar een abstracte toekomst, zonder vrouwen. Lijkt niet echt woke, haha. Terwijl het juist draaide om verloren macho’s. Maar goed, het is gefilmd, niet weg en ligt in de ijskast.
Tussendoor speelde je in films. Gaat dat door?
,,Nu niet mijn eerste prioriteit. Het wordt wel makkelijker als ik weer vast in Amsterdam ben. Dus wie weet.”
