Danny Kerstholt op het ijs van Kardinge. Foto: Dennis Venema
In Dordrecht ijshockeyde hij afgelopen zaterdag zijn vijfhonderdste wedstrijd voor GIJS 1, een record in de GIJS-annalen. Maar Danny Kerstholt is nog niet klaar, sterker: hij is als triatleet fitter dan ooit. ‘Toen Pippo kwam, dacht ik even: gaan we weer.’
500 wedstrijden, 237 goals en liefst 321 assists; en dat in ruim 20 seizoenen ijshockey bij GIJS, vanaf 2003. Twee seizoenen, tussen 2019 en 2021, pauzeerde Danny Kerstholt even vanwege zijn toen nog jonge gezin en corona, maar in 2021, als 38-jarige, pakte hij de draad weer op. En inmiddels is hij, als de ultieme routinier, ook in het team van de ambitieuze nieuwe GIJS-coach Pippo Limnell niet meer weg te denken. Thuis tegen Tilburg Trappers was hij twee weken terug nog de absolute uitblinker.
Genoten
Kerstholt, gekleed in overhemd en nette broek – we doen het interview ’s ochtends vroeg voordat hij naar zijn werk gaat bij Samenwerkingsverband Noord-Nederland (SNN) – had zaterdag genoten van de jubileum-plichtplegingen in Dordrecht, waar hij van zijn club een ijshockeyshirt kreeg met ‘500’ erop.
„Nee, ik had het niet bijgehouden”, zegt de aanvaller. die werd geboren in de Groningse wijk Beijum en al zijn hele leven in ‘Stad’ woont. „Ik wist wel dat ik ergens in de buurt zat, maar deze had ik niet aan zien komen. Wel jammer dat het een uitwedstrijd was natuurlijk, maar dat is niet anders. Ik was blij verrast, ik vond het superleuk.”
Danny Kerstholt (midden) in de kleedkamer met een ingelijst shirt met 500 erop. Links van hem assistent-coach Ricardo Dijkema, hoofdcoach Pippo Limnell staat helemaal links. Foto: GIJS
Gelukkig op het ijs
Bescheiden, rustig, altijd op de achtergrond. Dat is Kerstholt. Althans, als hij níet op het ijs staat. Want eenmaal op het bevroren water, dan gebeurt er iets. „Dat had ik al toen ik als jong ventje begon” zegt hij. „In het Stadspark nog, want Kardinge was er niet eens. Mijn neef Kevin Kuiper nam me mee; hij zat met zijn broer Rodney al op ‘hockey’. Ik was eigenlijk meteen verkocht, ik was gelukkig op het ijs. En die puck hè, prachtig.”
Het waren de jaren na het hoogtepunt uit de clubhistorie van GIJS, dat ook de val inleidde: in 1986 werd de club voor het eerst en het laatst landskampioen, maar kort daarna werd GIJS 1 opgeheven. „De jochies die nu begonnen bij GIJS, hebben een eerste team, ons, om zich aan te spiegelen. Als een doel om naartoe te werken, een horizon. Dat hadden wij nooit. Wij speelden gewoon voor de lol.”
‘Nooit gedacht in GIJS 1 te gaan spelen’
Pas in 2003 startte weer een GIJS 1 op prestatief niveau, in de eerste divisie. Met Kerstholt dus. „Ik was 19 of net 20, ik vond ijshockey gewoon heel leuk, maar tweemaal per week trainen ook wel genoeg. Kregen we ineens een brief dat we ons konden aanmelden. Eigenlijk heb ik nooit gedacht dat ik in GIJS 1 zou gaan spelen, haha.”
Danny Kerstholt in 2014 in een kenmerkende pose: vallend (op de voorgrond) in een uiterste poging de puck te spelen in een wedstrijd tegen GIJS' aartsrivaal Tilburg Trappers. Foto: Jan Kanning
De gevolgen van die enigszins gebrekkige jeugdopleiding ondervindt Kerstholt nog altijd. „Ik kan eigenlijk helemaal niet schaatsen”, lacht hij hard. „Ik sta te ver voor op mijn schaatsen. Ik heb in de loop der jaren wel tips gekregen: hoofd recht, zodat ik efficiënter kan ijshockeyen, maar die houding krijg je er nooit meer helemaal uit.”
‘Kerstholt gaat ongenadig los’
Zijn gedrevenheid wordt geroemd. Niet alleen op het ijs, maar ook in de kleedkamer. Een prachtig voorbeeld stond in deze krant, 12 jaar geleden. Het gaat over de wedstrijd van GIJS tegen NIJA.
‘Kerstholt wacht geduldig totdat alle spelers binnen zijn en gaat dan ongenadig los. Vloekend en tierend beklaagt de routinier zich over het spel van zijn collega’s. „We zijn allemaal ongelooflijke ego’s! We spelen allemaal voor onszelf!”, schreeuwt Kerstholt, waarna ook anderen hun onvrede uiten. Zelfs coach Henk Keijzer krijgt er van langs. Na een paar minuten komt de coach schouderophalend naar buiten. „Tja”, is zijn commentaar. „Ze zijn wat boos.”
Danny Kerstholt (rechts) in 2016, toen GIJS net wederom kampioen was geworden van de eerste divisie, tegen Tilburg Trappers. Links David Bartos, op de achtergrond voorzitter Jacob van Gelder. Foto: Jan Kanning
Kampioen met vriendenteam
„Ja”, lacht de Stadjer. „Dat ben ik ook. Ik mag soms graag even de boel op scherp zetten, al was dit wel uitzonderlijk. Ook op het ijs wil ik nog wel eens provoceren om het momentum terug te krijgen. Even doorrijden op de goalie, even een tegenstander tegen de boarding zetten.”
Zijn mooiste seizoen ooit? Zonder twijfel 2013-2014. Toen werd GIJS kampioen van de eerste divisie met louter Groningse spelers: goalies Tom Korte en Jeff Honebeeke en spelers als Klaver-Jan Middelweerd, Daan van Fessem, Kenneth en Kevin Keijzer, Kevin en Rodney Kuiper, Fenno Mulder, Sebastiaan Snijder, Ricardo Dijkema, Arjan Peters en Tim Bartels. „We hadden toen echt een vriendenteam”, zegt Kerstholt, „dat was echt het mooiste jaar, denk ik. Maar er zijn veel meer mooie jaren geweest.”
Danny Kerstholt in 2015, als topscorer van GIJS. Foto: Siese Veenstra
Beproefde GIJS-tactiek
Lachend vertelt de jubilaris over hoe hij jarenlang onderdeel was van een beproefde GIJS-tactiek: tegenstanders uitlokken. „Ik provoceerde dan door bijvoorbeeld een te hard blok te zetten of even door te rijden, waarop de tegenstanders verhaal kwamen halen. Maar dan had ik jongens als Kevin en Kenneth, Rodney en Daan achter me staan die me direct gingen helpen. Ik kon alles maken, die grote gasten schoten meteen te hulp.”
In de zomer twijfelde hij serieus of hij nog door zou gaan. Zeker toen bekend werd dat Pippo Limnell de nieuwe coach zou worden. „Pippo is ambitieus, dat wist ik. Daar gaan we weer, dacht ik. Ik vind tegenwoordig een skivakantie met vrienden, oud-ijshockeyers, ook heel belangrijk. Ik wist dat Pippo dat liever niet heeft. Dus ik heb tegen hem gezegd: ik denk dat ik nog van waarde kan zijn en ik wil graag door, maar niet ten koste van alles. Als je dat niet wilt: ook niet erg, dan stop ik. Maar Pippo is heel realistisch en wilde me er graag bij houden.”
‘Hij coacht altijd positief’
Kerstholt is vol lof over de Finse Italiaan. „Hij is misschien wel de beste die ik ooit heb gehad. Hij is duidelijk, heeft echt heel veel verstand van ijshockey en altijd vriendelijk. En hij coacht altijd positief. Nou moet dat ook wel met de huidige generatie.”
Want dat wil de jubilaris nog wel even kwijt: de jonkies zouden wat beter tegen kritiek moeten kunnen. „Ze zijn tegenwoordig wel snel uit het lood geslagen als je ergens iets van zegt. In mijn tijd kreeg je van de oudere jongens in de selectie regelmatig even een tikje met de stick: zo van kom op, doorgaan. Dat moet je nu niet meer proberen.”
Uit het archief: Danny Kerstholt (midden, in het paars) in een fel duel tegen Dordecht Lions., drie jaar geleden in Kardinge. Foto: Jaspar Moulijn
Iron Man
Hoe lang hij nog doorgaat? Hij weet het niet. „Grappend heb ik vorige week gezegd: op naar de duizend, maar dat is natuurlijk gekkigheid. Zolang ik er nog plezier in heb, denk ik.”
Aan zijn lijf ligt het nog niet in elk geval: Kerstholt is misschien wel fitter dan ooit. Met zijn beste vriend Tom Korte fietst hij veel en vorig jaar vond hij in Zweden een nieuwe uitdaging: de Iron Man. Zonder ook maar één marathon te hebben volbracht zwom, fietste en liep hij een volledige triathlon, in Kalmar. „Ik kan er niet tegen om dingen half te doen”, lacht hij. „Dus hebben we het maar gedaan. Het was zwaar, maar super om te doen.”
‘Hij offerde zich op voor het team’
Ricardo Dijkema (53) speelde jarenlang met Kerstholt en is nu als assistent van Limnell zijn coach. „Danny woonde vroeger achter de Korenbeurs in het centrum. Hij was degene die zich ontfermde over de imports, hij leidde ze altijd rond in het nachtleven van de stad. Wat dat betreft offerde hij zich altijd op voor het team, haha.”
Ook Dijkema roemt de inzet van de forward. „Danny is een geweldige speler voor het team, eentje die echt nooit verzaakt. Hij is nog superfit en ik en blij dat we hem er nog altijd bij hebben.”
