Piet Fransen komt naast zijn ‘gabber’ Tonny van Leeuwen te staan. Clubicoon krijgt standbeeld voor Euroborg

Piet van Dijken, presentator en supporter van FC Groningen, was erbij toen Piet Fransen in oktober 2014 het standbeeld van Tonny van Leeuwen voor stadion Euroborg onthulde. „Het was logisch dat Pietje Fransen dat deed”, vertelt Van Dijken. „Piet en Tonny waren maten. Tonny hielp Piet vaak mee met zijn SRV-wagen. Kwam ie daar aanrijden in zijn grote Mercedes om de melkboer even te helpen. Toen Tonny in 1971 verongelukte, is Piet een dag zoek geweest. Hij werd teruggevonden bij het graf van zijn vriend. Piet was er kapot van”, vertelt Van Dijken.

Bij de onthulling van het standbeeld van Van Leeuwen zei Fransen tegen Van Dijken dat hij het mooi zou vinden om na zijn dood naast zijn gabber te mogen staan. Die dood kwam sneller dan verwacht. Nog geen jaar later, op 2 augustus 2015, de dag dat bekerwinnaar FC Groningen tegen PSV speelde om de Johan Cruijff Schaal, overleed Fransen op 79-jarige leeftijd.

Van Dijken maakte zich de voorbije jaren hard voor de komst van het standbeeld van Fransen. De laatste maanden kwam het in een stroomversnelling. „Ik had er een paar keer over geschreven en telkens kreeg ik er veel reacties op. De laatste keer dacht ik: nu moet ik er echt mee bezig, doorzetten, Piet!”

Van Dijken mailde de Groningse wethouders Rik van Niejenhuis en Inge Jongman. „Na twee dagen kreeg ik al een prachtige mail van Van Niejenhuis terug en ook Jongman was enthousiast. Ook van FC Groningen-directeur Frank van Mosselveld kreeg ik een positieve reactie.”

Van Dijken nam daarna contact op met de supportersvereniging van FC Groningen. „Mede dankzij John de Jonge en Sjoerd-Jan Gispen van de supportersvereniging is het snel gegaan. Zij zijn heel belangrijk geweest. En weet je, toen ik de gemeente belde voor de vergunning voor het standbeeld kreeg ik Grafton Holband aan de lijn. Holband! De beoogd opvolger van Jan van Dijk bij FC Groningen. Nou, toen moest het helemaal wel goedkomen.”

Van Dijken is dolgelukkig dat Fransen eindelijk zijn standbeeld krijgt. „Piet was een echte Groninger, geboren op de Hortensialaan 82 in het Oosterpark”, zegt Van Dijken, die als jonge GVAV-supporters iedere thuiswedstrijd vol bewondering naar de dertien jaar oudere Fransen keek. „Piet was een clown. Soms ging ie tijdens een wedstrijd zomaar op de bal zitten of duurde het heel lang voordat hij een ingooi nam, omdat hij stond te kletsen met het publiek.”

Maar meer nog dan een clown was Fransen een fenomenale middenvelder. „Dat bleek al in de jeugd van Velocitas”, weet Van Dijken. „Hij speelde eens met de B3 tegen Gruno en Piet maakte elf doelpunten. Zijn oom had hem voor iedere goal 75 cent beloofd, dus Piet gaf amper een bal af.”

Toen Fransen 20 jaar was, verruilde hij Velocitas voor GVAV. Daar werd hij een grote meneer. In 1965 vertrok hij naar Feyenoord. Met de Rotterdammers speelde hij tegen het Real Madrid van Ferenc Puskás in Bernabéu. Het werd 5-0. De Hongaarse wereldster scoorde vier keer en poetste daarmee eigenhandig de 2-1 nederlaag in De Kuip weg. In zijn Rotterdamse tijd speelde Fransen zes wedstrijden voor Oranje.

Uit liefde voor Lena, zijn vrouw, die niet kon aarden in Rotterdam en heimwee had, keerde Fransen na anderhalf seizoen Feyenoord terug bij GVAV, dat in 1971 overging in FC Groningen. Hij bleef tot het einde van zijn carrière voetballen in Groningen. In 1973 nam hij afscheid.

Fransen bleef daarna tot zijn 75ste aan FC Groningen verbonden. Hij was er onder andere scout, jeugdbegeleider en bestuurde busjes waarmee talenten uit de provincie naar de club werden gereden.

„Er is niemand die meer dan Piet een standbeeld bij Euroborg verdient”, zegt Van Dijken. „Ik ben er trots op dat we het voor elkaar hebben gekregen dat Pietje straks gehurkt, in brons gegoten, voor eeuwig naast zijn gabber Tonny staat.”