Voormalig FC Groningen-doelman Sergio Padt heeft nog volop ambities. 'We zijn de meest gehate club van Bulgarije'

De stad Razgrad, in het vrij lege noordoosten van Bulgarije. Hoe leg je aan mensen uit wat voor stad dat is? Bijvoorbeeld aan je voormalige buren in het Groningse Kropswolde? Sergio Padt begint te lachen. ,,Nou, om te beginnen is Razgrad heel klein. We wonen een beetje in het midden van de stad en dat betekent dat alles op drie minuten rijden is. Het is een stad met weinig verleidingen, zeg maar, ik kan me goed richten op het voetbal. En wat onze buren in Kropswolde betreft, waar we een heel goede band mee hebben: die klaagden weleens dat er een beschadigde dakpan op ons huis lag en of we die niet eens moesten vervangen. Ik heb al tegen ze gezegd: kom maar niet hierheen, want dan weet je niet wat je ziet.’’

Voor vertier moet het gezin Padt de auto in. In de zomer is badplaats Varna op anderhalf uur rijden een goede bestemming. Hoofdstad Sofia is te ver: vierenhalf uur rijden. Daarom zijn de Padtjes vaker in de Roemeense hoofdstad Boekarest te vinden. ,,Da’s een topstad. En als de grenscontrole meevalt, zijn we daar in twee uur en een kwartier.’’

Razgrad is dus geen bruisende stad en Razgrad staat ook zeker niet op lijstjes voor city-trips. Maar Razgrad (ongeveer 30.000 inwoners) heeft wel een voetbalclub die elk jaar landskampioen wordt (al dertien keer op rij) en Europees voetbal speelt. En dat doet de club tegenwoordig dus met een Nederlandse keeper.

Padt ging in de zomer van 2021 na zeven jaar FC Groningen naar Ludogorets. Daar werd hij inmiddels, zoals het hoort, drie keer op rij landskampioen. ,,Toch is het niet zo gemakkelijk als het lijkt. We hebben weleens derde of vierde gestaan, een paar weken voor de winterstop. En we zijn een keer op de laatste speeldag kampioen geworden met één punt verschil. Dat we kampioen werden, was te danken aan een gemiste penalty van CSKA Sofia.’’

Maar de dominantie is duidelijk. De heerschappij van Ludogorets maakt de andere clubs niet alleen moedeloos, maar ook boos. ,,We zijn de meest gehate club van Bulgarije, ja’’, zegt Padt. ,,Fans van de andere clubs zien ons als een club waar spelers alleen maar naar toe komen voor het geld. Dan worden er muntjes gegooid als we in de rust naar de kleedkamer gaan.’’

Voor de topclubs uit Sofia – Levski en CSKA – is het natuurlijk ook frustrerend. Die streden elk jaar om het kampioenschap, maar zien nu al meer dan tien jaar een kleine club uit een kleine stad kampioen worden dankzij een geldschieter die de beste spelers koopt.

Die geldschieter is de eigenaar van Huvepharma, een farmaceutisch bedrijf dat gezondheids- en voedingsproducten maakt. Hij kocht Ludogorets ongeveer vijftien jaar geleden. De club speelde toen in de tweede divisie, promoveerde vervolgens snel en werd twee, drie jaar later kampioen.

Wie aan Bulgaars voetbal denkt, kent de verhalen van spelers die met hangende pootjes terugkwamen omdat ze al maanden geen salaris kregen. Ludogorets is anders. Alles is er dik in orde.

Natuurlijk was de overgang voor Padt en zijn gezin groot, van Oost-Groningen naar noordoost-Bulgarije. En sommige zaken bleken toch niet zo mooi als Ludogorets in de gesprekken had voorgespiegeld. Padt kan er nu wel om lachen. ,,Iemand van de club had bijvoorbeeld verteld dat er een internationale school in Razgrad was. Dus toen we hier eenmaal waren en naar die school wilden, keken ze ons verbaasd aan. ‘Internationale school? Hier? Nee, die is hier niet.’ Ja, dat soort dingen kunnen gebeuren’’, zegt hij. ,,Da’s net als bij een vrouw versieren, je doet je toch net even beter voor dan je bent, hè.’’

Ook zonder internationale school hebben de drie kinderen van Padt hun draai helemaal gevonden. Ze zijn twaalf, tien en zes. ,,Twee van de drie spreken vloeiend Bulgaars en kunnen voor ons vertalen.’’

Zelf voelt Padt zich er ook goed. Hij verlengde tussentijds zijn contract tot 2026. ,,Toen ik naar AA Gent ging, sprongen bij wijze van spreken al de tranen in mijn ogen toen ik de grens over reed’’, vertelt Padt. ,,Maar ja, toen was ik negentien of zo, een familiekindje, niks gewend. We zijn vijftien jaar verder, hebben een gezin en nu heb ik er bijna geen moeite mee gehad. Mijn vrouw is heel sterk, die is heel positief en dat had ik toen in België wel nodig om me erdoorheen te helpen.’’

In het grootste deel van die 3,5 jaar was Padt keeper nummer één bij Ludogorets. Alleen na zijn komst niet direct, en de afgelopen maanden is hij ook niet altijd meer basisspeler. De trainer rouleert met de keepers. Daar begon hij mee nadat Padt korte tijd afwezig was vanwege dramatische familieomstandigheden. ,,Het broertje van mijn vrouw is drie maanden geleden onverwachts overleden’’, vertelt Padt. ,,In de tijd dat we in Nederland waren, deed de andere keeper het zo goed, dat de trainer hem vaker de kans wilde geven, ook toen ik terug was. Dat is voor mij eigenlijk een degradatie, en normaal gesproken zou ik daarover gaan piekeren, of klagen of zeuren, maar als je zoiets verschrikkelijks meemaakt, ga je het wel relativeren dat je af en toe niet wordt opgesteld.’’

Daarmee wil hij het onderwerp graag afsluiten. ,,Het is vers, het is gevoelig. Ik zit regelmatig even een filmpje te kijken waar mijn zwager op staat, bijvoorbeeld dat ie bij een wedstrijd van ons was. Ik vind dat mooi, omdat ie dan weer even bij ons is. Maar mijn vrouw kijkt ze juist liever niet.’’

Terug naar het voetbal. De afgelopen jaren werd Ludogorets steeds in de voorronde van de Champions League uitgeschakeld, waardoor het in de Europa League of de Conference League uitkwam. ,,De ambitie blijft de Champions League te halen, maar de Europa League is ook een mooi podium en qua inkomsten ook goed voor de club. Twee jaar geleden hebben we hier AS Roma verslagen, dat was wel een hoogtepunt voor me. Dat je zo’n grote club hier de mond snoert.’’

Ja, het gaat hem goed in Razgrad, zegt Padt. En de toekomst? ,,Ik ben 34, ik voel me nog hartstikke goed.’’ Lachend: ,,We zullen zien wat er nog op mijn pad komt.’’