Roeiers heersen op Sportgala Groningen. 'Ik moest eerst weer leren zwemmen om te mogen roeien'

Het thema van het Sportgala was dit jaar motivatie – maandagmiddag spraken hoogleraar psychologie Nico W. van Yperen en gelauwerd shorttrackcoach Jeroen Otter erover in een symposium dat bij het gala hoorde. Nou, de Groninger sportwereld kan wel wat motivatie gebruiken. Met de degradatie van FC Groningen en het faillissement van Donar valt het moeilijk een goed jaar te noemen voor de Groninger sport. Ook uitgevlogen Groninger Bauke Mollema kende geen fantastisch jaar op de fiets. Maar schrijf Mollema nooit af, en ook de FC en Donar kruipen langzaam maar zeker uit de miserie.

Genomineerd zijn ze uiteraard niet. In de categorie Sporter van het Jaar gold dat wel voor twee sporters die vorig jaar ook al genomineerd waren. Roeier Melvin Twellaar ‘versloeg’ - bij zo’n sportverkiezing kun je daar natuurlijk niet echt van spreken zoals in een sportwedstrijd – toen hoogspringster Britt Weerman. Dit jaar legde zij de lat hoog voor Twellaar om haar opnieuw te kunnen kloppen, want de pas 20-jarige geboren Assense sprong in 2023 met 1 meter 96 een Nederlands record en pakte in Istanbul zilver op het EK indoor.

Bovendien moest Twellaar nog zien af te rekenen met een andere roeier: Marloes Oldenburg. Zij pakte op haar ‘oude dag’ (ze is 35) goud met de vier zonder op het WK. Dat lukte ook Twellaar, maar dan in de dubbel twee. Op voorhand zou je zeggen dat de prijs naar één van de roeiende genomineerden zou gaan. En zo was het ook: een mix van Groningse ex-topsporters, vertegenwoordigers van de Groningse pers en het publiek koos voor Marloes Oldenburg.

Ze krijgt de prijs niet alleen omdat ze zo hard roeide op het WK. Het is ook haar indrukwekkende verhaal. Aan Thijs de Jong, samen met Dione de Graaff de presentator van de avond, vertelde ze hoe ze haar nekwervel brak tijdens een mountainbike-uitje op vakantie, nog maar iets meer dan een jaar geleden. Een zware revalidatie volgde. ,,Ik kon eerst niet lopen en moest ook weer leren zwemmen voor ik mocht roeien”, legde de roeister van Gyas uit.

Bij de verkiezing voor Sportploeg van het Jaar was de derde Groningse teamsportreus, het mannenvolleybalteam van Samen Lycurgus, genomineerd vanwege de bekerwinst, maar waren het andermaal roeiers die er met de prijs vandoor gingen.

Een heel bijzonder sportteam is het, want het gaat om een gemixt team van Gyas en Aegir (aangevuld met nog een andere roeier). Normaal gesproken toch – op een ludieke manier – gezworen vijanden, maar als het om topsport gaat, zitten ze in hetzelfde schuitje. Jelle Bakker, Erik Talens en Lucas Keijzer wonnen in dat schuitje zilver op het WK -23. Die tweede plek was genoeg om Sportploeg van het Jaar te worden, want de dames van Groningen Atletiek (Nederlands kampioen) visten achter het net.

Twee keer genomineerde atletes, maar geen prijzen. In de categorie Talent van het Jaar was het ‘driemaal is scheepsrecht’ voor de atletiek. Meerkampster Sofie Dokter (20) won zilver op het EK -23, werd ook nog eens elfde op het WK outdoor voor grote mevrouwen en mag zich nu ook Sporttalent van het Jaar noemen.

De avond begon tenslotte niet voor niets met een publiekparticiperende haka onder leiding van een Rotterdamse studentenrugbyer die twee jaar lang met een Maori-familie reisde – MartiniPlaza schudde op z’n grondvesten zoals een dancefeest dat niet voor elkaar krijgt. Het stond in de sterren geschreven dat rolstoerrugbyer Jop van der Laan de prijs voor beste aangepaste sporter zou winnen. Ook hij kwam terug van een zware blessure en had het mentaal moeilijk.

Daarmee symboliseren winnaars Jop van der Laan en Marloes Oldenburg het thema van de avond als geen ander: als hun verhalen niet motiverend werken, weten we het ook niet meer.