De afscheidnemende journalist Jan Mennega (voorgrond) wordt toegesproken door Dagblad van het Noorden-directeur Dina Boonstra. Foto: Jan Kanning
Hans Nijland, Ernest Faber, Evert ten Napel, Hans Westerhof, Dick Lukkien, Arnold Kruiswijk, Foppe de Haan, Riemer en Annie van der Velde en collega’s. Allemaal zijn ze aanwezig in het Noordlease Stadion van FC Groningen voor de met pensioen gaande journalist Jan Mennega.
Het is de afscheidsreceptie van de man die al sinds mensenheugenis over FC Groningen schrijft voor en daarvoor . Velen die ooit iets met Mennega van doen hebben gehad, zijn er. Er vallen lovende woorden, maar niet iedereen is positief. ,,Ik heb nog nooit een voldoende van hem gehad’’, moppert Henk de Haan, oud-speler van FC Groningen en BV Veendam. ,,Zelfs niet toen ik tegen Wageningen het doelpunt van de maand maakte. Kreeg ik nog een vijf.’’
Terwijl mensen flesjes wijn overhandigen aan Mennega en golfafspraakjes maken, roept Jacques d’Ancona iedereen op plaats te nemen. Het is tijd voor het sportforum. Trainer Foppe de Haan, journalist Rob Fleur, oud-FC-trainer Theo Verlangen en oud-doelman en huidig teammanager van de FC, Bas Roorda, nemen plaats op het podium.
Zo nu en dan wordt er een serieuze opmerking over sportjournalistiek gemaakt. Of er wordt geklaagd over sociale media. De Haan komt met een Foppe-wijsheid over journalistiek. ,,Als iets waar is, is het waar. Klaar.’’
Maar er worden vooral prachtige anekdotes verteld. Verlangen heeft de lachers op zijn hand als hij verhaalt hoe voorzitter Renze de Vries hem belde met de mededeling dat ze Bud Brocken en Toine van Mierlo van Birmingham City willen halen. ,,Ik zeg tegen Renze: Brocken moet je halen. Die kan rechtsvoor en rechtshalf’’, vertelt Verlangen met een vet Haags accent. ,,Maar Van Mierlo niet. Die kan alleen in 4-4-2 uit de voeten. Wij spelen 4-3-3, weet je dat Renze? Dat is iets anders, hè, 4-4-2. Dus Brocken halen, niet Van Mierlo, gewoon niet doen. Zegt-ie dat-ie ze beide wil halen’’, schatert Verlangen. De zaal schatert mee.
Hans Nijland houdt het niet droog bij afscheidsreceptie
De Haan weet nog dat hij als beginnend coach bij ACV te maken kreeg met de voetballer Mennega. ,,We speelden een wedstrijd tegen Volendam. Goede voetballers, maar lui. Dus ik wilde druk zetten. Jan moest hun centrale verdedigers afjagen. Dus ik zeg dat tegen Jan, waarop hij zegt: vind jij dat ik een lopende spits ben? Toen heb ik maar een ander plan bedacht’’, lacht De Haan. Mennega grijpt in. ,,Zo ging het niet helemaal. Jij wilde van mij een lopende spits maken. Toen heb ik gezegd: ik ben geen lopende spits, maar een scorende spits.’’
Na talloze vermakelijke anekdotes, neemt FC Groningen-directeur Hans Nijland de microfoon ter hand en bedankt hij Mennega voor diens samenwerking en eerlijkheid. Ze zaten vijf, zes dagen met elkaar aan de telefoon. Collega-journalisten Harm Vonk en William Pomp, door Mennega steevast Ponk en Vomp genoemd, voeren cabaretesk het slotwoord en geven Mennega enkele cadeaus.
Dan is het woord aan de man om wie het allemaal draait. Hij bedankt eerst zijn vrouw, zijn Julia. Een kushandje. Dan begint hij te stamelen. ,,Mooie tijd… Mooie spelers… Robben… De Koemannetjes… Mooi… Suárez… Mooi…’’ Dan breekt hij: ,,Ik zal het ook best een beetje missen.’’
De aanwezigen klappen hun handen stuk. Het zit erop. Nee, Mennega heeft zelf nog één anekdote: ,,bijna 21 jaar geleden werd ik gebeld met de mededeling dat Nijland directeur zou worden. Ik mocht dat nog niet opschrijven, want Hans wist dat zelf nog niet. Die avond werd Hans ook op de hoogte gesteld van het besluit. Hij wilde overleggen met zijn vrouw. Dat was geen optie, werd hem verteld, want het zou de volgende dag in de krant staan. Toen moest-ie het maar doen. En dat heeft hij goed gedaan. Hans Nijland is het beste dat deze club is overkomen en dat meen ik echt’’, besluit Mennega. Ook Nijland houdt het niet meer droog.
