Gerhard en Grytsje uit Leek zijn getrouwd, en samen wonnen ze zaterdag het Leekster Voetbalgala. 'Ik zei nog: niet verzaken!'

Ze wonen welgeteld 300 meter van sportpark Oostindië, de thuishaven van VEV’67, met hun kinderen Tess (4) en Matteo (2). Die zijn nog wat te jong voor het Gala, en dus mocht de geelzwarte zaterdagclub uit Leek de oppas van Gerhard (33) en Grytsje (30) wel dankbaar zijn. Want zonder beide Van den Bergen was de titel in beide toernooien een stuk minder waarschijnlijk geweest.

Grytsje, die met Nieuw Roden in 2018 de nationale zaalvoetbalbeker én de Supercup won, was voor VEV’67 weer van grote waarde als aanjager en regisseur. In de finale tegen Winsum, dezelfde finale van vorig jaar, wonnen de Leekster vrouwen eenvoudig met 3-0. ,,Eenvoudig zag het er misschien uit’’, plaatste Van den Berg, die als Jongsma werd geboren, direct na afloop een kanttekening. ,,Maar Winsum speelt wel twee klassen hoger dan wij. Dus zo makkelijk was het niet. Maar het klopt wel dat we weinig kansen tegen kregen, we hielden ze mooi van ons doel.’’

Grytsje, die als speelster van het Nederlands beachsoccerteam ook al flink wat triomfen vierde – ze werd bijvoorbeeld in 2017 verkozen tot beste speelster op het EK, waar ze met Oranje brons won - trouwde in 2015 met Gerhard. De twee hadden elkaar enkele jaren daarvoor ontmoet in de kroeg in Drachten, waar zij vlakbij woonde (Grytsje komt uit Oerterp) en waar hij destijds voetbalde, bij Drachtster Boys.

Inmiddels is Gerhard alweer bezig aan zijn elfde achtereenvolgende seizoen bij VEV’67, de club waar hij op zijn 17^e debuteerde in het eerste. Vorig seizoen pakte de tweedeklasser ook de titel op het Leekster Gala, en daar was Van den Berg ook bij. Toen nog in een zinderende finale tegen Marum.

Ditmaal troffen die beide ploegen elkaar al in de halve finale. Dat werd dus de strijd tussen Marum-aanvaller Delano Dussel, zoon van Leekster Eagles-icoon Jeroen Dussel, en Stan van der Wal, die ook al opgroeide bij Leekster Eagles, en tegenwoordig speelt bij Hovocubo, dat afgelopen seizoen het landskampioenschap zaalvoetbal aan Eindhoven moest laten.

Dussel probeerde het wel, maar Van der Wal won de tweestrijd. Hij werd uiteindelijk niet voor niets gekroond tot meest waardevolle speler van het toernooi. In die halve finale tegen Marum liet van der Wal na dik vier minuten even zien waarom. Met een fraaie actie zette hij de Marum-afweer op het verkeerde been, waarna hij los was, op het doel van keeper Fabian Reitsma af kon gaan en Menco Renkema bediende, die 1-0 binnenschoot. Het was de beslissende goal.

In de andere halve finale werd een andere Renkema, Rick, de grote held. Rick speelt bij Roden, dat tegen een kansloos lijkende 2-0 achterstand aankeek in een Rôner ondersonsje tegen ONR. Hendrik Rozema knalde al vroeg ONR op 1-0, waarna Janco de Boer de 2-0 aantekende.

Via een goal van Rik van Dijk kwam Roden na 14 minuten echter weer terug in de wedstrijd, maar de tijd leek tekort om voor een verrassing te zorgen. De muziek begeleidde de laatste speelminuut al toen Renkema ineens, als een duveltje uit een doosje voor doelman Duncan Kloosterman verscheen en na een voorzet van Oliver van der Tuin fraai de 2-2 aantekende.

Nog in dezelfde minuut kreeg Renkema het nogmaals op zijn heupen: met links knalde hij, na een prima actie, hard raak: 3-2 en de finale voor Roden. ,,Geen idee waar ik het vandaan haalde’’, verbaasde Renkema zich zelf over de onverwachte finaleplaats voor zijn team.

Nog geen uur later voelde dezelfde Renkema zich de schlemiel. Hij miste de laatste strafschop in de beslissende strafschoppenserie voor Roden, waarna VEV’67 kon juichen. In de reguliere speeltijd van 25 minuten was niet gescoord. Beide ploegen wilden wel, maar vreesden elkaar ook, waardoor de handrem erop ging en een zinderende finale uitbleef.

Maar na de gemiste strafschop van Renkema kon VEV’67 dus juichen. Het was de derde opeenvolgende toernooizege van de Leeksters, die ook in 2023 en in 2020 wonnen – in 2021 en 2022 was er vanwege corona geen Gala. In 2015 en 2018 was VEV’67 ook al de beste.

En dus was het ook feest bij de Van den Bergen. ,,Ik had Gerhard nog gezegd’’, zei Grytsje, ,,niet verzaken hè. Nou, dat heeft-ie niet gedaan.’’ Gerhard wilde de oppas al bellen. ,,Misschien kan die een paar uurtjes extra, want dan kunnen wij even feesten.’’