Axel van der Tuuk wint Koningsronde van Beilen. ‘Dit is voor mij een luxe trainingsrit’

Afkeurend schudt Oosterveld met zijn wijsvinger als hij enkele meters na Van der Tuuk de finishlijn passeert. Tweede. „De laatste zes ronden heb ik alles op kop gereden. Ik voelde dat ik sterker was. Ik probeerde Axel nog over te halen met de premie van de leidersprijs om toch mee te rijden. Ik baal van mijn tweede plek, maar Axel is een goede renner natuurlijk.”

Winnaar Van der Tuuk, recent ook de sterkste in onder meer de prestigieuze Ster van Zwolle, hoort de moppers van Oosterveld in hun onderonsje na de finish glimlachend aan. „Dit is een goede les voor hem. We trainen regelmatig samen. Ik lag eerder deze week met hoge koorts op bed en had last van mijn rug na de valpartij tijdens de koers. Dus ik dacht: ik laat me naar de finish brengen. Tja, dat is wielrennen, hè.”

Zo maakt de Assenaar zijn favorietenrol voor de zestigste editie van de Koningsronde helemaal waar, in de wielerkoers waar hij op zijn zevende al voor het eerst aan de start stond. Het is een voorbeeld waar Leon Hulzebosch zich dolgraag aan wil spiegelen. De jongen uit Beilen wint het criterium in de jeugdcategorie 6 door het complete deelnemersveld op een ronde te zetten.

„Dat had ik gisteren al bedacht”, zegt de achter- achterneef van natuurijslegende Erik Hulzebosch. Winnen in eigen dorp, het kan niet mooier, beseft de renner van wielervereniging De Peddelaars uit Hoogeveen. Zijn handen plakken van de feestbubbels van de Hema, de aanmoedigingen van oma heeft hij onderweg in alle concentratie totaal gemist. Ooit de Koningsronde winnen op het hoogste niveau, dat zou mooi zijn. „Maar meedoen aan de Tour de France is zijn grote droom”, zegt vader Patrick, die zijn zoon onlangs een nieuwe fiets cadeau deed en Leon prompt ziet winnen.

Ook ‘koersdirecteur’ Rudi Nagengast (57) stemt de overwinning van zijn dorpsgenoot tevreden. Als jeugdtrainer van De Peddelaars fietste hij woensdagmiddag nog met Hulzebosch van de wielerbaan in Hoogeveen terug naar Beilen. „Dat ging even volle bak, ik was blij dat ik er aan het eind nog bij zat.” Nagengast, zelf op zijn negentiende ooit tweede in de Koningsronde, organiseert dit jaar voor de dertigste keer het feestelijke criterium in Beilen.

Hij vertelt er enthousiast over als de mannenkoers plots moet worden stilgelegd vanwege een ernstige valpartij. Na een klapband smakt Maarten van den Berg tegen de klinkers. De renner raakt kort buiten bewustzijn en moet worden afgevoerd in een ambulance. Ook de latere winnaar Van der Tuuk gaat tegen de grond, maar hij kan de race zonder grote schade hervatten.

Na de herstart ziet Nagengast zijn zoon Ruud Junior een hoofdrol grijpen. De 19-jarige Drent maakt lang deel uit van de kopgroep en zo lonkt een droomscenario van ‘Beilen Boven’. Oudere broer Juul (21) is op dat moment al uit de koers verdwenen, hij kan vanwege problemen met de liesslagader niet voluit trainen. „Mijn broertje rijdt sterk, maar hij gaat niet winnen. Ik denk Van der Tuuk”, voorspelt Juul Nagengast op het fietspad naast de finishstraat.

Hij heeft er kijk op, want in de slotfase rijden Oosterveld en Van der Tuuk samen weg uit een kopgroep die steeds verder uitdunt. In de sprint maakt Van der Tuuk vervolgens eenvoudig zijn status waar. Een volgende uitbreiding van zijn indrukwekkende palmares, al slaat de Assenaar deze zege niet al te hoog aan. „Vanwege die premiesprints onderweg was ik steeds voorin te vinden en kon ik lekker actief koersen. Dit is voor mij een luxe trainingsrit.”