‘Rob Kop’ (35) is topscorer van PKC’83 én de eerste klasse en wordt voor het eerst kampioen, maar kent zijn beperkingen. ‘Ik ben een marginale voetballer’

Natuurlijk, zegt Rob Schokker, natuurlijk hoopt hij dat de ploeg waarin hij speelt wint. ,,Maar als we hebben verloren en ik heb wel gescoord, dan zit ik na afloop toch met een wat ander gevoel in de kleedkamer dan mijn ploeggenoten. Met een beetje een voldaan gevoel toch wel. Ik kan wel wat anders zeggen, maar zo voel ik het nu eenmaal.’’

De goalgetter van PKC’83 geeft nóg een eerlijk inkijkje in zijn karakter als voetballer. ,,Bij mijn vorige club, Buitenpost, zat ik wel eens op de bank. Dan hoopte ik dat we op achterstand kwamen, dat de spits die op mijn plek stond niet scoorde en ik er dan in kwam. Een keeper die op de reservebank zit heeft dat denk ik ook. Die hoopt ook dat de keeper fouten maakt. Als hij wat anders zegt, dan meent hij daar volgens mij niks van.’’

Schokker maakte afgelopen weekeinde tegen Rolder Boys zijn 29ste, 30ste en 31ste competitiedoelpunt van dit seizoen en heeft met zijn scoringsdrift een voornaam aandeel in het op stapel staande kampioenschap van PKC’83. De Peizerweg Kring Combinatie 1983 heeft zaterdag in de thuiswedstrijd tegen Be Quick 1887 voldoende aan een gelijkspel voor de titel in de eerste klasse H en promotie naar de vierde divisie.

Lukt het de ploeg van trainer Bert Hollander niet om zaterdag de kers op de taart te zetten van een prima seizoen, dan volgt een week later een herkansing tegen het al gedegradeerde Roden. ,,Wij worden kampioen’’, kent Schokker geen twijfel. Er staat, laat hij weten, bij hem ook nog ‘iets van een rekeningetje’ open met Be Quick-trainer Marco Sanders. ,,Ik heb in de heenwedstrijd tegen Be Quick niet gescoord en hoorde dat die trainer gezegd zou hebben dat hij ‘niet een Rob Schokker’ in zijn team wilde hebben.’’

Hij haalt zijn schouders op. ,,’Die Schokker loopt niet, die Schokker beweegt niet’. Ik heb dat soort teksten al zo vaak gehoord. De afgelopen zestien jaar heb ik geleerd me daar niks van aan te trekken. In de jeugd van Drachten speelde ik in B2 en A2. Ik stond op het middenveld, pas toen ik in de spits werd gezet begon het te lopen en ging ik doelpunten maken. Ik verbeeld me niks, ik ken mijn tekortkomingen. Ik ben een marginale voetballer, een dertien-in-een-dozijn-speler. Maar ik heb ‘torinstinct’. Als ik er een balletje van een meter of twee heb ingetikt, hoor ik ze wel eens zeggen: ‘Die had ik ook gemaakt’. Ja, maar jij stond er niet. Het gevoel op het juiste moment op de goede plaats te staan moet je hebben als spits en dat heeft niet iedereen. ’’

‘Torinstinct’ heeft Rob Schokker zeker. De aanvalsleider, die woensdag zijn 35ste verjaardag vierde, is met 73 voltreffers topscorer aller tijden van Drachtster Boys en bijna topscorer aller tijden van PKC’83. De teller staat bij hem op 77, twee minder dan bij Freddy de Grooth. Lachend: ,,Freddy de Grooth gaat van het toneel verdwijnen.’’ Bij de clubs waarvoor hij uitkwam, behalve PKC’83, Drachtster Boys en Buitenpost zijn dat SC Joure, Bergum en Wolvega, heeft Schokker in totaal 261 keer de roos getroffen. ,,Vanaf mijn 25ste heb ik constant gescoord.’’

Scoren met een kopbal is zijn specialiteit, laat de 1 meter 96 de hoogte in torende spits weten. In de lucht is Schokker bijna niet te kloppen. ,,’Rob Kop’, word ik hier wel eens gekscherend genoemd.’’

Hoeveel ik er dit seizoen met de kop gemaakt heb? Ik weet het niet precies, misschien wel 20.’’ Natuurlijk helpt zijn lengte flink mee, beaamt hij. ,,Maar kopduels winnen is ook een kwestie van timing en dat is te trainen. Het is doen, doen en nog een doen. Zo krijg je het gevoel op welk moment je omhoog moet gaan.’’

Peter Houtman, weet Schokker, was ook een geweldige kopper. En Dick Nanninga. ,,Ik heb ze geen van beiden zien spelen. Ze zijn van voor mijn tijd. Ik heb wel beelden van ze op YouTube gezien.’’ Hij zegt zich eigenlijk niet met een profvoetballer te willen vergelijken. ,,Maar als het dan toch moet, dan met Luuk de Jong, al speelt hij natuurlijk op een heel ander niveau dan ik. Luuk de Jong kan ook geweldig koppen en is, net als ik, niet heel snel. Je kunt mij goed in de voeten aanspelen, maar me de diepte insturen is een slecht idee.’’

Het strafschopgebied van de tegenstander is Schokkers territorium. Gaten trekken voor medespelers, nee, dat doet hij niet. ,,Van de trainer krijg ik alle vrijheid. Hij geeft mij geen opdrachten. Ja, scoren. Dat is mijn kwaliteit.’’ Lachend: ,,Heb ik toch nog één kwaliteit. Ik ben gebaat bij aanvallend spel, dat we veel in het strafschopgebied van de tegenstander komen. En dat komen we met PKC. Met Buitenpost speelde ik in de vierde divisie en lieten we ons meer inzakken. Dan krijg ik het moeilijk. In de eerste seizoenshelft ging het nog wel, na de winterstop viel het tegen en kwam ik op de bank terecht. Ik heb toen wel eens gezegd dat ik een typische eersteklassespits ben.’’

Promoveert PKC’83 daadwerkelijk, en wie twijfelt daar nog aan, dan speelt Schokker volgend seizoen opnieuw in de vierde divisie. ,,Bij Buitenpost ben ik gewogen en te licht bevonden, maar we zijn drie jaar verder en ik was destijds 15 kilo te zwaar. We gaan zien hoe het volgend seizoen gaat. Ik ben blij dat ik destijds de keuze heb gemaakt voor PKC. Het is een fijne club waarbij ik me thuis voel. We spelen geen Be Quick- of Oranje Nassau-voetbal, maar zijn heel doeltreffend en hebben een dosis wilskracht waar je bang van wordt. De derde helft vinden ze hier ook heel belangrijk en dat komt goed uit, ik hou ook van gezelligheid.’’

Schokker zit in de late herfst van zijn carrière. ,,Maak er maar winter van. In 16, 17 jaar in eerste elftallen ben ik nog nooit kampioen geworden. Ik ga enorm genieten van mijn eerste en waarschijnlijk meteen ook mijn laatste kampioenschap.’’