Volkszanger Manuel Kallenkoot op het veld bij zijn club PKC'83. Foto: Nienke Maat
Hij voetbalde met Thijs Oosting, Thijs Dallinga en Kjell Scherpen bij FC Emmen, maar ‘reiziger’ Manuel Kallenkoot (24) uit Groningen heeft zijn voetbalschoenen nu ingeruild voor de microfoon.
Onlangs zag Ik ben een dromer het levenslicht; zijn eerste echte single, met bijbehorende videoclip. En de boekingen stromen binnen. Wat begon als grap, begint nu echt serieus te worden.
Als speler van eersteklasser PKC’83 begon Kallenkoot niet zo vaak in de basis. Meestal viel hij in, of bleef hij zelfs de hele wedstrijd naast trainer Bert Vos op de bank zitten.
Geboren in een caravan
Maar in de derde helft ging Kallenkoot vaak voorop, aangemoedigd door zijn teamgenoten en andere PKC’ers. ,,Ik was niet bang om de microfoon te pakken’’, vertelt de gewezen middenvelder, aan de rand van het hoofdveld van PKC’83 op het woonwagenkamp in de stad Groningen, waar hij in 1999 werd geboren in een caravan.
,,Niet omdat ik dacht dat ik zo goed kon zingen, maar meer omdat ik het heel leuk vond en het me niet zoveel uitmaakt wat anderen van me vinden. Daardoor werd het ook altijd leuk, heel gezellig. Biertje erbij en een muziekje.’’
‘Jij doet het maar gewoon’
Het 40-jarig bestaan van zijn PKC’83, in 2023 dus, hielp ook mee. ,,Toen hadden ze hier een grote feesttent neergezet’’, weet Kallenkoot nog, ,,waar Jannes kwam optreden en nog veel meer bekende namen. Ook Frank van Etten zong daar. Toen zeiden ze tegen mij: Manuel, we drukken jou er ook even een halfuurtje tussen. Ik zei: maar ik heb nog nooit echt gezongen. Ja, zeiden ze, maar jij vindt het leuk en je doet het maar gewoon. Toen heb ik dat gedaan.’’
En van het één kwam het ander. Willie Oosterhuis, beroemd presentator en initiator van het immer druk bezochte Mega Piraten Festijn, praatte dat 40-jarig bestaan van de kampclub aan elkaar.
Wild card voor Mega Piraten Festijn
Hij gaf Kallenkoot na afloop zowaar direct een wild card voor het Mega Piraten Festijn in Klazienaveen. ,,Stond ik een paar weken later opeens op te treden voor een paar duizend man’’, zegt Kallenkoot lachend.
Manuel Kallenkoot tijdens zijn optreden op het Mega Piraten Festijn in Klazienaveen. Foto: Mega Piraten Festijn
Als klein mannetje op sportpark De Kring droomde hij van een heel andere toekomst: die van voetballer. Bij PKC’83 zette hij zijn eerste stappen op het veld, bij GVAV Rapiditas ging hij vanaf de E-tjes voetballen, toen bleek dat hij aardig getalenteerd was.
Manuel Kallenkoot in training als voetballer van PKC'83, vorig seizoen, kort voor de kampderby tegen WKE'16, een van de clubs waar hij ook speelde. Foto: Jaspar Moulijn
Daar, bij Kardinge, werd hij gescout door FC Emmen, dat voor hem een plek inruimde in het Onder-14-team, waarin jongens als Thijs Oosting, Thijs Dallinga, Kjell Scherpen en Ruben Roosken destijds ook speelden.
Pittig jaar in Emmen
Het werd een zware tijd. ,,Om half zeven ’s ochtends moest ik toen al in Assen zijn, waar ik door het FC Emmen-busje werd opgepikt. Dan eerst naar school op het Carmelcollege en vanaf een uur of drie trainen in Angelslo. En daarna weer naar huis. Ik wilde het heel graag, maar het was wel een pittig jaartje.’’
Na dat jaar viel Kallenkoot af, tot opluchting van zijn moeder. ,,Zij zag wel dat ik het moeilijk had,. Ze zei wel eens: ik zou het niet erg vinden als je weer gewoon hier met je vriendjes kunt spelen. Maar tegelijk gunde ze mij mijn droom ook. Toen ik was afgevallen, ging ik weer terug naar GVAV.’’
Eerst GVAV, daarna WKE’16
Bij GVAV Rapiditas maakte Kallenkoot als 16-jarige zijn debuut in het eerste, onder trainer Jacob Bosman. Met mannen als Boyd Kooi, Ingmar Liezenga, Arco Bartelsman en Ramon Nijdam speelde hij jarenlang, totdat het kamp weer lonkte. Na een jaar PKC’83 vertrok Kallenkoot echter naar die andere kampclub van de regio: WKE’16 in Emmen.
Daar voetbalde hij drie seizoenen, in de tweede klasse. ,,Ook mooi’’, zegt hij. ,,We hebben natuurlijk veel banden over en weer, we zijn allemaal reizigers. Bij WKE’16 speelt ook familie van me, bijvoorbeeld Berend Kallenkoot. Mijn vader komt van het kamp in Hoogeveen, de Kallenkoots zijn allemaal familie van elkaar en hebben allemaal banden met een woonwagenkamp.’’
‘Je moet wel reëel zijn’
In 2023 kwam hij terug naar PKC’83. Het zou zijn laatste seizoen worden. ,,Ik vind voetbal geweldig en dat zal altijd zo blijven. Maar je moet wel reëel zijn: ik wilde graag prof worden, maar was er eigenlijk op mijn veertiende al wel achter dat dat niet zou lukken. Dan moet je wat anders.’’
Volkszanger Manuel Kallenkoot. Foto: Nienke Maat
Hij verdient nu zijn geld nog in de zaak van zijn vader, die in Leek een meubelstoffeerderij runt. ,,Dat is prima hoor. Kussens stoppen, stoelen bekleden. Maar ik hoop straks vooral mijn geld te verdienen met zingen. Momenteel treed ik elk weekend al op, de nieuwe plaat doet het goed. Vroeger werd ik gebeld door iemand die via via van me had gehoord. Nu hebben ze mijn nummer gezien op Sterren.nl. Dus het gaat de goede kant op.’’
‘Nieuwe Jannes? Klinkt wel goed’
De vergelijking met Jannes, afkomstig van het kamp in Emmen, dringt zich op. Ook Jannes was een goede voetballer, al stond hij op doel. ,,Ha ja, Jannes’’, lacht Kallenkoot. ,,Die gaat waarschijnlijk nog wel een tijdje door, maar ik zou het een hele eer vinden om zijn opvolger te worden.’’
Als PKC’83, weliswaar zonder Kallenkoot op het middenveld, het zo goed blijft doen als de voorbije maanden, kan de voormalig middenvelder het kampioensfeest op het Groninger kamp in elk geval van een bijzondere glans voorzien. ,,Dat zou echt mooi worden, daar kan ik nu al van genieten.’’
