Verdwijnen van de kunstijsbaan in Kardinge betekent een enorme verarming van het sportaanbod in Groningen | opinie

Twee jaar geleden (september 2021) konden we in een voorlichtingsbijeenkomst van de gemeente Groningen en daarna via de verschillende media kennisnemen van de mooie vergezichten rond de toekomstvisie voor het sportcentrum en recreatiegebied Kardinge. Met daarin ook nadrukkelijk aandacht voor onderwijs, zorg en gezondheid, wonen, werken en natuur.

De bijeenkomst werd gelardeerd met mooie impressies van hoe het zou kunnen worden, waarbij bijzondere aandacht werd besteed aan het sportcentrum Kardinge en de ijsbaan in het bijzonder.

In de inleiding van het rapport wordt gesteld dat sportcentrum Kardinge dringend aan vernieuwing toe is, en dat er kansen liggen voor de toekomst: „De plek waar nu het parkeerterrein en het sportcentrum staan, gaan we daarom omvormen tot een campus met een parkachtige omgeving waar sport, recreatie en natuur, onderwijs, zorg, wonen en werken allemaal samen komen. Organisaties als Sport050, het Alfa-college en de Topsport Talent School willen vanuit hier samen gaan werken aan de gezondheid en het welzijn van inwoners.”

En verderop: „We willen de kans aangrijpen om Kardinge ook beter te verbinden met de omliggende wijken en het centrum van Groningen, met name voor fietsers en voetgangers. Kardinge blijft een belangrijke functie voor P+R en openbaar vervoer houden, maar in de toekomst willen we de auto minder centraal stellen in het gebied.”

Niets is veranderlijker dan de politiek. Tot onze verbazing is het hele plan twee jaar na de presentatie op losse schroeven komen te staan. En dat voor een gebied dat jaarlijks in totaal op meer dan een miljoen bezoekers kan rekenen, van wie een groot gedeelte gebruik maakt van het sportcentrum.

Het vergezicht is misschien nu dat de 400 meter ijsbaan verdwijnt uit de stad en provincie Groningen. Gebeurde er ook al niet zoiets met het casino, waar nu zoveel ophef over is?

Het verdwijnen van de kunstijsbaan en misschien wel meer sporten, immers Sportcentrum Kardinge huisvest een mix aan velerlei sporten, betekent een enorme verarming van het sportaanbod in een stad die zich graag afficheert als dé hoofdstad van het Noorden, maar die ongemerkt voorbijgestreefd wordt door de hoofdstad van Friesland, Leeuwarden, als het om het culturele en sportieve aanbod gaat.

In deze tijd van bewegingsarmoede en toenemende obesitas is het des te meer noodzakelijk om sportvoorzieningen zoals Kardinge overeind te houden.

Onlangs nog luidde de bekende schaatscoach Jac Orie de noodklok. Hij maakt zich grote zorgen over de afgenomen sportiviteit onder de jeugd. Op jonge leeftijd investeren in gezondheid levert later winst op als het gaat om de gezondheidskosten.

En wat als de ijsbaan onverhoopt uit onze provincie verdwijnt? De dichtstbijzijnde ijsbanen zijn dan die in Heerenveen en Leeuwarden. Het is niet moeilijk om te voorspellen dat dat gaat betekenen dat vanuit onze provincie (en Drenthe) het aantal gebruikers van een kunstijsbaan drastisch zal dalen. En dat de vervoersbewegingen en de belasting op het milieu die die met zich meebrengen, juist zullen stijgen.

Natuurlijk brengt een kunstijsbaan de nodige onderhouds- en energiekosten met zich mee. Maar met de inzet van moderne technologieën op het gebied van energieopwekking moet het mogelijk zijn om de kosten beheersbaar te houden. Betrek daar bijvoorbeeld de Rijksuniversiteit Groningen en de Hanzehogeschool bij voor de verkenning van de mogelijkheden.

Dat Groningen een beroep doet op andere gemeenten en de provincie voor een bijdrage in de kosten lijkt op zich logisch. Het sportcentrum is weliswaar in de stad gevestigd (en hou dat vooral zo), maar qua bezoek en betekenis overstijgt het ver de gemeentegrenzen.

Onze schaatstrainingsvereniging heeft leden uit een groot gebied rond Groningen. Van oktober tot en met maart maken de jeugd en de volwassenen bijna dagelijks gebruik van de ijsbaan. Zo is ook Marianne Timmer ooit begonnen. Als jong meisje schaatste zij in verenigingsverband eerst op de ijsbaan in het Stadspark en later in Kardinge. Daarvoor moest zij uit Sappemeer komen. Misschien had ze nooit carrière gemaakt als er in haar redelijke nabijheid geen schaatsvoorziening was geweest.

Daarom een dringend beroep op politiek Groningen: wees creatief in het vinden van mogelijkheden en oplossingen. Toon moed en durf. Zonder durf van vroegere colleges waren er nu geen Groninger Museum en geen Forum geweest.