Met de aardbevingsvlag protesteren Groningers tegen de gevolgen van de gaswinning. Foto: ANP
Het heeft zin gehad, in Ten Boer. Protesteren tegen grote ongelijkheid. ‘Den Haag’ blijkt wel te kunnen luisteren.
De huidige regering, u weet wel, die van VVD, D66, CDA en ChristenUnie, is nog volop in bedrijf. Demissionair premier Mark Rutte was deze week voor de vijfde maal in ruim een jaar tijd in Noord-Groningen. Niet dat hij daarmee alle eerder aangerichte ellende in het aardbevingsgebied oplost, maar duidelijk is wel dat de situatie hem niet onverschillig laat.
Hetzelfde geldt voor zijn staatssecretaris Hans Vijlbrief. De D66-politicus leek misschien een technocratische ambtenaar, maar toont zich betrokken en zeer begaan met de bewoners van het aardbevingsgebied. Hij is veelvuldig in Groningen, maakte zich sterk voor het definitief afsluiten van de gaskraan en liet zich deze week van zijn beste kant zien.
Ten Boer, net boven de stad Groningen, is een van de getroffen dorpen. Wie er op bezoek gaat, ziet nieuwbouwwoningen, versterkte woningen en woningen waarin fors is geïnvesteerd in duurzaamheid. Op één straat na, de Stadsweg. De bewoners daar stonden met lege handen.
Het oordeel luidde dat hun huizen geen gevaar liepen. Die waren veilig verklaard en hadden geen versterking nodig. In een andere straat gold hetzelfde, maar de bewoners daar kregen wel geld voor verduurzaming van hun huis.
Die ongelijkheid steekt en is gekmakend. Dat zie je niet alleen in Ten Boer, maar ook elders in het aardbevingsgebied. Gelijke gevallen worden lang niet altijd gelijk behandeld. Wie dat aanvecht, wacht een lange tocht door het bureaucratische moeras van de overheid.
Het is staatssecretaris Vijlbrief zelf die heeft ingegrepen. De bewoners van de Stadsweg krijgen elk 40.000 euro voor verduurzaming van hun woning, het maximale bedrag dat is afgesproken. En mocht dat nog niet genoeg zijn, dan moet de gemeente Groningen samen met de Nationaal Coördinator Groningen op zoek naar aanvullend geld. Was getekend Vijlbrief.
Dat aanvullende geld is ruim voorhanden. Het kabinet reserveerde 240 miljoen euro om onverklaarbare verschillen uit de weg te ruimen. Daarnaast hebben de Groningse gemeenten hiervoor ook nog een miljoen of 175 beschikbaar. Daar kunnen we voorlopig mee vooruit.
Waar het op aankomt, is dat de handelwijze van Vijlbrief vanzelfsprekend wordt. Een gerichte aanpak en een beleid gericht op oplossingen: dat is het enige waarop Groningen zit te wachten.
