Tomahawk en een weemoedige clown bij restaurant De Tippe in Vledder | restaurantrecensie

Restaurant De Tippe, in het hart van Vledder, is tevens een zalencentrum waar feesten, partijen en voorstellingen (cabaret bijvoorbeeld) gegeven worden. Ook activiteiten als biljarten, beeldhouwen, bloemschikken en yoga vinden hier plaats. En het team beschikt over foodtrucks, verzorgt catering en ook tafeltje-dekje.

Een zalencentrum, dat klinkt nou niet direct gezellig. Toch zijn eigenaren Jeroen en Heleen Kiewit erin geslaagd om het restaurantgedeelte warm en eigentijds aan te kleden. Koperkleurige bollampen en velours stoelen in een petrolachtige blauwtint zorgen voor een ‘hotel chic’-sfeertje, terwijl het flinke drankenkabinet en de uitpuilende spelletjeskast naar de gemoedelijkheid van een bruine kroeg hinten. Zeer opvallende blikvanger is de muurschildering achterin: een sigaarrokende vrouwelijke clown met volle, roodgestifte lippen en een weemoedige blik. Dat was na een verbouwing van een paar jaar geleden wel even wennen voor de vaste gasten die hier altijd hun biljartje legden, vertelt onze serveerster. Maar inmiddels hebben ook zij die nieuwe sfeer allang omarmd.

Dat varieert van de wat meer standaardgerechten als carpaccio, spareribs en schnitzel, tot wat uitzonderlijker keuzes als geroosterd buikspek met pompoen, filet americain van wortel, gestoofd konijn met vijg- en cranberry-vlechtbrood of groene kool met walnoot-cake, geitenkaascrème en sinaasappel.

Ons oog wordt meteen getrokken door de tomahawk. Het meest prijzige gerecht op de kaart, en alleen per twee personen te bestellen. Dit mooie stuk vlees vergt een langere bereidingstijd, wordt op 52 graden gegaard en geserveerd met zoete aardappelfriet, gepofte cherrytomaat en uienringen. We twijfelen nog even over de shortribs, volgens onze serveerster malser en smaakvoller dan de spareribs, vergezeld door oven-aardappel, chocolade, sinaasappel en zwarte knoflook. Dat maakt nieuwsgierig. Maar de tomahawk wint.

Vooraf hebben we mosterdsoep – die is zoals ie bedoeld is; heerlijk, eenvoudig, smaakvol – en een tonijntartaar. Daarvan vinden we bij het eerste hapje nog dat de smaak wat vlak is, maar dan ontdekken we dat we het schattige pipetje met sojasaus over het hoofd hebben gezien. In combinatie met het wasabi-schuim, citroenpeper en een krokantje van sesam blijkt juist dat deze smaken elkaar complementeren. Het hoofdgerecht is ook naar verwachting. Het vlees is mals en mooi rosé. Met de coleslaw en de uienringen zorgt de tomahawk voor echte American barbecue-vibes. Uienringen zijn voor mij alijd al een favoriet snackje, mijn tafelgenoot is er meestal minder van gecharmeerd. Maar deze keer vindt híj ze zelfs heerlijk. Zelf is hij dan weer mega-fan van rabarber, die hij op het menu had gespot als bijgerecht, maar die juist níét bij de tomahawk hoort. Zodra de serveerster hoort dat hij dit mist, biedt ze direct aan een bakje te halen. Een schot in de roos. ,,Goddelijk’’, verzucht hij. Is er dan niets aan te merken? Nauwelijks inderdaad. Het vlees is, zelfs voor carnivoren als wij, nogal véél. Maar dat hoort ook wel een beetje bij het gerecht, en daar is ook de prijs ook naar.

Vriendelijk en attent. Dit wordt gerund door echte horecamensen, die weten wat ze doen, merkt tafelgenoot op.

Waarschijnlijk wel!