Wat Cathrien Posthumus jaren deed op de Hondsrug, wil ze nu in haar thuishaven Westerwolde doen

En wel als secretaris van de Stichting Wandelen in Westerwolde (SWW). ,,Een onbezoldigde functie die ik onlangs heb aanvaard en waar ik me op verheug’’, zegt ze.

Posthumus, 65 jaar, doet haar verhaal in Smeerling. Het piepkleine dorp in het hart van Westerwolde waar ze met haar man een eeuwenoude boerderij bewoont. ,,En waarin we ook een Bed and Breakfast runnen, we hebben hier dus vaak gasten’’, zo zegt ze. ,,We wonen hier al jaren, met veel plezier. Maar in al die jaren verdiende ik mijn brood dus op de Hondsrug.’’

Ze was daar manager van het UNESCO Global Geopark De Hondsrug. Een stichting die op allerlei manieren de Hondsrug in de schijnwerper zet: dat gebied met zijn bossen en ander natuurschoon, dat loopt van de stad Groningen in de richting van Emmen.

,,Ze doet dat met lezingen, met wandelroutes, met allerlei andere activiteiten’’, zegt Posthumus. ,,De stichting wil De Hondsrug bekender maken, het verhaal van dat gebied als het ware vertellen en zo ook mensen er van bewust maken dat het vooral gekoesterd moet worden.’’

Ze was als ambtenaar van de provincie Drenthe betrokken bij het opzetten van de stichting, meer dan tien jaar geleden. ,,En toen dat was gebeurd, werd ik dus ook manager. En werd het Hunebedcentrum in Borger mijn werkplek. Daar heeft het Geopark haar hoofdkwartier.’’

Ze verrichtte haar werk op De Hondsrug met erg veel plezier, ging van dat gebied houden en was reuzenblij toen de stichting de UNESCO-status kreeg. ,,Wat niet betekent dat De Hondsrug op slot gaat, dat er niets meer kan, maar wel aangeeft dat het gebied waardevol is.’’

Al die jaren reed ze dus ontelbaar vele keren van Smeerling naar Borger en terug. Maar nu is ze met pensioen gegaan en kan ze veel meer tijd doorbrengen in Smeerling en Westerwolde. In het gebied dat ook eeuwenoud is, ook veel bossen en ander natuurschoon heeft. Én daarbij de SWW, de stichting die meer dan veertig wandelroutes beheert en onderhoudt en volledig draait op vrijwilligers.

,,Op vele tientallen vrijwilligers’’, zegt Posthumus. ,,Ik vraag me af of er een ander gebied in Nederland is die een soortgelijke organisatie heeft. Het is prachtig dat zoveel mensen zich inzetten om toeristen maar ook inwoners van het gebied zelf wandelplezier te geven. Ik kende de stichting natuurlijk al wel van naam maar onlangs werd ik, via een bekende van me, gevraagd om secretaris te worden.’’

Waardoor ze nu dus veel van de administratie van de SWW gaat afhandelen maar ook stellig van plan is zich op andere manieren in te zetten. ,,Zoals ik eerder De Hondsrug bekender probeerde te maken, wil ik nu ook dolgraag wandelaars in Westerwolde meer te weten laten komen over de paden en de dorpen waar ze over en door lopen. Over de geschiedenis ervan onder meer. Dat kan digitaal, met folders, met tekstborden, er zijn veel manieren. Die extra informatie kan het wandelen nog leuker maken en mensen nog bewuster maken hoe bijzonder dit gebied is.’’

Zelf is ze, zo geeft ze toe, geen echte wandelaar. ,,Ik wandel met de hond maar verder niet echt. Maar ik wil zeker een aantal van de routes gaan verkennen. Nee, uit mijn jeugd ken ik Westerwolde ook niet. Ik ben geboren en getogen in Marum, in het Westerkwartier, een deel van Groningen met weer een heel ander karakter. Maar ik woon wel zo lang in Westerwolde dat ik van dit gebied ben gaan houden en me er graag voor inzet.’’