Vader en moeder Bacuna zien hun zoons geschiedenis schrijven met Curaçao. In tranen: ‘Ik ben zo trots!’

Als de scheidsrechter in de Jamaicaanse hoofdstad Kingston voor het laatst op zijn fluit blaast, explodeert iets na 4.00 uur het clubhuis van honk- en softbalvereniging Caribe in Groningen van vreugde. Diep in de nacht vallen volwassen mannen elkaar in de armen. Tranen met tuiten huilen ze. Op sportpark Corpus den Hoorn gaan tientallen mensen volledig uit hun plaat. Met John en Lucille Bacuna voorop.

„Ik ben zo trots”, zegt vader John vlak na afloop. Hij draagt het shirt van Juninho. Moeder Lucille die van oudere broer en aanvoerder Leandro. „Zo trots”, herhaalt John. Meer krijgt hij, terwijl de tranen over zijn wangen rollen, al snikkend niet over zijn lippen. „We zijn zo’n klein land en we hebben historie geschreven”, voegt Lucille een paar minuten later toe. „Ik ben ook zo trots!”

En dan te bedenken dat de twee eigenlijk thuis op de bank in Harkstede zouden zitten. Ze kwamen voorafgaand aan de wedstrijd alleen even sfeer proeven in de kantine. „Maar het was te gezellig om weg te gaan”, aldus John. Daar hebben ze geen moment spijt van gehad.

Iedereen vliegt pa en ma Bacuna na afloop in de armen. Arnold Conquet (53) houdt het, zoals zoveel anderen, niet droog. Hij en John Bacuna proberen iets tegen elkaar te zeggen, maar het gesnik overstemt hun woorden. Twee volwassen mannen kunnen niet bevatten wat zojuist is gebeurd. „Het is onbeschrijfelijk”, zegt Conquet als-ie tot zichzelf is gekomen. „We doen gewoon mee aan het WK. Zo’n klein land. Dit had ik nooit durven dromen.”

Vanzelfsprekend was de unieke kwalificatie van het kleine eiland niet. Curaçao had weliswaar aan een gelijkspel in Jamaica genoeg, maar had daar wel een portie geluk bij nodig. The Blue Wave, zoals de bijnaam van het team luidt, zag Jamaica tot drie keer toe de paal en lat raken.

Luigi Zimmerman (37) zag het met grote ogen gebeuren. „Wij zijn een gelovig land”, probeert hij te verklaren. „God staat in dat doel. Dat kan niet anders.” Met een hele grote grijns: „Iedereen zit morgen in de kerk. Dat garandeer ik je.”

In de slotfase lijkt het alsnog mis te gaan als Jamaica diep in blessuretijd een penalty krijgt. In een klap dreigt de WK-droom uiteen te spatten, maar de videoscheidsrechter grijpt in. Een vulkaan van opluchting barst uit over sportpark Corpus den Hoorn als de penalty wordt teruggedraaid. En niet veel later is het feest helemaal compleet.

Curaçao is met zo’n 155.000 inwoners het kleinste land ooit dat zich plaatst voor een wereldkampioenschap voetbal. Ter vergelijking: in de gemeente Groningen wonen ongeveer 245.000 inwoners.

Met de broers Leandro en Juninho Bacuna en Jearl Margaritha telt Curaçao drie echte Groningers. Margaritha komt uit de Korrewegwijk en de Bacuna-broers groeiden op in stadswijk Beijum. De Bacuna’s speelden tegen Jamaica de hele wedstrijd. Margaritha kwam niet in actie, maar dat zal hem niet meer deren. Hij mag volgende zomer naar het WK in de Verenigde Staten, Mexico en Canada.

Met de tranen in zijn ogen scrolt Zimmerman aan de bar van de kantine door zijn telefoon. Hij laat alles op zich inwerken. Zelden is-ie zo blij geweest. „Meestal komen Antillianen negatief in het nieuws”, zegt hij. Vol trots: „Maar nu leest iedereen morgen: Curaçao gaat naar het WK. Het kleinste land ooit.”