Ep Wesseling begeleidt het koor dat zijn lied op de camping in Denemarken ten gehore bracht. Foto: Eigen foto
Het eendagskoor Groningen voor Gaza telt inmiddels 350 zangers. Ze zingen het lied ‘Write my name‘ op 14 september tijdens de Rode Lijn-demonstratie in Groningen. Musicus Ep Wesseling uit Assen weet er alles van.
Wat is ‘Write my name’ voor een lied?
,,Ik was op de eerste Rode Lijn-demonstratie in Den Haag en die moedigde me aan méér te doen. Ik was altijd dirigent en muziekdocent, ik ben nog steeds musicus en dacht: ik kan een lied schrijven. Ik ging op zoek naar een goeie tekst en vond het gedicht ‘Write my name’ van de Palestijns-Amerikaanse dichter Zeina Azzam. Ik moest erom huilen toen ik het aan mijn vrouw voorlas.’’
Waarom raakte het u?
,,Het is een hartverscheurend gedicht over de kinderen in Gaza. Zij krijgen hun naam op hun been geschreven door hun ouders, om hen te kunnen identificeren als zij of hun ouders vermoord worden. Ik heb Zeina Azzam gemaild en ze vond het een mooi idee dat ik haar gedicht op muziek wilde zetten.’’
Wat voor lied hebt u ervan gemaakt?
,,Een vierstemmig lied. Ik had het van de zomer net af toen ik naar Camping Vammen in Denemarken ging, een muziekcamping. Er was animo om een koortje te beginnen, ik had m’n lied en zo werd het daar gezongen door 40 mensen, van 12 tot 80 jaar. Na afloop bleef het een tijdje stil omdat het zo’n indruk maakte. Ik hoop dat het de wereld over gaat.’’
U heeft uw koor aangemeld voor de Rode Lijn-demonstratie op zondag 14 september in Groningen.
,,Ja en het regent aanmeldingen voor het koor, dat begeleid wordt door vier blazers. Tot nu toe willen al bijna 350 mensen meezingen. Ik stuur ze dan de partij toe, zodat ze thuis alvast kunnen oefenen en er zijn op zaterdag 13 september repetities.’’
Wordt dit het grootste koor ooit?
,,Ik heb geen idee. Ik heb een keer een koor van 250 mensen gedirigeerd op de Grote Markt toen bisschop Desmond Tutu de stad bezocht. Toen zongen we met vijf Groningse strijdkoren ANC-liederen, ik stond op een kistje.’’
Wie weet zingen er wel 1000 mensen mee!
,,Dat zou fantastisch zijn. Ik heb soms het gevoel dat heel veel mensen zich afsluiten voor het nieuws, terwijl ik denk: we moeten iets doen voor Gaza. Ik heb mijn ouders altijd kwalijk genomen dat ze zich stil hielden in de Tweede Wereldoorlog. Ik heb het gevoel dat ik nu in dezelfde situatie zit. Gelukkig merkte ik op de demonstratie in Den Haag dat veel mensen iets willen doen met dat machteloze gevoel en dat blijkt ook nu uit de animo voor dit koor.’’
Wat hoopt u te bereiken?
,,Dat iedereen zich realiseert wat er in Gaza gebeurt, dat Israël genocide pleegt. Je kunt het je niet voorstellen, maar het gaat gewoon door.’’
Rode Lijn-demonstratie Groningen
De Rode Lijn-demonstratie in Groningen is zondag 14 september uur op de Grote Markt en begint om 14 uur. De organisatie is in handen van Groningendestraatop en roept iedereen op in het rood te komen. ,,We weten dat 80 procent van de Nederlandse bevolking het niet eens is met het Israël-beleid van Nederland. Laat dat zien door naar de demonstratie te komen’’, zegt Wilbert van de Kamp namens de organisatie. Behalve het koor zijn er sprekers en kraampjes waarna een mars door de stad volgt.
Schrijf mijn naam op mijn been, mama doe het met de permanente marker met de inkt die niet uitloopt als hij nat wordt en die niet smelt bij verhitting
Schrijf mijn naam op mijn been, mama en maak dikke, duidelijke lijnen. Voeg je zwierige krullen toe zodat ik troost put uit mijn mama’s handschrift als ik ga slapen.
Schrijf mijn naam op mijn been, mama en op de benen van mijn zusjes en broertjes. Zo zullen we bij elkaar horen Zo zullen ze ons kennen als jouw kinderen.
Schrijf mijn naam op mijn been, mama en schrijf alsjeblieft ook jouw en pappa’s naam op jullie benen, zodat wij herinnerd worden als een familie.
Schrijf mijn naam op mijn been, mama Voeg geen nummers toe zoals wanneer ik geboren ben of ons huisadres. Ik wil niet dat de wereld mij als een nummer ziet, ik heb een naam en ben geen nummer.
Schrijf mijn naam op mijn been, mama. Als de bom ons huis treft, als de muren onze schedels en botten vermorzelen dan vertellen onze benen ons verhaal, hoe we nergens heen konden vluchten.
