Dit is Ronald Cornelissen, de nieuwe bisschop van Groningen-Leeuwarden. Een man vol humor, blijkt bij zijn wijding

Hij was al een paar maanden begonnen, maar zaterdag is Ronald Cornelissen dan ook daadwerkelijk geïnstalleerd als nieuwe bisschop van het bisdom Groningen-Leeuwarden. Zo’n 650 aanwezigen waren er zaterdag in de Groningse Sint-Jozefkathedraal getuige van hoe de geestelijke door kardinaal Wim Eijk werd gewijd tot bisschop.

Vervolgens nam Cornelissen zijn ring, mijter en staf in ontvangst waarna hij uiteindelijk plaats mocht nemen op zijn eigen bisschopszetel, een troon die de cathedra wordt genoemd, waar het woord kathedraal van is afgeleid.

Cornelissen is de zesde bisschop van Groningen-Leeuwarden, het bisdom dat in 1956 werd opgericht, nadat de noordelijke katholieken het sinds de Tachtigjarige Oorlog eeuwenlang zonder eigen bisdom hadden moeten doen. De geboren Achterhoeker volgt bisschop Ron van Hout op, die ruim een jaar geleden vertrok naar het bisdom Roermond.

,,Jullie hebben wel een jaar lang moeten wachten, maar dan heb je ook wat”, sprak kardinaal Eijk, die hier van 1999 tot 2008 zelf bisschop was. Naast leden van het noordelijke bisdom, dat zo’n 100.000 gelovigen telt, zaten in de Sint-Jozefkerk tal van vertegenwoordigers van buitenlandse bisdommen en andere kerkelijke stromingen, onder wie de koptische en Russisch-Orthodoxe Kerk.

Een droge dienst werd de wijding en installatie van Cornelissen allerminst. In de eerste plaats door aartsbisschop Eijk, die de symbolen op het wapen van de nieuwe noordelijke bisschop aanstipte. ,,Een anker, dat symbool staat voor hoop”, sprak de kardinaal. ,,Maar dan wel meteen een gouden anker, waarmee monseigneur Cornelissen het blijkbaar breed wil laten hangen.”

Volgens de kardinaal gaat het na vele decennia van achteruitgang binnen de Katholieke Kerk weer de goede kant op. ,,De laatste vijf jaar zien we een toename van het aantal jongeren”, sprak Eijk. ,,Je kunt het je niet voorstellen, maar de helft van de bezoekers van onze stadskerken komt tegenwoordig zonder rollator.”

Na een ‘pontificale eucharistieviering’ die zo’n drie uur duurde, was het laatste woord voor bisschop Cornelissen zelf. In zijn toespraak liet hij zien dat er met hem echt gelachen kan worden. Hij vertelde dat de nuntius, zeg maar de ambassadeur van de paus in Nederland, hem een paar weken geleden naar Rome had gestuurd, voor een cursus voor aanstaande bisschoppen.

,,Ze kwamen uit alle hoeken van de wereld”, zei Cornelissen. ,,Ik sprak daar met een hulpbisschop die naar Siberië moest. Nou, dan heb ik toch echt liever dat ze me naar Groningen sturen.”

Een week geleden ging hij op stilteretraite in een klooster in Vlaanderen. ,,Mensen zeiden tegen mij: dat is toch niks voor jou, je bent veel te druk.” Op het laatst van zijn toespraak deelde hij heel wat bedankjes uit, onder wie aan zijn oud-collega’s van het bisdom Utrecht: ,,Utrecht laat ik achter mij, doei!”.

Heel goed kent Cornelissen zijn nieuwe werkgebied nog niet. Zo had hij tot voor kort (in tegenstelling tot Friese lekkernijen als sûkerbôle en keallepoat) nog nooit van een eierbal gehoord. Maar daar is de afgelopen weken snel verandering in gekomen. Hij liet er zaterdag direct op trakteren tijdens zijn receptie in Huize Maas.