Onder eind twintigers en dertigers is het een veelbesproken onderwerp: de woningmarkt. Terwijl oudere generaties slapend rijk worden met hun koophuizen, kunnen jongere groepen amper iets vinden nu het aanbod verder is geslonken, terwijl de prijzen juist de pan uit rijzen. Velen moeten noodgedwongen huren.
.,,We hadden het er net over’’, zegt de 29-jarige Kim, die liever niet met haar achternaam in de krant wil. Zij en twee collega’s spraken over de gigantische stijging van de huizenprijzen. De drie maken tijdens de pauze een ommetje bij de Hoornseplas in Groningen. ,,Ik ben nog zoekende, terwijl hij (wijzend naar haar collega) net is verhuisd. ,,Het is vreselijk veel wat je nu moet betalen voor een huis.’’
Samen met haar vriend is Kim al een tijdje op zoek naar een koopwoning ‘ergens in een wijk dichtbij het centrum’. ,,Een beetje betaalbaar, maar dat is bijna niet te vinden. Samen hebben we een middeninkomen. Je moet ook nog eigen geld hebben. We willen niet te veel overbieden, dus dan maken we weinig kans.’’
Ze woont nu met haar vriend in een huurhuis in Groningen. Ze weten nog niet of ze kinderen willen. Los daarvan willen ze graag wat meer ruimte. ,,Een tuin zou mooi zijn, want we wonen in een appartement. We zijn nu op een leeftijd dat we dat graag willen.’’
‘Ik verdien te weinig voor een koophuis’
Janneke Jonkman (37), die werkt in de zorg, zit met haar 4-jarig dochtertje in een sociale huurwoning in Groningen. Ze is net verhuisd, omdat haar vorige huis te klein werd. Ze heeft nu ook een tuin, wat met een kind wel zo handig is. Voor het huis stond ze lang ingeschreven. ,,Als je een woning van je voorkeur wilt hebben, ben je zo tien jaar verder. Ik werk ongeveer 20 uur in de week. Daarmee verdien ik te weinig voor een koophuis. Die koop ik later wel.’’
Willem van Vendeloo (28), die tussen de middag zijn hond uitlaat op een ‘verborgen’ stukje grasland op een industrieterrein, heeft in januari een huis gekocht in de Oosterpoort in Groningen. ,,Ik had de mazzel dat we het huurden van mijn ouders. We hebben het van hen gekocht. Wat ik om me heen hoor, is dat mensen overbieden, overbieden en nog eens overbieden. Tot ze een keertje in de prijzen vallen. Dat hoefden wij niet te doen. We hebben het laten taxeren en het voor die prijs gekregen.’’
Veel mensen om hem heen huren. ,,Die hebben niet genoeg geld om een huis te kopen. Het scheelt ook dat ik een partner heb. Een paar vrienden van me die een huis zoeken, hebben dat niet. Dan is het toch lastiger een hypotheek te krijgen. Ik besef dat ik veel geluk heb. Ik vind het vervelend voor hen.’’
Salesmanager Hanneke (30) heeft - nu ze weer alleen is - pas een sociale huurwoning betrokken. ,,Een koophuis zou mooi zijn, maar op het moment gaat het vanwege de hoge prijzen op de huizenmarkt niet lukken. Maar ik woon prima. Wie weet als ik ooit weer een partner tref, lukt het wel om samen iets te kopen.’’
Haar collega, stagiair online marketing Roald Offringa (25), woont nog bij zijn ouders in Assen. Hij zit in zijn laatste studiejaar. ,,Op jezelf wonen kost veel geld, dus heb ik besloten om bij mijn ouders thuis te blijven. Dan kan ik ook nog wat sparen. Mijn vriendin is wel op zoek naar een huis. Als starter merkt ze dat het heel moeilijk is om er tussen te komen met al het geweld van het overbieden.’’
