Warm welkom in Warffum voor Oekraïners: 'Mijn tienjarige kleindochter lacht weer'

„De gemeente had ons gevraagd voor de opvang”, vertelt Bennie Kok, eigenaar van zorgcomplex Warfheem, waar de vluchtelingen momenteel zijn ondergebracht. „We hadden een plan ingediend op vrijdag en de week daarop zouden we verder praten, maar de volgende ochtend stond het hier vol met bewoners met allemaal spullen. Die zeiden: we komen helpen en spullen brengen voor de vluchtelingen.”

Diezelfde nacht stond er al een busje met vluchtelingen voor de deur. „Geheel onverwachts midden in de nacht, ja, wat doe je dan? Natuurlijk voor ze zorgen, wij gingen vol gas alles regelen. We laten niemand in de kou staan”, vertelt Ronald Schuringa, locatiedirecteur van Warfheem. In het zorgcomplex wonen 11 bewoners met een zorgindicatie nu samen met 76 Oekraïense vluchtelingen. Bewoner Johan vertelt enthousiast: „We eten met z’n allen, vrijwilligers uit het dorp koken, maar ook de vluchtelingen. Het is heel fijn samen.”

In de keuken van het complex zijn een aantal Oekraïense vluchtelingen aardappels aan het schillen voor het avondeten. Pavlina, ook wel liefkozend ’oma’ genoemd door de vrijwilligers, vertelt met tranen in haar ogen: „Het voelt hier als thuis, ik heb een nieuwe familie erbij gekregen.” Ze kwam met haar man, zoon en kleindochter als een van de eerste vluchtelingen aan in het dorpje Warffum. „Mijn tienjarige kleindochter was heel verdrietig, door de mensen hier in het dorp en hoe we hier worden opgevangen lacht ze weer.”

Locatiedirecteur Ronald Schuring slaapt ook in het complex. „Wij willen hier zijn voor de mensen, als je ziet hoe lief zij zijn en hoe blij, ja dat raakt je ontzettend.” Hij is zichtbaar geëmotioneerd als hij vervolgt: „Maar ook de dorpsgemeenschap en de lokale middenstand die hier de hele dag door spullen brengen en de vrijwilligers die helpen… tja het is zo mooi om hier te mogen zijn en te helpen.”

Schuring loopt door het complex en toont trots de kamers volgestouwd met gedoneerde spullen. Het is een af- en aanrijden van auto’s, dorpsbewoners komen aan met tassen vol met benodigdheden.” Boeren Dirk en Bert brengen kratten aardappelen, uien en allerlei soorten groenten. De plaatselijke supermarkten doneren boodschappen. „En de elektronicazaak in het dorp heeft zelfs wasmachines en drogers gebracht.”, vertelt Schuring zichtbaar trots. „We hebben het nummer van de burgemeester en kunnen hem bellen als we hem nodig hebben. Ik begrijp dat het wat tijd kost voor een gemeente om alles goed te regelen, maar daar konden wij niet op wachten.”