Lang in de rij voor een bolletje ijs, veel blije gezichten en Anouk die langer doorspeelt: dit was (een snikheet) Stadspark Live 2023

Als om het middaguur de poorten opengaan hangt er op het grasveld van de renbaan een gemoedelijk sfeertje. Kleedjes worden op de grond gelegd, de eerste drankjes worden gehaald. Iedereen maakt zich op voor een hete dag vol livemuziek. Kijk om je heen en je ziet alleen maar blije mensen. Jong, oud, vriendengroepen, complete families van drie generaties. Een festival waar je je kinderen voor het eerst mee naar toe neemt. Dat is precies wat organisatoren Mojo en SPOT Groningen met dit festival beogen. En ondanks dat het terrein is afgestemd op een kleine 20.000 bezoekers, overigens niet uitverkocht, voelt het niet massaal aan.

Vanwege de hitte zijn er watertappunten bij de toiletten. Daar staan, net als bij de ijsverkopers, gedurende de dag de langste rijen. Flesjes mogen het terrein op – inclusief dop. Er wordt bij de ingang niet moeilijk over gedaan. Ook handig: geen muntjes. Het betaalmiddel verdwijnt steeds vaker bij festivals en met pin betalen is veel makkelijker – mits er geen storing is. Wie niet regelmatig een concert of festival bezoekt, schrikt wel even van de prijzen (9 euro voor een hamburger, 7,25 voor een pannenkoek, 3,45 euro voor een drankje). Een gevolg van de huidige marktwerking, maar zo’n variatie aan voedsel en drankjes mag op zo’n festival best wat kosten. Als het maar goed smaakt. En dat is het geval.

Achterop het veld zitten Esmee en Iris. Het is de tweede keer dat de twintigers uit Groningen Stadspark Live bezoeken. Esmee: ,,Je voelt hier echt het ons-kent-ons sfeertje. We komen voor Anouk, bij haar staan we vooraan. We lazen net op de Facebookpagina van het festival dat ze iets langer wil spelen en tien minuten eerder begint. Gaaf hoor, geweldig dat dit op zo’n festival kan.” Iris: ,,Na Anouk blijven we uiteraard voor Lionel Richie. Ik moet bekennen dat ik wel even moest opzoeken wat ook alweer zijn hits waren!”

Want de muziek, daar is het op deze tropische zondag natuurlijk allemaal om te doen. Zes acts, een mooi afgewogen geheel: drie vrouwen, twee mannen, één band. En die band, Son Mieux, opent het bal even na enen met een festivalset zoals we inmiddels van ze gewend zijn. Lekker upbeat en zonnig. Zangeres S10 – door Bert Visscher aangekondigd als ‘wereldwijf’ – is naar eigen zeggen in een ‘jolige bui’ en maakt met haar persoonlijke liedjes haar reputatie waar, terwijl Selah Sue teveel voortkabbelt en niet vlamt. Voor velen reden om vroegtijdig gang te zetten richting bar, toilet of watertappunt.

Nee, dan Gregory Porter. Na tien jaar is de crooner terug in Groningen en nog altijd is hij de Hogepriester van de hedendaagse jazzsoul. Een zanger van een integer en bevlogen kaliber. Eert zijn soulhelden The Temptations tijdens een innig duet met zijn contrabassist. Van a tot z geloof je wat hij zingt. Dat geldt ook voor Anouk, die na vier jaar terug is op Stadspark Live. Of ze er zin in heeft, klinkt het na drie nummers vanaf de eerste rij. „Het begint te komen”, lacht ze ietwat twijfelend. Optredens van de Haagse zijn tegenwoordig zeldzaam: dit jaar geeft ze er slechts negen.

Het is niet aan Anouk – inmiddels 48 jaar – af te zien. Ze pakt alles en iedereen in, is uitstekend bij stem en met een uiterst geoliede band achter zich. Tijdens Lost krijgt ze het hele veld aan het zingen; tussen de regels door is het muisstil. Afsluiten doet ze uiteraard met Nobody’s Wife.

Ook bij hoofdact Lionel Richie is het meezingen geblazen. Hij tapt flink uit het vaatje hits, zowel solo (Stuck On You, Hello en Dancing On The Ceiling) als uit zijn tijd met de Commodores. Hij mag dan in de laatste jaren wat uit de schijnwerpers blijven, nog steeds levert hij precies af wat men van hem verwacht. Solide, maar ook een beetje belegen. Niet al zijn liedjes hebben de tand des tijds doorstaan.

Af en toe maakt hij een grapje. Zoals bij Endless Love, waarin Richie bijna toewerkt naar het aankondigen van Diana Ross. Maar het mag vanavond niet zo zijn. Even later vallen bij Hello de eerste regendruppels; het maakt de sfeer bij het gevoelige nummer alleen maar specialer. Dan volgt We Are The World, de wereldhit uit 1985 die Richie met Michael Jackson schreef, en voorafgegaan door een peptalk van jewelste: ‘Laat de mensheid niet naar de klote gaan’. Even na elf uur struint het publiek, met de toegift All Night Long nog in de oren, voldaan het veld af.

Als een gezellig familiefestival voor het hele gezin heeft Stadspark Live zijn succes bewezen. Geen twijfel over mogelijk. Maar vier jaar geleden zei Mojo dat Stadspark Live ‘het Pinkpop van het Noorden’ moest worden. Hoe tof zou het zijn als volgend jaar weer écht een grote hoofdact – zoals Sting in 2019 – op het podium staat? Foo Fighters, Muse? The Cure, Depeche Mode? Of Stromae? Ze worden zonder twijfel met open armen onthaald.