Een jaar na de aardbeving in Zeerijp wachten nog veel Groningers op een oplossing voor de schade aan hun huis. Ik wacht! is een serie over mensen die het wachten zat zijn. Vandaag aflevering 96: Petra Blink uit Loppersum.
We zoeken nog kandidaten voor deze serie. Mail naar groningen@dvhn.nl
Een fraai staaltje aardbevingslogica: ‘Nieuwe scheuren, maar het is niet verergerd.’ Petra Blink kreeg het te horen bij de inspectie van haar schuur. Nog een mooie. Tijdens het wachten op een nieuwe inspectie, in de week voor Kerst 2018, informeerde een medewerker van de Tijdelijke Commissie Mijnbouwschade Groningen (TCMG) of de schade inmiddels hersteld was?
Het zijn slechts enkele momenten in de elf jaar dat Blink, woonachtig in Loppersum, in de weer is om schade hersteld te krijgen. ,,Ik word er doodongelukkig van.’’
De eerste schade was er in 2006, zij het geen materiële. De emotionele impact van de beving bij Westeremden, 3,5 op de Schaal van Richter, bleek echter groot: ,,Ik zat beneden en mijn dochter was boven. Ik dacht: het dak stort in en zij komt er onder. De directeur van de NAM zei op tv dat er haast geen schade was. Ik was zo kwaad en heb een boze brief geschreven. Er kwam meteen iemand langs. Dat kon ik trouwens wel waarderen.’’
Scheuren waren er in 2008 wel, in de buitenmuren van de zijgevel. De vergoeding: 250 euro. Blink: ,,Ik kwam hier in 1990 wonen, met mijn toenmalige partner. We hebben flink aan het huis verbouwd en geïnvesteerd. Dat bedrag was nog niet eens genoeg voor verf.’’
Na de beving in Huizinge, in 2012, bleek er echt veel schade, onder meer in badkamer en schuur. De vloer in de woonkamer moest er ook uit. Alles was een jaar later net hersteld, toen de beving bij Leermens, in 2014, kwam.
,,Weer veel schade. Ook aan de buitenmuren. Wat er toen gebeurde: de scheuren werden uitgeslepen, maar vanwege de vorst kon het karwei niet worden afgemaakt. Het werk bleef gewoon liggen. Net in die tijd ging de schadeafhandeling van NAM naar Centrum Veilig Wonen (CVW). In november/december 2015 kreeg ik een mailtje van de nieuwe bewonersbegeleider. Zij meldde dat de NAM aangaf dat de schade hersteld was. Ik terugmailen: dacht het niet. Kreeg ik als antwoord: heb het nogmaals nagevraagd en ja hoor: schade is hersteld.’’
Blink werd opnieuw boos en schreef een opinieartikel voor . Ze had kopieën naar onder meer Nationaal Coördinator Groningen, CVW en de Onafhankelijke Raadsman gestuurd en nog voor plaatsing werd ze gebeld door CVW. Er volgende een gesprek en alle schade werd in 2016 alsnog hersteld.
,,Ik was blij, opgelucht en dacht: streep eronder. Maar in januari 2018, de beving bij Zeerijp. Weer schade, spoedbezichting voor direct gevaar en een week voor kerst de echte inspectie.’’
Het rapport zou eind januari 2019 komen, februari kwam er ook niks en net toen het haar als statenlid Groninger Belang slecht uitkwam, begin maart, vlak voor de provinciale verkiezingen, kwam het verslag binnen. Reageren binnen twee weken.
,,Kort dag, want er klopt veel niet. Schades, ruimtes en foto’s zijn door elkaar gehaald. Er zit zelfs een foto van de garage van de buren bij. Wat ook een dingetje wordt: de plavuizen in de vloer in de kamer zitten weer los en de aannemer die de vloer gerepareerd heeft is failliet. In badkamer en schuur is nieuwe schade. Een zienswijze formuleren moet goed onderbouwd worden, dus ik heb inmiddels hulp gevraagd bij Stut-en-Steun, het steunpunt voor mijnbouwschade.’’
Blink weet dat ze moet volhouden, maar soms gaat het niet. ,,Tijdens de eerste vergadering van de nieuwe Provinciale Staten zei iemand van een andere partij dat ze niks meer met de bevingen te maken wil hebben. Zo denk ik ook, maar dat kan niet. Ik zit er middenin. De aardbevingsproblematiek is overal. Bij de dokter, in de supermarkt, op een feestje bij de buren, het gaat nergens anders over.’’
