Marjan Torie en Henk Bril: ,,Alles moet via een omweg.’’
Een jaar na de aardbeving in Zeerijp wachten nog veel Groningers op een oplossing voor de schade aan hun huis. Ik wacht! is een serie over mensen die het wachten zat zijn. Vandaag aflevering 96: Marjan Torie en Henk Bril uit Siddeburen.
Henk Bril en Marjan Torie 61 en 59 jaar Siddeburen hij is kwaliteitscontroleur bij Stork, zij is psycholoog bijna honderd jaar oude boerderij
We zoeken nog kandidaten voor deze serie. Mail naar groningen@dvhn.nl
In de grote tuin propvol bloeiende fruitbomen hangt een piepkleine caravan in een boom. Een vogelhuisje vermomd als sleurhut.
„Gelukkig hoeven we daar nog niet in te wonen”, zegt Marjan Torie (59) lachend terwijl ze door de tuin naar haar huis loopt. Ze passeert de nieuw gebouwde schuur. Die staat nu nog vol met werkbanken en gereedschap, maar als het moet, kunnen ze er zo intrekken. „Het is een soort reservehuis. We weten niet hoe lang onze woning het nog volhoudt.”
Marjan en haar man Henk Bril (61) wonen al dertig jaar in hun stulpje in Siddeburen. Hun vier kinderen groeiden hier op. Elk vertrek hebben ze zelf opgeknapt en ingericht. „Voor elk kind bouwden we zo’n beetje een slaapkamer bij.”
Nu zien ze hun bijna honderd jaar oude boerderijtje langzaam in elkaar storten. „In 2007 is het pand nog getaxeerd door een makelaar. Toen was het tiptop in orde. Nu? Overal zitten scheuren.”
Scheuren, verzakte ramen, muren waar je dwars doorheen kunt kijken en naast hun huis staat zelfs een deels ingestorte schuur. Twee weken geleden ontdekte Marjan opeens dat in het toilet boven ook een scheur zit. „Dat was de enige ruimte waar nog niets mee aan de hand was. Toen zakte ik echt even door het ijs.”
Hun zaak speelt sinds 2014. Menig deskundige wandelde hier door de gangen. „We hebben hier niet de leukste exemplaren van de mensheid over de vloer gehad. Ik snap dat ze hun brood moeten verdienen, maar sommigen waren zo onbeschoft. En wat wij heel erg vinden is dat ze hun vakkundigheid en professionele beroepseer zo te grabbel hebben gegooid.”
Alleen mensen die er echt verstand van hebben mogen nog bij Marjan en Henk naar binnen. Marjan controleert iedereen via LinkedIn. Alleen mensen die er écht verstand van hebben, mogen hier nog naar binnen.
Het bedrag dat de NAM wilde uitkeren, 22 duizend euro, vonden ze te laag. Een onafhankelijk bouwadviesbureau heeft geconcludeerd dat zowel de fundering als de dragende constructie hersteld moet worden. En dat is ingewikkeld. „Een aannemer zei: ‘ik heb beide weleens gedaan, maar niet tegelijkertijd in hetzelfde pand!’”
„Waarschijnlijk moet het tegen de vlakte”, zegt Henk.
Maar het stel wil helemaal geen nieuw huis.
„Deze woning past me als een handschoen”, zegt Marjan.
Ze hebben er veel last van. Ze voelen zich onveilig in hun huis. Helemaal nu ze elke dag nieuwe schade ontdekken. De bevingsellende zorgde zelfs voor spanning in hun huwelijk. „Ik trek mijn bek open. Henk heeft dat minder. Daar hebben we best wel strijd om gehad.”
Vorig jaar was de koek op. Toen kwam Marjan door een burn-out thuis te zitten. Dat kwam niet alleen door de gasellende. Andere factoren, zoals ziekte in de familie en een hoge werkdruk, speelden haar ook parten. Maar de schade en de constante strijd om het huis werkten zeker niet mee.
Het is vermoeiend. Zo wilde het stel graag zonnepanelen op het dak, maar ze waren bang dat de deskundigen nieuwe scheuren aan het gewicht van de panelen zouden wijten. Daarom vroegen ze een vergunning voor een schans in de tuin waar de zonnepanelen nu op liggen. „Alles moet via een omweg.”
Inmiddels kan Marjan gelukkig de lol van het leven weer een beetje in zien.
Zij is dolblij dat de temperaturen langzaam weer omhoog gaan. Dan kan ze weer naar buiten. De grote tuin in. Propvol bloeiende fruitbomen.
