Sander, Michael en Patrick aan tafel in de wisselwoning, terwijl hun echte woning wordt opgeknapt. Foto: Jan Zeeman
Ruim een jaar na de beving in Zeerijp wachten nog vele Groningers op een oplossing voor de schade aan hun huis. Ik wacht is een serie over hen die het wachten zat zijn. Vandaag aflevering 70: familie Hindriks uit Appingedam.
Monica (51) en Jacob Hindriks (49) met Michael (17), Patrick (15) en Sander (14) Appingedam Jacob: huisman. Monica: huisvrouw. Michael zit op het mbo, Patrick en Sander op het vmbo tijdelijk een wisselwoning. Eigen woning is een zes-onder-een-kap uit de jaren zeventig
In Appingedam staan naast het voetbalveld 64 rechthoekige huizen. Het zijn wisselwoningen. In een ervan woont de familie Hindriks. Moeder Monica (51), haar man Jacob (49) en haar zonen Michael (17), Patrick (15) en Sander (14).
Ze wonen er sinds januari. ,,Dit is ons Center Parcs-huis’’, zeggen ze, want alle wisselwoningen in de straat zien er hetzelfde uit. In elk huis staan dezelfde bank, stoelen, eettafel en kasten. Zelfs de bedden en het beddengoed zijn hetzelfde. ,,Dit blok heeft zwart-wit beddengoed, dat blok heeft blauw’’, zegt Monica. Michael: ,,Als je bij de buren komt, zijn alleen de mensen anders.’’
Het wonen in een wisselwoning voelt als een lange logeerpartij, zeggen ze. Het is mooi dat ze er zitten, ze maken er het beste van. Maar het vóelt raar. ,,Dit is een mooie eettafel, maar het is niet ónze tafel’’, zegt Michael. ,,Die bank en die stoelen in de kamer zijn ook niet van ons. Deze lamp ook niet.’’ Het is alsof hij in zijn eigen huis op bezoek is, zegt hij. ,,Mijn kamer voelt niet als mijn eigen kamer.’’ Hij heeft geen eigen bureau. ,,Die past er niet in. Ik zit op mijn bed om mijn huiswerk te maken.’’
Toch is het sfeervol. Er staat een klein eigen kastje in de keuken en het vloerkleed is mee. De kat loopt rond, de hond ligt in de gang en eigen rommeltjes hebben hun plek op tafel.
Halverwege 2017 hoorden ze dat hun huis een paar straten verderop onveilig was. ,,Er zaten scheuren in de muren en de vensterbank zakte anderhalve centimeter naar beneden’’, zegt Monica. Het huis moest worden versterkt en zij moesten eruit. Ingrijpend. ,,Ze zouden eens wat moeten doen voor kinderen’’, zeg Monica. ,,Die zitten er ook maar mooi mee.’’ Wat doet het met haar zonen?
Zij en haar jongens pakten spullen die ze niet direct nodig hadden in dozen; die gingen naar de opslag. Andere dozen stapelden ze op in de woonkamer. Klaar om mee te nemen naar hun tijdelijke woning. Maar toen de versterking bij de andere woningen in de straat niet goed ging, werd hun verhuizing uitgesteld. En daarna nog een keer. ,,Op een gegeven moment stopte ik maar met inpakken’’, zegt Patrick. ,,Het werd steeds weer anders. We leefden maanden tussen die dozen.’’
Het was moeilijk voor hem, zegt Monica. Patrick heeft PDD-NOS en hij heeft baat bij rust en structuur.
Het waren vreemde maanden, zegt Michael: ,,Je hoort dat je woning niet veilig is en toch zit je er nog twee jaar in. Je ziet het plafond verzakken. Dan kijk je op een ochtend omhoog en denk je: ‘hé, dat zag er eerst anders uit’.’’ Sander: ,,Ik had scheuren in mijn kamer. Je kon zo naar de buren kijken.’’ Patrick: ,,Er liep een grote scheur van mijn kamer naar die van Sander.’’
De jongens waren gehecht aan hun huis, maar uiteindelijk waren ze blij dat ze weg konden. ,,Als het dan ’s nachts kraakte, lag je wel eens wakker’’, zegt Patrick. ,,Dan vroeg je je af of het wel veilig was.’’
De Hindriksen hopen dat ze in mei kunnen terugverhuizen naar hun opgeknapte huis met versterkte buitenmuren, isolatie, nieuwe kachels en zonnepanelen. ,,Het zal wennen worden, want je moet je gevoel van veiligheid terugkrijgen’’, zegt Monica. En veilig? Dat is relatief. ,,De versterking betekent dat we vijf minuten extra hebben om bij een zware aardbeving het huis uit te komen.’’ Maar ze kijkt uit naar alle nieuwe spullen: de vloeren, gordijnen, keuken en fornuis.
Michael verheugt zich op zijn nieuwe kamer: ,,Ik sliep op zolder en die was niet geïsoleerd. Straks wel. Dus dat wordt stukken beter.’’ Patrick: ,,Ik kan mijn eigen kamer weer inrichten zoals ik dat wil. Met mijn muziek en eigen gemaakte lego-sets van Star Wars.’’
Maar het maakt hem ook onrustig. Patrick: ,,Als we gaan verhuizen, kan ik geen huiswerk maken.’’
Sander: ,,Bij ons op school heb je begeleidingsuren. Daar kan ik huiswerk maken. Als jij het tegen de leraren zegt, snappen ze het vast wel.’’
Michael: ,,Je kunt, geloof ik, twee of drie dagen vrij krijgen voor verhuizen.’’
