Johan, Saskia en hun kinderen Jolien en Thijs hoeven niet meer te wachten, maar de huizen van hun buren zijn nog steeds niet versterkt. Foto: Jan Zeeman.
Ruim een jaar na de beving in Zeerijp wachten nog vele Groningers op een oplossing voor de schade aan hun huis. Ik wacht is een serie over hen die het wachten zat zijn. Aflevering 66: Johan en Saskia Duut in Appingedam.
Johan en Saskia Duut en hun kinderen Jolien (8) en Thijs (6) Appingedam Saskia Duut is onderwijzeres, Johan Duut bouwkundige vrijstaande woning, gebouwd in 2006
Geen scheur te zien. Gladde wanden in de kamer en keuken van Saskia en Johan Duut. Niks herinnert meer aan vorig jaar, toen hier een kleine heimachine palen de grond in stampte, en het in dit huis zo’n puinhoop was dat het Saskia Duut af en toe zwaar te moede werd.
,,Ik dacht toen: hoe komt dat ooit weer goed’’, zegt ze, kijkend naar de foto’s op Johans telefoon.
Maar goed kwam het. Ze moesten er twee keer voor hun huis uit, bed mee, bank mee, zolder inpakken, zolder uitpakken - maar dan heb je ook wat. De muren zijn weer glad en voorzien van een speciale laag die nieuwe scheuren moet voorkomen, de gevel is voorzien van ankers, de binnenwanden zijn vervangen door steunmuren.
Dat was wel nodig.
Het huis van de familie Duut staat aan de Opwierderweg. Opgetrokken uit kloeke, paarsrode baksteen staat het als een tja, huis. Maar schijn bedroog. Ingenieursbureau A&I Kwant constateerde twee jaren geleden dat het huis na een stevige beving in elkaar zou storten alsof het niet van steen, maar van kaarten was vervaardigd.
Het voortraject duurde lang, maar omdat de familie Duut zich nog net op tijd had opgegeven voor het project Heft in Eigen Hand, konden er op zeker moment spijkers met koppen worden geslagen. ,,Het ging snel op het moment dat we zelf budget in handen kregen”, zegt Johan Duut. ,,Dan heb je pas echt heft in eigen hand.’’
Ze wonen nu energieneutraal, met zonnepanelen, vloerverwarming, een inductiekookplaat en een pelletkachel. Een mooi voorbeeld van hoe je iets lelijks- bevingen- kunt omzetten in iets goeds.
Hun wachttijd is voorbij.
Toch staat de familie Duut in deze rubriek en wel hierom.
Er is iets vreemds aan de hand aan de Opwierderweg. Daar staan namelijk nog zes andere huizen. Het zijn precies dezelfde huizen als dat van de familie Duut, ze zijn op precies dezelfde grond gebouwd in dezelfde tijd. Je zou dus denken, dat deze huizen ook versteviging behoeven.
Maar nee.
Uit een nieuw rapport, dat gebaseerd is op de nieuwe aanpak van minister Wiebes, blijkt dat deze andere huizen allemaal veilig genoeg zijn. Het staat geschreven en het is een mirakel, maar de buren hebben het ermee te doen. Hun huizen worden niet verstevigd.
Duut: ,,Wij dachten destijds: we doen de verbouwing met ons allen. Dat was ook het plan van de NCG, de Nationaal Coördinator Groningen. Er was immers al onderzoek gedaan. Maar toen zette Wiebes alles on hold, alleen de gevallen waar al een rapport van was, mochten doorgaan. Wij hadden een rapport, vielen nog in de oude situatie onder de NCG. Maar de buren vielen onder Centrum Veilig Wonen, daar moesten ze een stap terug doen, de buren kregen dus geen handtekening.’’
Waardoor er nu de uiterst curieuze situatie is ontstaan dat één woning werd versterkt en de andere zes niet. ,,De buren verwachtten het al. Ze zeiden: driemaal raden wat voor brief wij straks krijgen? En inderdaad’’, zegt Johan Duut. ,,Je leest het en toch sta je daar versteld van.’’
Versteld ook, omdat er specifiek onderzoek werd gedaan naar de grond onder de huizen. Duut: ,,Die grond is toch niet veranderd? Die voldoet toch niet ineens aan nieuwe normen?’’
Hij wil naar de burgemeester, die zijn handtekening zette onder de brief. ,,Ik wil hem vragen waar hij eigenlijk voor getekend heeft. Hoe hij voor zijn burgers staat.’’
De situatie vervult hen met plaatsvervangende gêne en ongerustheid om de buren. ,,Dit huis is niet oud, het voelt robuust, maar het rapport wees destijds anders uit’’, zegt Johan. ,,Onze buren zitten nu te wachten in schijnveiligheid. Wiebes zegt dat snelheid belangrijk is maar dat de meetcapaciteit ontbreekt. Waarom wordt er niet naar vergelijkbare woningtypes gekeken bij dit soort geldverslindende operaties? Dan hoef je de berekeningen toch niet steeds opnieuw te doen?’’
,,Dan had het CVW op basis van ons rapport een aannemer opdracht kunnen geven om al deze woningen te doen. Dan hadden we alles groepsgewijs aangepakt. Dan had Wiebes weer een vinkje kunnen zetten. Dat is toch belangrijk? Die vinkjes?’’
Maar de enige vinkjes die de Opwierderweg aandoen, vliegen in de lucht. En de familie Duut wacht samen met de buren op de dingen die komen gaan.
