Ina Kuik: ,,We zijn eindeloos beziggehouden door deze gasten.''
Een jaar na de aardbeving in Zeerijp wachten nog veel Groningers op een oplossing voor de schade aan hun huis. Ik wacht is een serie over mensen die het wachten zat zijn. Vandaag aflevering 61: Familie Mossel uit Slochteren.
Ina Kuik (53) en Popko Wildeman (55) met zonen Michiel (18) en Jasper (14) Holwierde Zij ict’er bij netbeheerder, hij hoofdoperator bij bedrijf op Chemiepark Delfzijl Woonboerderij
Ina Kuik, Popko Wildeman en hun zonen wonen tussen de stutten. In de woonkamer van hun woonboerderijtje staat sinds drie jaar een houten geraamte om te voorkomen dat het dak en de muren naar beneden komen. ,,Ons huis is door de aardbevingen uit elkaar getrokken’’, vertelt Ina Kuik. Het getouwtrek over schadeherstel en versterken heeft zo lang geduurd, dat de woning niet meer is te redden. ,,Het huis moet eraf en worden herbouwd.’’
In 2013 beginnen de problemen: scheuren in muren. ,,Aan de binnen- en buitenkant. Dwars door de spouw heen.’’ Ze tellen er 42 in totaal. De schade wordt keurig in opdracht van de NAM gerepareerd. ,,Maar de stukadoors waarschuwden toen al dat de muren uit hun verband leken. ’s Nachts in bed hoorden we geluiden die er eerder niet waren. Rare kraakgeluiden.’’ De dragende houten palen in de huiskamer scheuren steeds verder.
In 2015 zijn er opnieuw scheuren in muren. Het CVW verzorgt nu de schade-afhandeling. Ina Kuik: ,,We kregen te maken met mensen die totaal niet meedenken en met lange wachttijden.’’ Het CVW wil maar één scheur vergoeden. Het dak is wel een punt van zorg, wordt erkend.
Ina en Popko vragen een contra-expertise aan en als ze er dan nog niet uitkomen volgt de arbiter. De dakconstructie vertoont inmiddels grote kieren en in de slaapkamer staat schimmel en zout op de muren. ,,Een teken dat het fundament kapot is. Het huis zakt.’’
Ze nemen zelf een bouwkundige in arm. Die constateert dat het dak verre van veilig is, vooral aan de achterkant van het huis. Hij bouwt een houten geraamte in de woonkamer. Steeds weer ontstaat nieuwe schade. En steeds weer komen deskundigen van het CVW over de vloer. ,,Vervelende mensen, die totaal niet meedenken.’’
Een rechtbankdeskundige, benoemd door minister Henk Kamp, geeft uiteindelijk advies: de woning versterken en de schade herstellen. De arbiter neemt dit over. ,,Dat is inmiddels twee jaar geleden. Maar er is nog altijd niets gebeurd’’, verzucht Ina. Een constructeur die nooit in huis is geweest komt met een versterkingsberekening. ,,Die wordt niet ondertekend. Dat mag niet bij wet.’’ Een door het CVW ingehuurd bedrijf maakt het rekensommetje: de hele klus kan voor 4000 euro worden geklaard. ,,Niet te geloven.’’
Via onverwachte weg komt het huis uiteindelijk in een versterkingsprogramma. Ze wachten een jaar op het advies. ,,Weer allerlei mensen over de vloer. Wederom wordt nieuwe schade waargenomen. En wat blijkt: het water staat tot boven in de muren. Het heeft allemaal veel te lang geduurd.’’
Dat maakt Ina razend. ,,Een groot probleem voor veel oude complexe schadegevallen’’, zegt ze. Sinds de komst van een nieuw schadeloket vorig jaar gaat alle aandacht uit naar nieuwe schades en het versterkingsprogramma. ,,Wij zijn aan de goden overgeleverd.’’
Het duurt nog een jaar voordat ook de Nationaal Coördinator Groningen constateert dat versterken niet meer haalbaar is. Ina: ,,Ons huis moet er dus af. Als eerder was ingegrepen was dit niet nodig geweest. We zijn eindeloos beziggehouden door deze gasten.’’
Zij en Popko wonen al dertig jaar in het rustige buurtje aan het begin van de Damsterweg. Te midden van de landerijen net buiten het dorp hebben ze hun eigen paradijs gecreëerd. ,,Tot 2013 was het hier geweldig wonen.’’
De NAM heeft geprobeerd hen uit te kopen en via de NCG is hen een ander huis aangeboden, maar ze willen niet weg. ,,Dit is ons thuis. We willen een zelfde huis herbouwen.’’ De architect is bijna klaar met het plan. Het wachten is op groen licht van de NCG en de NAM. ,,We hopen dat iemand eindelijk iets doet.’’
