Charlotte Holstein met zoon Walther aan tafel. ,,Het beoordelen van de schade kostte meer dan het herstel.’’ Foto: Jan Zeeman Jan-Zeeman
Een jaar na de aardbeving in Zeerijp wachten nog veel Groningers op een oplossing voor de schade aan hun huis. Ik wacht is een serie over mensen die het wachten zat zijn. Vandaag aflevering 53: Marthijn, Charlotte en Walther Holsteijn uit Hellum.
Charlotte, Marthijn en Walter Holsteijn Woonboerderij: Hellum Hij restaureert klassieke Landrovers, zij is bedrijfsjurist
***
In 2011 kochten Charlotte en Marthijn Holsteijn een boerderijtje aan de Hoofdweg in Hellum. Ze woonden in Utrecht en zij, afkomstig uit Haren, wilde graag terug. ,,Wij waren hier toch wel erg vaak bij familie in Groningen.’’
Aardbevingen als gevolg van gaswinning en de daarmee gepaard gaande schades waren in 2011 nog nauwelijks een onderwerp. In 2014 was die dreiging al veel reëler en heeft het stel hun huis uit voorzorg gefotografeerd. ,,Het jaar erop waren er wat aardbevingen’’, herinnert Charlotte zich.
Schades: een scheur in de zijgevel en drie gebroken bakstenen boven de deur in de achtergevel. In maart 2015 werd 397 euro schadevergoeding toegekend voor het scheurtje in de zijgevel. De schade boven de deur in de achtergevel werd afgewezen.
Charlotte: ,,Ik bood de expert een foto aan van de vorige zomer, waarop de scheur boven de achterdeur niet te zien is. Dat was niet nodig, zei de expert, het zou niets veranderen aan de zaak. Doordat er cementkorrel in de scheur zaten was het volgens hem een oude schade en zogenaamde zettingsschade.’’
Charlotte stuurde de foto toch naar het Centrum Veilig Wonen (CVW) met de vraag of contra-expertise moest worden aangevraagd, of dat het rapport aangepast kon worden. Tot hun verbazing bleek een contra-expertise nodig. Deze nieuwe beoordeling van de schade kostte het CVW zo’n 1000 euro. ,,Het beoordelen van de schade kostte inmiddels al meer dan het herstel.’’
De contra-expertise leverde op dat de scheur boven de deur tóch aardbevingsschade was. ,,In de binnenmuur werd ook een scheur ontdekt, die daar mogelijkerwijs verband mee houdt. De latei boven de deur zou wellicht helemaal los liggen’’, aldus Charlotte.
De verbazing is groot als, ondanks de contra-expertise, de schade toch weer wordt afgewezen. De geconstateerde scheur binnen wordt vreemd genoeg wel toegewezen.
Charlotte en Marthijn laten het er maar bij en kiezen voor herstel via een aannemer van het CVW. Na lang wachten, in de zomer van 2018, komt een aannemer langs. ,,Die kon de schade binnen niet herstellen voor het toegewezen bedrag en vermoedde dat er meer aan de hand was, bijvoorbeeld dat de latei los kon liggen. Dat was dat. We hebben er nog een keer achteraan gebeld, maar niets meer gehoord. We werden moedeloos en vonden het absurd. Keer dan gewoon de schade van een paar honderd euro uit in plaats van dit ‘gedim-dam’’’, zegt Marthijn.
,,Door al dat papiertjes schuiven, word je zelf ook fanatiek op de dingen die er niet toe zouden moeten doen. Je gaat moeilijk doen om je eigen tijd die je kwijt bent aan alle procedures, maar ook om de tijd tijdens herstel doordat je thuis moet zijn, meubels moet verplaatsen enzovoorts. Zaken waar we in het begin niet eens over nadachten. Het lijkt alsof de schadeprocedure bewust vertraagd is door een bureaucratische, onrealistische opstelling van het CVW, zodat je murw wordt en uiteindelijk denkt: laat maar zitten.’’
Uit zelfbescherming lachen ze er maar om. ,,Uiteindelijk heeft het met alle betrokken medewerkers van het CVW vast wel zo’n 15.000 euro gekost om een schade van een paar honderd euro vast te stellen. Het verhelpen van de schade is dan nog niet eens gelukt.’’
Het is er voor Charlotte en Marthijn in Hellum niet beter op geworden. ,,Krimp wordt gebruikt als excuus om scholen samen te voegen, waardoor een levensvatbaar dorp een spookdorp wordt. Het is alsof de maffia over ons heen komt.’’
