Riet Schouten vangt 44 jaar egels op in Bellingwolde: 'Droger klimaat is funest voor deze dieren'

Ze doet dat in en bij haar woning in Bellingwolde en heeft het momenteel erg druk.

,,Dit zijn de piekmaanden’’, vertelt ze in haar keuken terwijl ze een piepklein egeltje de fles geeft. ,,In de afgelopen periode zijn de jonkies geboren. Zes gemiddeld krijgt een vrouwtje maar ze lopen niet allemaal achter haar aan. Sommigen blijven alleen en veel mensen brengen momenteel zo’n diertje hier naar toe. Verkleumd, zwak, hongerig.’’

Ze is zelf 82 jaar en kwam lang geleden vanuit de Randstad naar Bellingwolde. Ze werd lid van de plaatselijk afdeling van de natuurorganisatie IVN, was aanvankelijk vooral verzot op planten maar werd een grote hoedster van egeltjes.

,,44 jaar geleden ben ik hier met mijn opvang begonnen’’, blikt ze terug. ,,Aanvankelijk was het rustig maar toen brachten steeds meer mensen een gevonden egel hier naar toe. Het aantal is gegroeid, vorig jaar werden 350 dieren afgeleverd. Door mensen uit de regio, uit de stad Groningen, uit Drenthe maar ook uit Duitsland. Het hele jaar door krijg ik egels, in andere seizoenen volwassen dieren. Momenteel is er dus de piek.’’

Achter haar woning laat ze de hokken zien waarin tientallen egels verblijven, apart of met enkele soortgenoten, afhankelijk van hun gezondheidstoestand. Ze toont een diertje waarop vliegen eitjes hebben gelegd. Een veeg teken. ,,Die vliegen doen dat op een dier dat dood gaat. Maar ik doe mijn best om hem in leven te houden. Zo’n 60 procent van de dieren die ik opvang, overleeft. Zij worden weer uitgezet in de natuur.’’

Ze vertelt met erg veel liefde over de opvang van de egel, over dieren in het algemeen. Dat de Dierenambulance in Stadskanaal momenteel te weinig vrijwilligers heeft en de toekomst van de wildopvang in Westernieland door geldgebrek onzeker, het Dierenopvangcentrum Groningen financiële problemen heeft, betreurt ze dan ook. ,,Hopelijk komt het allemaal goed.’’

Zelf krijgt ze elke dag een vrijwilliger over de vloer die de hokken schoonmaakt. Vandaag is Linda degene die dat werk voor haar rekening neemt. ,,Ik ben heel blij met de vrijwilligers. Mijn man helpt me ook en ik krijg donaties. Ik heb trouwens ook lang vogels opgevangen maar daar ben ik mee gestopt. Met de egelopvang ga ik zo lang mogelijk door.’’

Ze doet dat met de wetenschap dat de egels het in de huidige wereld moeilijker hebben dan 44 jaar geleden. ,,In onze regio valt het op zich nog mee, hier is nog genoeg natuur waar ze ’s nachts hun kilometers kunnen lopen. In de Randstad, met al die snelwegen en beton, is de kans veel groter dat ze worden overreden of geen voeding vinden.’’

Daarbij komt het veranderende klimaat. ,,Het wordt droger en dat is funest voor egels. Wormen die ze eten, blijven daardoor dieper in de grond, ze komen moeilijker aan voedsel. En ook moeilijker aan water. Dat is een probleem dat ook hier in onze regio steeds groter wordt.’’