Gek hoe dat werkt, zo’n degradatie. Eerst kijk je als een berg op tegen dat wat komen gaat. Maar het nieuwe seizoen is nog niet begonnen, of het chagrijn rond FC Groningen maakt als een toverslag plaats voor enthousiasme en hoop.
Het is alsof zijn grote ogen niet weten waar ze kijken moeten. Het jongetje met het lange blonde haar jaagt op handtekeningen en krijgt een aai over zijn bol van spits Romano Postema. Bijvangst. Zijn vader, een beker bier in de hand, kijkt vertederd toe. Hier worden herinneringen gemaakt. Voor het leven?
Hand in hand stappen ze zondag de Euroborg binnen. Is de open dag van FC Groningen de eerste keer dat hij het magische gevoel beleeft? Of zouden die grote ogen in mei ook hebben gezien hoe anonieme aso’s tijdens de wedstrijd tegen Ajax vuurwerkbommen op het veld gooiden? Hoe een idioot met een bivakmuts over de reclameborden klom, terwijl hij een zwart doek met witte letters liet zien:
Rot op? Rot zélf lekker op, moet Wouter Gudde tandenknarsend hebben gedacht. De algemeen directeur beloofde vorige week alle aanbevelingen uit een onderzoeksrapport naar de veiligheid in het stadion ter harte te nemen. Alles om het gespuis buiten de deur te houden. De ware FC-supporter moet zich veilig voelen in de Euroborg. Alleen spelers mogen een wedstrijd verpesten. Al bleken ze daar vorig seizoen iets té bedreven in.
Joey Pelupessy deelt handtekeningen uit. Foto: Jan Kanning
Jeugdherinneringen worden gemaakt en veelal verdrongen. Het schijnt dat een kind positieve ervaringen doorgaans langer opslaat dan negatieve gebeurtenissen. Weet het jongetje met de grote ogen nog dat hij is gedegradeerd? Of is die nare herinnering al teniet gedaan door de aanraking van Romano Postema? Zou het überhaupt zo werken?
Het is pas juli, maar mei lijkt nu al een eeuwigheid geleden. Als de nieuwe trainer Dick Lukkien zondag wordt voorgesteld aan het nieuwsgierige publiek in de Euroborg, rolt er een daverend applaus van de hoofdtribune. Lukkien wees FC Emmen twee keer de weg naar het hoogste niveau. Nu moet hij FC Groningen zien terug te loodsen. In één keer. De Trots van het Noorden hoort niet in de Keuken Kampioen Divisie.
Groot applaus voor trainer Dick Lukkien. Foto: Jan Kanning
Alles moet wijken voor dat ene doel. Niets en niemand mag promotie in de weg zitten. Tomáš Suslov, die stout was geweest tijdens het trainingskamp in Epe, kan er inmiddels over meepraten. De middenvelder is na een goed gesprek met Lukkien alweer in genade aangenomen. Maar de toon is gezet.
Het beste nieuws van de open dag is dat de bivakmutsen verstek laten gaan. Misschien poederen ze elders hun neus, misschien slapen ze thuis een of andere roes uit. Wie zal het zeggen? Ze laten hoe dan ook hun gezicht niet zien. Houen zo.
Het jongetje met de grote ogen en het lange blonde haar, een mini-Thijmen Blokzijl, speelt inmiddels lichtelijk verveeld met een telefoontje. De meeste handtekeningen zijn binnen. Maar de jacht op succes moet nog beginnen. Op de achterkant van zijn shirt staan nog geen naam en rugnummer.
Vacature vacant: held. Voor het maken van mooie herinneringen. Dan maar tegen TOP Oss.
