Erik (52) een jaar beheerder van de kantine van sporthal De Marke in Hollandscheveld. ‘Ik wil graag het werk van mijn moeder voortzetten’

Pol is opgegroeid in Hollandscheveld en hielp zijn moeder waar hij kon in de kantine van sporthal De Marke. „Mijn moeder heeft de kantine 28 jaar gerund. Zij was ‘het gezicht’ van De Marke en ik ging vaak met haar mee. In oktober 2024 wilden we er samen een Vennootschap Onder Firma (vof) van maken, maar dat is er niet van gekomen. Mijn moeder werd in november ziek en ze overleed op 28 december 2024. Mede door haar hartoperatie bleven er dingen liggen, die anders nooit zouden gebeuren. Ik merkte veel achterstallige dingen en het werd haar teveel, waardoor ik al veel dingen heb opgepakt.”

Dat Pol het beheer van de kantine zou voortzetten, was een vanzelfsprekendheid, maar de start was verre van gemakkelijk. „Ik wist helemaal niets. Ik wist bijvoorbeeld niet waar ik de bestellingen moest doen en van wie het koffiezetapparaat was. Ik heb destijds alles zelf uit moeten zoeken.”

Inmiddels heeft hij zijn draai gevonden en bevalt het hem goed. Door de week zijn er verenigingen die gebruikmaken van de sporthal. „Op maandag wordt er in de zaal gevoetbald door Hodo en Hollandscheveld. Nieuw is dat op maandagavond dartvereniging De Marke in de kantine aanwezig is. Daarnaast is er gym en zijn er trainingen van korfbalvereniging HHV. Op zaterdag is het altijd gezellig druk in de sporthal, want dan speelt HHV haar wedstrijden. De binding met de verenigingen is leuk. Ik doe het niet alleen, want ik word geholpen door vrijwilligers.”

Pol ontplooit ook nieuwe initiatieven in de kantine om de gezelligheid en de onderlinge binding nog verder te vergroten. „Ja, in maart organiseren we een darttoernooi. Tijdens het WK voetbal wil ik graag een scherm neerzetten, zodat we met elkaar voetbal kunnen kijken. We hebben ook een speciaal menu bedacht. Naast de gym van basisscholen vinden hier ook kerstconcerten plaats.”

Pol staat zaterdag voor een ware krachtproef, want dan vindt een voorronde van het Protos Weering Zaalvoetbaltoernooi in De Marke plaats. „Het Protos zaalvoetbaltoernooi is het mooiste zaalvoetbaltoernooi dat er is. Het zal druk worden in de sporthal, maar dat wordt een hoogtepunt voor ons. Het is wel jammer dat Hodo voor het eerst sinds jaren niet in De Marke speelt. We maken er met elkaar een mooie avond van.”

Pol is zelf ervaringsdeskundige, want hij weet hoe het voelt om aan het Protos Weering Zaalvoetbaltoernooi deel te mogen nemen. Als speler van Hodo maakte hij deel uit van het team dat jarenlang steevast finalist was en het toernooi maar liefst zes keer won, hij was bij vier keer betrokken. „Niet alle voetballers krijgen de kans om in zo’n fantastische entourage te mogen spelen. Het is een geweldig mooi toernooi, met vooral in de finale, voor 2500 toeschouwers een prachtige ambiance. De supporters leven erg mee en iedereen praat erover. Ook de media besteedt veel aandacht aan het toernooi.”

De eerste keer dat Hodo in de finale stond herinnert de 52-jarige zich nog goed. „Wij speelden toen in de derde klasse. HZVV deed toen een beetje lacherig naar ons toe. Wij waren jong en uit het niets wonnen we het toernooi. Dat was voor mij de meest bizarre ervaring op voetbalgebied. Het leek of er niets mis kon gaan. Daarna vierden we een groot feest in voormalig discotheek Hollywood. Ik weet nog dat we in de halve finale twee man minder hadden, maar toch wonnen we via een vrije trap.”

Hij is nog lid van Hodo en bracht onlangs ook zijn stem uit in verband met de fusie van Hodo en Hollandscheveld. „Ik heb voor de fusie gestemd. Voetbal op zondag verdwijnt en het wordt weekendvoetbal. Toen ik zelf nog speelde zag ik een fusie niet zitten, maar nu wel. Nu moeten we er samen een bruisende nieuwe club van maken. Dat zal ongetwijfeld met vallen en opstaan gaan, maar het dorp wordt steeds groter, dus maken we er één club van.”

De jeugd speelt al vanaf 1997 samen. „Ik vind het wel jammer dat sommige spelers van de eerste selectie nu al aangeven na de fusie naar een andere club gaan. Ik heb 17 jaar in de eerste selectie gespeeld en je moest elk jaar keihard werken om in het eerste te komen, dus ga die uitdaging aan. Als iemand op een hoger niveau gaat spelen, snap ik dat wel.”

Erik werd direct na zijn geboorte al lid van Hodo. „Ik was het jongste lid. Mijn ouders volgden Piet Kleine en ik heb nog een foto waarop ik als baby in de armen van Piet Kleine lig. Mijn vader werkte samen met Jan Bols en ik met zijn zoon.”

De spits kende goede jaren bij Hodo en de ploeg schopte het tot de eerste klasse. „Dat was de eerste keer dat Hodo op dat niveau speelde, dat was redelijk bijzonder. Ik heb een jaar bij Hoogeveen gespeeld, maar daar ben ik te vroeg vertrokken. Ik was het niet eens met het ontslag van trainer Jan Wielink. Daarna heb ik weer bij Hodo en bij Storica en Edon in Zwolle gespeeld. Ik ging naar Edon, omdat ze daar nog vierkante houten doelpalen hadden. Met Edon heb ik één keer in Hollandscheveld met het Protos-toernooi meegedaan. Dat was heel bijzonder, omdat mijn moeder toen de kantine runde.”

Hij beseft maar al te goed dat hij in bepaalde periodes niet gemakkelijk was voor zijn omgeving. „Ik had een duidelijke mening en visie. Ik was een losbol en was soms moeilijk in de omgang. Daar heb ik veel spijt van, dat had ik anders moeten doen.”

Het eerste deel van zijn werkzame leven kwalificeert hij als twaalf ambachten en dertien ongelukken. „Ik heb van alles gedaan, vooral in de horeca. Inmiddels ben ik veertien jaar ambtenaar schuldhulpverlening, de laatste jaren bij de gemeente Coevorden. Ik heb in Zwolle gewoond, maar nu woon ik in Hardenberg.”

Naast zijn werk in Coevorden en Hollandscheveld verzamelt hij als hobby lp’s van vinyl. „Ik spaar van alles, van U 2, The Beatles tot Black Sabbath. Ik zou graag nog eens de eerste druk van een lp van Black Sabbath willen hebben.”

Bij de uitgang van de kantine in De Marke staat te lezen: Woj de sik verzetten?: wc en mooi daj d’r waren, kalm an’.