Michiel (59) rent voor zijn leven na aanval van kudde Schotse hooglanders bij Zuidwolde. 'Ik dacht: dit is mijn einde'

Ze zien er schattig en aaibaar uit, maar schijn bedriegt. Michiel Luchtenberg heeft sinds vrijdagmiddag 17 januari, de dag van de aanval, nachtmerries over Schotse koeien. En nee, voordat iemand denkt dat hij een watje is, hij is niet bang aangelegd. „Ik ben boerenzoon en ik weet hoe ik moet omgaan met koeien.”

Hij was aan het wandelen in natuurgebied Klein Zwitserland met de hond aan de lijn. „Ik was diep in gedachten. Ineens stormde een van de Schotse hooglanders op mij af, uit het niets. Waarschijnlijk stonden ze in het bos, want ik heb ze niet gezien. Ik sprong schreeuwend achter een boom. Het dier beukte met de hoorns tegen de boom aan. Ik dacht echt: dit is mijn einde."

Voor hij het wist, stond de hele kudde voor Luchtenberg. Hij moest maken dat hij wegkwam. „Toen ik ging rennen, kwamen ze allemaal achter mij en de hond aan. Een agressieve os voorop, de rest volgde. Dus ben ik weer gaan lopen, vooral achter de bomen. Boom voor boom ben ik verder gekomen. Toen ik vlakbij een van de uitgangen was, trok ik een sprintje."

Trillend van angst kwam hij thuis. Wat deed hij verkeerd, vroeg hij zich het hele weekend af? „Ik snap er niks van. Als die koeien zo agressief zijn, kun je het natuurgebied toch niet openstellen voor wandelaars? Dit is levensgevaarlijk. Google maar eens. Ik zou niet de eerste zijn die door een hooglander op de hoorns was genomen."

Luchtenberg praatte er nadien veel over en wat blijkt: hij is niet de enige met deze ervaring. Ook fotograaf André Weima (64) uit Hoogeveen kwam afgelopen najaar de koeien tegen tijdens een wandeling in natuurgebied ‘t Zwarte Gat, hemelsbreed nog geen kilometer bij Klein Zwitserland vandaan. Hij en zijn vrouw Marjolein hebben eveneens nachtmerries over de ontmoeting met de koeien.

„Ik zag een van de Schotse hooglanders in het water staan in het natuurgebied”, vertelt Weima. „Ik had geen camera mee, maar wel mijn iPhone. Ik pakte die uit mijn zak, nam een foto en voor ik het wist rende het dier vanuit het water naar mij toe. Doodeng. Ze zijn veel sneller dan ze eruit zien. Ik was flabbergasted. Omdat ik wild zwaaide met mijn armen wist ik het dier op afstand te houden. Mijn vrouw en dochter waren al gevlucht. Ik heb gerend voor mijn leven."

Ook Corina Karssies (36) uit Hollandscheveld is blij dat ze haar laatste ontmoeting eind vorig jaar met de koeien kan navertellen. „Ik liep vaak in ‘t Zwarte Gat en ik ontweek de koeien altijd. Ook nu, maar toch kwam er één achter ons aan. Ik verstopte mij achter een boom. Het dier stond voor mij en schudde met zijn hoofd. Slijm vloog in het rond."

Karssies bleef achter de boom staan en zodra het dier weer om de boom heen naar haar toe liep, ging ze achter hem aan lopen. „Dus achter zijn kont aan. Zodoende was ik uit zijn zicht. Dat werkte! Uiteindelijk is hij teruggelopen naar de kudde.. Ik ben al rennend gevlucht. Bij thuiskomst stond ik te trillen en had ik een gigantisch hoge hartslag. Ik ben nog nooit zo bang geweest!”

Karssies en Weima hebben de voorvallen niet gemeld bij natuurbeheerder Het Drentse Landschap, Luchtenberg wel. En dat is heel belangrijk, zegt woordvoerder Rosanne Feijen van de stichting. „Aanvallen nemen wij zeer serieus. Als mensen een aanvaring hebben met een van onze runderen vinden wij het belangrijk dat ze contact met ons opnemen. Als wij het niet weten, kunnen wij er ook niet op anticiperen.”

Ze gaat liever niet tot in detail in op deze aanvallen. „Het is lastig om deze situaties te beoordelen, omdat bij ons niet bekend is wat de omstandigheden waren. In het veld staan waarschuwingsborden en borden met regels. Dichtbij de Schotse hooglanders komen wordt ten zeerste afgeraden. Dus nogmaals: mocht je iets meemaken met de hooglanders, laat het ons weten zodat we met de melders hierover in gesprek kunnen en eventueel samen het natuurgebied in om uitleg te geven. En als het nodig is, dan nemen wij uiteraard maatregelen.”