Arbeidsmigranten willen niet weg uit vakantiepark Van Harte in Echten. ‘Het is hier net klein-Roemenië’

„Als je ‘s ochtends opstaat, kun je de vogeltjes horen fluiten en wil je tot 12 uur blijven”, zegt Alex. Sinds een jaar woont de 24-jarige Roemeense arbeidsmigrant in vakantiepark Van Harte in Echten. Hiervoor verbleef hij een poos in Duitsland, maar Nederland bevalt hem beter. „Het lijkt meer op Engeland. We verdienen hier ook beter en het is prima wonen.”

Aan dat woongenot kan binnenkort weleens een einde komen. Gemeente De Wolden wil het recreatiepark opknappen en geschikt maken voor toeristen. Gezien de prachtige omgeving tussen de bossen en weilanden met paardenbloemen is dat geen vreemd idee. Maar de ongeveer vijftig Roemenen die hier wonen kun je natuurlijk niet zomaar op straat zetten.

Bij aankomst zaterdagmiddag biedt het zonovergoten vakantiepark een weldadige aanblik. De geur van barbecuevlees blijkt afkomstig uit een achtertuin waar een paar Roemenen met een biertje aan tafel zitten. Op het terras voor een huisje zit een besnorde man een appel te eten. Op de es middenin trapt een landgenoot een balletje met twee kinderen.

Radu (25) vertelt in slecht Engels dat hij bij een metaalbedrijf in Wolvega werkt. Een van de kinderen, de 11-jarige Stefan, treedt op als vertaler. Stefan, die in Boekarest is geboren, woont hier al 6 jaar. Hij gaat naar de sbo Reestoeverschool in Meppel. „Het bevalt me hier beter dan in Roemenië.”

Zijn vader Gabi staat een eindje verderop een sigaretje te roken. Hij is de beheerder namens eigenaar en uitzendbaas Jacco Holties, die het park voor 1 juli moet leegvegen. Dat moet hij doen na een dwangsom van 250.000 euro van gemeente De Wolden.

„We gaan niet weg”, zegt Gabi resoluut. Dat de gemeente er weer een recreatiepark voor toeristen van wil maken, zal hem een zorg zijn. „Dat is niet ons probleem. Wij betalen gewoon huur, dus kunnen ze ons er niet zomaar uitzetten.”

Voor de woonruimte zijn ze volgens hem per persoon wekelijks 110 euro kwijt. In de achttien huisjes, die twee of vier slaapkamers tellen, wonen ze met z’n vieren of vijven. Alles beter dan het leven in Roemenië, waar ze volgens Gabi gemiddeld 500 euro per maand verdienen. Hoeveel hij hier krijgt? „3000 euro.”

We staan vlakbij een open garage, waar ze aan hun auto kunnen sleutelen. De ruimte ernaast met meerdere was- en droogmachines hebben ze ingericht als wasruimte. Deze grenst aan een hok met fitnesstoestellen. Voor 5 euro per week kunnen ze er gebruik van maken. „We hebben hier alles”, zegt Alex, die in Meppel in een distributiecentrum voor automaterialen werkt.

Het is volgens hem niet het enige dat ze hebben gedaan. Toen de eerste Roemenen in het vakantiepark arriveerden, waren de huisjes in vervallen staat. „Sommige hadden niet eens centrale verwarming. Dat hebben we er zelf in gemaakt. Ook hebben we de kozijnen geschilderd.”

Ongevraagd geeft Alex een rondleiding over het vakantiepark, terwijl Stefan ons op zijn elektrische step achtervolgt. De huisjes zien er voor Nederlandse begrippen gedateerd uit, maar dat deert de Roemenen niet. Aan de achterzijde van het park is een parkeerterrein met een verwaarloosd tennisveld. Rechts staan auto’s met een Roemeens nummerbord, ertegenover een stuk of tien bedrijfswagens van uitzendbureau SterkWerk van Holties in Ruinen.

Ook Alex weet dat het vakantiepark oorspronkelijk is gebouwd voor toeristen. „Maar destijds was het nieuw. Nu niet meer. Het kost veel geld om het op te knappen. Mensen die op vakantie gaan, verlangen luxe. Zo’n park is dit niet.”

„Het is hier net klein-Roemenië”, zegt hij met een glimlach. „We voelen ons thuis. Wij zijn geen illegale immigranten, maar betalen gewoon belasting net als alle Nederlanders. Er zijn zoveel redenen waarom we hier niet weg willen.”

1