Nog één keer feest, dan sluit School 59 in Nieuw-Buinen. ‘Jammer, maar het is niet anders’

Juf Nelleke Vos (69) begon op haar negentiende op de school als kleuterjuf. Eigenlijk wilde ze de vijftig jaar volmaken, maar dat redt ze net niet. Begin dit jaar besloot het overkoepelende CKC Drenthe de stekker uit de school te trekken, omdat er te weinig leerlingen zijn met te weinig zicht op groei.

Dat viel rauw op het dak van leerkrachten, ouders en kinderen. Des te meer omdat School 59 in een gloednieuw gebouw zou komen onder één dak met School 75, het openbare onderwijs even verderop net op de grens met Buinerveen. ,,We hadden ons al verdiept in hoe dat zou werken. We hadden twee scholen bezocht en waren al bezig met de indelingen. Maar ineens ging dat niet door”, vertelt Vos. ,,Ik had het nog wel mee willen maken.”

De school schommelt jaarlijks tussen de 25 en 30 leerlingen. De gemeentelijke ondergrens zit op 23. Het zijn aantallen waarmee het schoolbestuur een financiering van veertig jaar voor de nieuwbouwplannen niet aan durft te gaan: toen CKC hiermee begon, had het bestuur nog de hoop op vijftig leerlingen in de toekomst. Dit schooljaar verliet een paar gezinnen de school door emigratie en echtscheiding. En voor een kleine dorpsschool zijn verhuizingen funest.

Ook Jacob Hospers (33) had het nieuwe schoolgebouw op de plek van School 75 nog graag mee willen maken. Hij heeft in de klas bij juf Nelleke gezeten, en zijn oudste twee kinderen Guus (7) uit groep 3 en Maartje (4) uit groep 1 ook. Zijn vader Bert zat op School 59, en opa Bert zat in het bestuur van de school. Hij heeft juf Nelleke nog mede-aangenomen.

,,Ik ben hier geboren, je gaat hier naar school”, zegt Hospers. Hij is ook niet de enige familie met meerdere generaties die de school hebben doorlopen. ,,Maar het overkoepelende bestuur kijkt alleen maar naar cijfers. Zij hebben geen binding met het dorp. Maar de keuze was al gemaakt, er viel niks tegenin te brengen.”

En dus zit er niks anders op dan afscheid te nemen van de school, en een nieuwe school te zoeken. Dat is voor ouders best lastig, weet Vos. Sommigen gaan naar School 75, anderen kiezen voor CKC De Klister in Nieuw-Buinen, weer anderen wijken uit naar Stadskanaal of 2e Exloërmond. De kinderen waaieren allemaal uit.

Hospers heeft de definitieve beslissing nog niet gemaakt. ,,Het voordeel van zo’n kleine school is dat er ruimte is voor extra aandacht als een kind dat nodig heeft. We hebben ook voor deze school gekozen vanwege mijn ervaring van vroeger. We waren blij met deze school, en nu weet je niet wat er op je af komt”, vertelt hij. ,,Met elkaar maken we er een mooi laatste jaar van en dat lukt heel best, maar mijn zoon vindt het niet leuk. Ze krijgen er toch meer van mee dan dat je in de gaten hebt. Hij is 7. Dan krijg je het besef van een nieuwe plek, en krijg je daar wel nieuwe vriendjes?”

Met de sluiting verdwijnt een heel stuk geschiedenis uit het dorp. In 1903 kwam voor het eerst een groep belanghebbenden bij elkaar om gereformeerd schoolonderwijs op te richten in Nieuw-Buinen: in 1905 opende het schoolgebouw zijn deuren. In 1957 kwam achter School 59 kleuterschool Zonnehoek, waar juf Nelleke in 1975 begon. Met de invoering van het basisonderwijs in de jaren tachtig verhuisden de kleuters en juf Nelleke naar basisschool School 59. In 2020 kwam de peuteropvang erbij.  

Nelleke Vos is een kleuterjuf in hart en nieren. Ze heeft meerdere generaties van families in de klas gehad, en ook haar drie eigen dochters gaf ze les. ,,Het is heel bijzonder om kinderen van oud-leerlingen in de klas te hebben. Het is grappig om bepaalde overeenkomsten te zien. Ik had ooit een meisje in de klas die precies lachte zoals haar vader. En sommige ouders die hier weer binnenkomen, zeggen dat het hier nog precies ruikt zoals vroeger”, vertelt ze.

Oorspronkelijk komt Vos uit Twente. ,,Ik vond het hier in het begin op mijn negentiende wel lastig. De Groningse en Drentse karakters zijn toch weer anders. Maar ik had snel mijn draai gevonden. Ik voelde me direct op mijn plek”, vertelt ze. Slechts één keer overwoog ze van baan over te stappen. ,,Maar ik ben gebleven. Ik woon op fietsafstand van de school, ik heb het goed hier.”

Omdat ze haar vijftig jaar niet kan volmaken op haar School 59, gaat ze nu met pensioen. ,,Het werk is nog steeds hartstikke leuk, het is gewoon genieten. Dus het is jammer”, zegt Vos. ,,Maar mijn man zei; dan kunnen we eindelijk eens buiten de schoolvakanties op vakantie.”

Vos kijkt met een mooi gevoel terug op alle herinneringen. Op de Sinterklaasfeesten, de schoolreisjes. Op de saamhorigheid, het gevoel van één familie te zijn op het schooltje. En op het gegeven dat juf Nelleke hier bijna vijftig jaar lang haar ding kon doen. ,,Ik ben dankbaar dat we met zo’n klein schooltje mochten doorgaan.”

Op 10 juli, de laatste schooldag, sluit School 59 definitief de deuren. Dat wordt een feestelijke dag met een circusvoorstelling van de kinderen. Maar eerst is vrijdag nog het afscheidsfeest van juf Nelleke en aansluitend een reünie. ,,Het is een verrassing wat er op mijn pensioenfeest gaat gebeuren. Mijn leerlingen hebben nog niks losgelaten. Ik vind het fantastisch”, glimlacht juf Nelleke.

,,We willen het mooi afsluiten. Dat is ons doel.”