Nelleke Vedelaar kwam, zag en overwon. Foto: Marcel Jurian de Jong
Eerst sneuvelde het plan voor een transferium bij De Punt, afgelopen week dat voor de gedeeltelijke verdubbeling van de N34. Brein achter dit alles is gedeputeerde Nelleke Vedelaar (PvdA). Ze zit dik een jaar in het provinciebestuur, maar heeft de boel op het provinciehuis al aardig opgeschud.
Daadkracht tonen kan ook zijn dat je beslist iets níet doet, vindt ze. Doorgaan op een in haar ogen heilloze weg past niet in haar straatje. Dat het plan voor het transferium in deze categorie zit, daar zijn velen wel van overtuigd. Bij de N34 ligt dat anders. Een gedeeltelijke verdubbeling tussen De Punt en Emmen moest die weg veiliger maken. Maar de weg gaat ook door kwetsbare natuurgebieden. Het kwam de tegenstanders dus eigenlijk wel goed uit dat de operatie, door de gestegen bouwkosten, veel duurder zou worden. Nu gaan ze onderzoeken of het lukt om het verkeersplein bij Gieten ongelijkvloers te maken, in combinatie met nog 6 kilometer verdubbeling in die omgeving.
Het is nog anderhalve maand tot de provinciale verkiezingen. Rechtse partijen, die de verdubbeling graag willen, kunnen dus proberen stemmen te winnen met de belofte dat zij deze operatie alsnog gaan uitvoeren. Moeten ze er wel even bij vertellen waar ze de benodigde 40 miljoen euro extra vandaan willen halen.
Vedelaar volgde eind 2021 haar partijgenoot Cees Bijl op. Hij noemt zichzelf een betonsocialist: door flink te bouwen aan woningen, wegen en fabrieken wil hij mensen goede banen bezorgen en het land een goede infrastructuur. Hij werkte dan ook zeer voortvarend aan plannen als die met de N34 en het Transferium.
Menigeen maakte zich wat zorgen bij het vertrek van Bijl. Hoe zou dit allemaal verder gaan zonder deze routinier? Maar ook buiten haar partij vinden velen het optreden van Vedelaar uiterst verfrissend. Toch vertrekt ze na de komende verkiezingen, want ze woont in Overijssel, net over de grens. „Je wilt niet weten hoe vaak ik het grapje hoor dat we maar een grenscorrectie met Overijssel moeten hebben”, verzuchtte een van haar ambtenaren onlangs.
Die grenscorrectie zit er niet in en misschien is dat maar goed ook. Vedelaar zou eens een jaartje of vijftien haar talenten in de landelijke politiek kunnen ontplooien. Den Haag kan wel wat ‘Nelleke-power’ gebruiken. Tegen de tijd dat ze daar klaar is, komt er wel ergens een post als commissaris van de koning vrij. Misschien in Drenthe, dan moet ze even verhuizen, en anders wel in haar eigen Overijssel.
