De kwestie van de chronisch zieke Jessica Poel uit Dalen die moet verhuizen omdat de gemeente haar woning niet rolstoelvriendelijk wil maken, houdt de gemoederen bezig. Hoogleraar Albertjan Tollenaar van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) is gespecialiseerd in sociaal zekerheidsrecht en legt uit hoe het werkt in zulke gevallen.
„Deze vrouw wil dat de gemeente haar woning aanpast. Woningaanpassing valt onder de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Iedere gemeente is verantwoordelijk dat mensen kunnen wonen in hun eigen huis. Aanpassing van een woning hoort daarbij. Maar als de kosten voor een ingrijpende woningaanpassing erg hoog uitvallen, dan kan er sprake zijn van het primaat van verhuizing. Een gemeente kan zich beroepen op dat primaat als een verhuizing goedkoper blijkt.”
„Ja. Maar er moet wel een ander huis zijn. En er moet rekening gehouden worden met het sociale netwerk van degene om wie het gaat.”
„Ik zou als gemeente nog eens goed om de tafel gaan om de verhuisopties te bekijken. Misschien is er nog een andere plek.”
„Een gemeente zoekt een passende woning, vaak binnen dezelfde gemeente. Iemand die vanwege de Wmo moet verhuizen, krijgt een verhuiskostenvergoeding.”
„Vrij vaak. Zulke discussies spelen in vrijwel iedere gemeente.”
„Alle kosten goed op een rijtje zetten. En in gesprek gaan. Ik begrijp dat de voorgeschiedenis in dit geval niet echt florissant is. De gemeente wilde aanvankelijk geen aanpassingen doen, omdat mevrouw nog mobiel genoeg zou zijn. Mevrouw moest uiteindelijk via de bezwaarschriftencommissie afdwingen dat aanpassingen in haar woning nodig zijn. Waarschijnlijk zit een ambtenaar met lange tanden aan dit dossier en ook mevrouw is geharnast. Mediation zou een optie kunnen zijn.”
„Je kunt altijd naar de rechter stappen dat de toekenning van een woonvoorziening niet adequaat is gedaan. Ik denk niet dat mevrouw veel kans maakt. Maar de rechter zal zeker vragen naar een kostenberekening.”
