Boek 'Ziek gelukkig' van overleden Ruud ten Wolde uit Emmen naar nummer 1 op Bestsellerlijst. Zus Sanne moest huilen toen ze het hoorde: 'Ik zie hem gewoon genieten daarboven'

„Ik hoorde van iemand dat alle schrijvers dit wel zouden willen, maar dat dit maar weinigen gegeven is”, vertelt Sanne ten Wolde. ,,Het is nu dus eigenlijk Barack Obama, Astrid Holleeder en Ruud. Hoe mooi is dat! Ik zie hem gewoon genieten daarboven. Als ie nog iets in de sterfelijke werkelijkheid teweeg kan brengen, dan is het dit wel.”

Zelf heeft de programmamaker, redacteur en RTL Boulevard-verslaggever de publicatie van zijn boek niet meer mee mogen maken. In Ziek gelukkig deelt Ruud ten Wolde, bij wie uitgezaaide melanoomkanker was geconstateerd, op humoristische en ontroerende wijze zijn ervaringen over ziek en gezond zijn. Hij vertelt wat hij geleerd heeft door zijn ziekte, om zo aan de lezer mee te geven dat er altijd nog wel geluksmomenten te halen zijn, hoe zwaar de omstandigheden ook zijn.

„Hij was begonnen met het schrijven van dagboekfragmenten en daar had ik wel al wat stukjes van gelezen, maar toen hij in de laatste twee weken van zijn leven in het ziekenhuis lag en we stil moesten zijn zodat hij kon slapen, las ik naast zijn bed de laatste versie van zijn boek op mijn telefoon. Toen pas realiseerde ik me: ‘wat heb jij allemaal moeten doorleven, broentje’.”

Het boek bood ook zijn zus, met wie hij een zeer goede verstandhouding had, uiteindelijk een intiem kijkje in Ruuds hoofd. Want uiteindelijk, hoezeer je ook omringd wordt door de mensen die je liefhebben, ziek zijn doe je toch alleen.

„Mijn moeder wilde hem in alles bijstaan en heeft dat ook gedaan. Zelfs tot het allerlaatste moment. Toch riep hij weleens ‘ik ben alleen’. Hij wilde hoop houden. Hij wilde zo hartstochtelijk niet dood. Ik bewonder ook zo hoe hij in het leven stond en keuzes maakte. Zelfs toen hij nog niet ziek was, vond hij het leven te kort voor twijfel. Hij wilde per se bij de televisie gaan werken en hij heeft er keihard aan gewerkt om dat ook voor elkaar te krijgen. Hij kon zo hartstochtelijk genieten. Wat wel een beetje verdrietig voelt, is dat zijn boodschap eigenlijk juist nog beter doordringt nu hij er niet meer is. Nu pas gaan zijn woorden extra leven. Ik sprak iemand die door het lezen van het boek de stap heeft aangedurfd om te stoppen met haar werk, omdat ze zich daar niet op haar plek voelde.”

Ziek gelukkig zou ook nog wel eens een serieuze kans kunnen maken om er op 17 november met de NS Publieksprijs vandoor te gaan. Op sociale media wordt door lezers, familie, kennissen en andere mensen die Ten Wolde een warm hart toedragen opgeroepen om op Ziek gelukkig te stemmen.

„Toen we zagen dat veel mensen op zijn boek aan het stemmen waren, besloten we te proberen het nog een zetje te geven. Het zou zo mooi zijn als dat zou lukken. En we zijn ondertussen ook druk met de Stichting Ziek Gelukkig, waarmee we mensen die de diagnose kanker krijgen meer mentale ondersteuning willen bieden. Ruud ging zelf alle hulp bij elkaar shoppen, maar wat als je niet zo bent, zo’n positivo die overal achteraan gaat. Lichaam en geest zijn toch niet zo gescheiden. Een mens is één ding. Dat kan echt beter. Maar we zijn door dat alles toch een beetje Ruuds ambassadeur geworden. Hij zou zich daar de scheuren in zijn boek om lachen.”

Mocht Ruud ten Wolde tot de finale van de NS Publieksprijs door weten te dringen, dan gaat hij de ‘concurrentie’ aan met de tot nu toe zes bestverkochte titels van het afgelopen jaar, zijnde: de thriller Bonuskind van Saskia Noort, de biografie Derksen van Michel van Egmond & Antoinette Scheulderman over Johan Derksen, de biografie Martien over Martien Meiland van de hand van Jan Dijkgraaf, Opgewekt naar de eindstreep van Hendrik Groen, Wen er maar aan van Maike Meijer en Ik ga leven, het spraakmakende debuut van Lale Gül.

Het gebeurt niet vaak dat een niet-genomineerd boek de finale van de NS Publieksprijs haalt. In 2018 wist Frank Krake, die zijn boek De laatste getuige ook nog eens zelf had uitbracht, het met een stevige campagne voor elkaar te krijgen om ruim 10.000 stemmen binnen te hengelen, waarna hij plaats mocht nemen tussen de andere genomineerden, waaronder Esther Verhoef, Saskia Noort en Tommy Wieringa. Toen ging Hendrik Groen er uiteindelijk met de winst vandoor.