Bezoek van de koning aan het Bargerveen moet 'niet te stijf' zijn

Ja, zij krijgen de koning volgende week over de vloer. En nee, ze hebben hem nog nooit eerder in het echt gezien. ,,Hij komt hier niet vaak in de buurt. En ik ben niet zo dat ik speciaal ergens naartoe ga om hem te bekijken’’, zegt Ilse Hoogland, bijna verontschuldigend.

Haar zus Daniek staat er al even nuchter in. Vorige week hebben ze in ‘hun’ restaurantde zogeheten doorloop van de koning geoefend. ,,Of ik al zenuwachtig ben? Nee, hoor’’, zegt Daniek. ,,Gelukkig was de adjudant die het begeleidde, heel fijn. Heel relaxed en los. Het moet niet te stijf, zei hij.’’

En dát past de meiden precies. In juni openden zij in het Bargerveen, naast de nieuwe schaapskooi, restaurant Bij Wollegras. Op een plek met een prachtig uitzicht, vooral vanaf het dak, dat speciaal hiervoor toegankelijk is gemaakt. Maar vanaf het terras en door de glazen gevel van het restaurant is het landschap, een hoogveengebied, goed te bewonderen. ,,Wij genieten er zelf ook nog elke dag van’’, zegt Ilse.

Ilse (26) is eigenlijk interieuradviseur, maar kon in de woonwinkel waar ze werkte haar draai niet vinden. Beter beviel haar het werk in de theetuin van haar moeder in Zwartemeer. Daar groeiden beide zussen op, aan de rand van het Bargerveen. Daniek (23) is wél opgeleid voor de horeca. Zij deed de koksopleiding en de Cas Spijkers Academie en werkte in twee restaurants met een Michelinster, in Zutphen en Amsterdam. ,,Alleen heeft het Amstel Hotel nu geen ster meer, maar dat lag niet aan mij, hoor’’, lacht ze.

Het is een hele overgang van Amsterdam, waar ze bij de Albert Cuypmarkt woonde, naar Zwartemeer en het rustige Bargerveen. ,,Ik vond het in Amsterdam veel te druk en te onpersoonlijk. Pas toen ik weg was uit Drenthe, miste ik de rust en de ruimte. Dus ja, toen dit op ons pad kwam, hebben we gezegd: dat doen we! Dit is zo’n unieke plek. Zo’n kans krijgen we nooit weer.’’

 

De kans kwam via hun moeder. Zíj kreeg de vraag of ze exploitant wilde worden van een nieuwe horecagelegenheid, die via Buurtsupport werk moest bieden aan mensen die moeilijk elders aan de bak komen. ,,In plaats van haar zijn wij ervoor gegaan’’, zegt Daniek. ,,Onze ouders steunen ons helemaal en helpen mee. Ook ons zusje springt soms in.’’ Eigenaar van het gebouw en het terrein is Staatsbosbeheer, dat samen met Buurtsupport een informatiecentrum over het Bargerveen inricht in het restaurant.

Het interieur van Bij Wollegras bedachten Ilse en Daniek samen. Het moest passen bij het landschap en daar vooral niet van afleiden. Het is een inrichting geworden met veel natuurlijke materialen en hangplanten. De lampen die aan het plafond hangen, hebben vilten kappen. Ze zijn gemaakt door de vrouw van de herder, met wol van de Bargerveense schapen. Schapen sieren ook de muur van het vergaderzaaltje, dat met een doorzichtige schuifwand is gescheiden van het restaurant. Op een andere muur, bij de entree, prijkt een grote fotoprint van wollegras: het plantje en de naamgever van het restaurant, met ook nog een knipoog naar schapen.

Schapen komen ook terug op de menukaart in de vorm van een broodje schapenkaas. ,,Een warm plat brood, waar een aardappel op komt, spinazie en schapenkaas. Dat is echt een hardloper’’, stelt Daniek. ,,Wij werken veel met streekproducten, zoveel mogelijk biologisch. Een boer in Nieuw-Schoonebeek verbouwt groenten voor ons en we hebben alleen Nederlandse wijnen. Cola konden we niet vinden in Nederland, dus die komt uit Duitsland. Duitse Kola, van Fritz. Zo dichtbij als het kan, is ons motto.’’

Volgens dat motto zijn de vrouwen ook van plan lam van de naburige kudde op de kaart te zetten. Maar dat is iets voor later. ,,We hebben nu ook al wel lamsburgers, maar die zijn niet van lammeren van hier. Als we een lam van de kudde willen, moeten we die helemaal gebruiken en daarvoor is onze kaart nog te beperkt.’’

De zussen wilden namelijk rustig beginnen, met alleen lunches. ,,Maar van dat rustige is eigenlijk weinig terechtgekomen’’, zegt Daniek. ,,Vanaf het begin was het druk, met onder meer wandelaars en mensen die alleen voor het terras komen. We hebben maar drie rustige dagen gehad en dat was omdat het toen de hele dag regende.’’

In oktober wordt de kaart uitgebreid met diners. Is het gezien haar werkverleden een droom van Daniek om in het Bargerveen een Michelinster te halen? Verwoed schudt ze haar hoofd. ,,Absoluut niet! We willen het hier lekker los houden. Zoveel mogelijk ontspannen.’’ De adjudant van de koning vroeg er al om: niet te stijf. ,,Dat komt helemaal goed. We vinden het echt een ontzettende eer!’’