Beste slager van Nederland gaat in ieder geval niet als grijze muis ten onder. Klanten komen huilend de winkel binnen in Oosterhesselen. 'Deze laatste dagen doen me toch zó goed'
Jacob Kempenaar, met links zijn medewerkers Myrna Woelders-Bultstra en naast haar Karla Benning. Foto: Jan Anninga
Pensioen? Dat leek Jacob Kempenaar (59) uit Oosterhesselen nooit wat. Als slager heeft hij immers het leukste werk ter wereld. Maar over een week gaat de slagerij toch definitief op slot. Noodgedwongen, wegens een ongeneselijke ziekte.
Huilend stappen mensen de slagerij in Oosterhesselen binnen. Hele gesprekken voert Jacob Kempenaar met zijn klanten, half zittend op de toonbank. ,,Het medeleven ontroert me. Het is zo waardevol, zo intens en zo mooi. Deze laatste dagen doen me toch zó goed. Ik had nu al met de chemo kunnen beginnen, maar dan had ik dit moeten missen. Nou, voor geen goud. De waardering voor wat ik voor mensen heb betekend is geweldig om te ervaren. Ik ga in ieder geval niet als grijze muis ten onder. Als iemand die meteen vergeten is. Ik ben er straks niet meer, maar leef wel verder in hun gedachten.’’
‘Ik was telkens als eerste aan de beurt in het ziekenhuis’
Nog maar twee weken geleden kwam de onheilstijding: alvleesklierkanker. Het vermoeden dat er iets goed mis was, leefde al wat langer. ,,Ik was telkens meteen aan de beurt in het ziekenhuis. Met onderzoeken, met scans, met bloedprikken. Ook al zaten er twintig mensen te wachten om wat bloed af te laten nemen, zodra ik mijn nummertje had getrokken was ik aan de beurt. Tja, daar ga je dan wel over nadenken.’’ De waaromvraag drong steeds verder tot hem door.
Jacob Kempenaar: ,,Het medeleven ontroert me. Het is zo waardevol, zo intens en zo mooi.'' Foto: Jan Anninga
Begin dit jaar begon de medische mallemolen, nadat Kempenaar vanwege klachten maar eens naar de dokter was gestapt. Hij was de laatste tijd vaak extreem moe. Doodop soms. Hij ging van onderzoek naar gesprek naar scan. Eerst leek er nog niks aan de hand, maar stukje bij beetje kwam er steeds meer aan licht. ,,Ik wil niet dat je er doekjes om windt, zei ik twee weken geleden tegen de maag-, lever- en darmspecialist. Nou, dat deed hij dan ook niet.’’ Ondanks de steeds sterkere vermoedens, kwam de boodschap alsnog hard aan. ,,Je hoopt toch altijd dat het meevalt.’’
Spiralami, vleesrots en kipfriet
De slagerij in Oosterhesselen hangt vol oorkondes. Tot twee keer toe was hij beste slager van Nederland, in 2004 en 2013. In 2010 won hij glorieus de droge-worsttest van Dagblad van het Noorden. Hij werd vaak bekroond voor eigen creaties, zoals de spiralami, de vleesrots en de kipfriet. Om met de eerste te beginnen: worst gemaakt van lamsvlees, in een spiraalvorm gedraaid en gedroogd. ,,Spiraal, lam en salami, dus de naam was snel bedacht. Al kwam een van de meiden van de slagerij haast niet meer bij toen ik de naam vertelde.’’
De vondst is inmiddels uit het assortiment. ,,Drenten hebben het niet zo op lamsvlees. Maar in het westen loopt de spiralami nog steeds uitstekend. Ik had er patent op moeten aanvragen, zeggen sommigen. Ach.’’
De vleesrots is een borrelhapje en de kipfriet is precies wat de naam zegt: friet van kippenvlees. Verslaggever en fotograaf laten zich beiden de proeverij welwillend aanleunen.
Kempenaar rolde slagersvak in vanwege opgevoerde brommer
Kempenaar rolde door groot toeval in het slagersvak. Een boete van liefst 700 gulden vanwege een opgevoerde brommer vormde de aanleiding. ,,Veel geld, zeker voor iemand van 17. De slager in ons dorp Zuidwolde zocht een leerling-slager. Met 175 gulden per week die ik zou verdienen had ik in een maand de boete bij elkaar, rekende ik. Daarna zou ik wel het leger in, of de stoffenhandel.’’
Kempenaar runde 24 jaar de slagerij in Oosterhesselen. ,,In Coevorden vragen ze hoeveel de karbonades kosten, hier vragen ze of ik nog wat lekkers heb.'' Foto: Jan Anninga
Maar het slagersleven bleek Kempenaar op het lijf geschreven. ,,Ik vind het zo fantastisch wat je met vlees allemaal kan doen. Ik heb dik zes jaar een eigen slagerij gehad in Coevorden. Niet mijn mensen. Daar kwamen mensen binnen met de vraag hoeveel de karbonades kosten. Hier is Oosterhesselen vragen ze of ik nog wat lekkers heb. Kijk, daarvoor ben ik slager geworden.’’
Geen tijd om de slagerij te verkopen
Maar na 24 jaar komt er nu dus een einde aan de eigen slagerij in Oosterhesselen. Tijd om de zaak te verkopen heeft hij niet. ,,Dat duurt toch altijd lang. Je moet iemand vinden, die moet de financiering rond zien te krijgen, ik woon in het hetzelfde pand dus ook daarvoor moet dan iets bedacht worden.’’
Myrna Woelders-Bultstra (30) is al jaren zijn steun en toeverlaat in de slagerij, maar zij zag het niet zitten om de slagerij over te nemen. ,,Dan maak je weken van zestig tot zeventig uur. Dat wil ik niet. Ik wil ook gewoon kunnen blijven paardrijden enzo.’’ Daarom heeft ze iets bedacht waardoor ze wel verder kan als slager, zonder de last van de winkel erbij. ,,Onder de naam Meat by Myr ga ik vlees op bestelling leveren. Onze klanten reageren er heel enthousiast op.’’ Voor winkelhulp Karla Benning (33) wordt nog een oplossing gezocht.
‘Afscheidsreceptie? Dat zou één groot tranendal worden’
Kempenaar is blij dat de slagerij via Myrna nog een beetje doorleeft. Zaterdag 6 augustus is de laatste dag van de slagerij. ,,We hebben nog even gedacht aan een afscheidsreceptie. Maar dat zou toch maar één groot tranendal worden. We draaien aan het eind van de middag gewoon de deur op slot, net als anders. Alleen nu wel voor de laatste keer.’’
