70 jongeren uit Assen beklimmen de Alpe d'Huez en halen 150.000 euro op voor strijd tegen kanker. 'Als je kapot gaat, dan denk je gewoon aan degene die ziek is'

Samarijn Pluijmert (16) rent mee met team Assen om geld op te halen voor kankeronderzoek. Ze heeft een persoonlijke motivatie: twee jaar geleden kreeg haar moeder schildklierkanker. Ze kan zich nog goed herinneren dat ze het nieuws hoorde. Haar moeder had een bultje in de nek, maar het was een tijdlang onduidelijk wat het was. Het bleek een uitzaaiing van de schildklierkanker.

Samarijn vertelt met een brok in de keel. „Dat was heel lastig. We hadden het allemaal niet verwacht. We dachten steeds: het zal wel niet. Ze kreeg daarna veel onderzoeken, dat was een heftige periode.”

Maar haar verhaal kent een happy end. Samarijns moeder kon behandeld worden en is genezen. Wel zit ze de rest van haar leven zonder schildklier, waarvoor ze medicatie moet slikken. „Zo’n afloop gun ik iedereen. Dáárom doe ik hieraan mee.”

De sportieve uitdaging op de Franse wielerberg in de Alpen vindt elk jaar plaats op de eerste donderdag van juni. De berg wordt dan door een Nederlandse organisatie afgezet en omgedoopt tot Alpe d’huZes. Vijfduizend deelnemers doen mee en kiezen of ze rennend, wandelend of fietsend de berg opgaan. De route – bijna 14 kilometer lang en ruim een kilometer omhoog – leggen de deelnemers, als dat lukt, zes keer af. De sportieve uitdaging symboliseert het moeilijke pad dat kankerpatiënten moeten gaan: je ervaart hoe het is om stuk te gaan, terwijl opgeven geen optie is.

Tijdens de tocht komen deelnemers 21 haarspeldbochten tegen. In iedere bocht kunnen ze een kaars laten aansteken voor een persoon. Om te herdenken, bidden of hopen. Bij elke kaars waar je voorbijkomt, weet je dat er aan iemand wordt gedacht.

Leerlingen en personeel van Dr. Nassau College (Penta) en Drenthe College deden samen al twee keer eerder mee. In 2019 haakten ook andere scholen aan bij ‘Team Assen’: Vincent van Gogh, PrO Assen en Gomarus College.

Maar Alpe d’huZes werd in 2020 gedwarsboomd door het coronavirus. De reis ging in de ijskast, terwijl de 130 deelnemende leerlingen konden blijven oefenen én acties bleven organiseren om geld op te halen. De opbrengst groeide daardoor tot ruim 145.000 euro.

Nu de grootschalige sponsortocht twee jaar later wel kan, doet de helft van de leerlingen nog mee. Een deel haakte af, bijvoorbeeld omdat ze examen deden en van school gingen. Niet erg, want de organisatie wilde een kleinere groep, vanwege de onzekerheid rond het coronavirus. Het grootste deel van de huidige 70 deelnemers is nog van het eerste uur, een deel is later gevraagd.

„Het is onze droom dat kanker een chronische ziekte wordt, niet een dodelijke”, vertelt gymdocent Christel de Jong (44) van scholengemeenschap Vincent van Gogh, terwijl ze door de gangen van haar school loopt. Ze is druk met de voorbereiding voor de tocht naar Frankrijk, iets wat ze naast haar gewone werk moet doen. Best een uitdaging, maar dat is het waard, vindt ze. „Leerlingen leren er zó veel van als ze dit doen en meemaken.”

Een andere organisator, Ramon Liewes (41), cateringmanager Drenthe College, is ook even langsgekomen op het Vincent van Gogh en vult aan. „Wat we de leerlingen meegeven, dat maken ze op school in een jaar tijd nog niet mee. Het is mooi: leerlingen winnen er zelf niks mee. Ze doen het helemaal voor de ander.”

Voor veel leerlingen komt de akelige ziekte heel dichtbij. Sommigen verloren een ouder aan kanker. Een leerling van het Dr. Nassau College heeft het zelf. Meerdere leerlingen rennen voor hem.

Een andere leerling van Team Assen kreeg vorige week te horen dat ze lymfeklierkanker heeft. Toen gymdocent De Jong dat hoorde, stuurde ze een bericht aan alle deelnemers: ‘Wat is het leven toch fucking oneerlijk… Vechten gaan we samen met Team Assen sowieso. Of we nu één of tien keer die berg op gaan, het voelt als nooit genoeg. Toch doen we het.’

Ook Merlijn Boven (17) van het Dr. Nassau College doet mee met de sportieve uitdaging. Hij gaat op zijn racefiets zo vaak mogelijk naar boven. Daar traint hij flink voor. Wekelijks zit hij zo’n 10 uur op zijn tweewieler. Bovendien fietst hij elke dag van zijn woonplaats Norg naar de school in Assen.

De afdaling van de Alpe d’Huez mag hij niet doen van de organisatie: daar moet je 18 jaar voor zijn. „Ik zou het wel kunnen, maar ik begrijp dat het niet mag.” Merlijn moet met zijn fiets via de gondel terug naar beneden om opnieuw omhoog te fietsen. Door het wachten op de gondel, zal hij de zes keer op een dag niet halen. Maar hij wil zo vaak mogelijk.

Ook Merlijn verloor familie aan kanker. „Eén opa en één oma.” Hij heeft ze beide niet lang gekend, maar herinnert zijn opa nog goed, die overleed toen Merlijn 8 jaar was. „Het was op verjaardagen altijd super gezellig. Mijn opa was dol op zijn kleinkinderen. We gingen naar de dierentuin, bijvoorbeeld.”

Met allerlei acties haalden de leerlingen geld bij elkaar. Samarijn sprokkelde een bedrag van 1600 euro bij elkaar. Merlijn 750 euro.

De goudmijn van Team Assen is Robin Kiers (14) uit Smilde. Hij haalde meer dan 6000 euro op. Hij stond op rommel- en kerstmarkten en bakte samen met zijn oma – die borstkanker heeft gehad – drie jaar achter elkaar kniepertjes voor de verkoop. „We hebben er echt heel veel gemaakt.”

Ook Robin verloor zijn opa aan kanker toen hij 6 jaar oud was. „Het is al lang geleden, ik kan het me niet herinneren.” Toch denkt hij wel aan zijn opa bij die acties. Hij gaat rennend de berg op.

Voor organisator Christel de Jong is het een emotionele tocht. Zij maakte de sponsortocht op de Franse berg al eens eerder. Toen waren twee goede vrienden van haar nog in leven. Nu niet meer. „Ik heb foto’s afgedrukt van hen, die plak ik op mijn stuur en rugzak. Ik neem ze mee de berg op. Toen ze nog leefden, heb ik ze beloofd dat ik niet zou stoppen met geld ophalen tegen kanker.”

„Het is voor mij een soort closure. Ik ga het niet droog houden. Maar dat is niet erg, ik weet zeker dat ze hartstikke trots zijn.” Zelf heeft De Jong grote ambities: ze wil de berg vier keer op: twee keer hardlopen, twee keer met de racefiets. „Als je kapot gaat, dan denk je gewoon aan degene die ziek is. En dan denk je aan de strijd die die persoon moet leveren: kom op, ik kan dit, ik ga nog even door.”

Ook leerling Samarijn hoopt mooie dingen mee te nemen van deze reis. „Spierpijn”, grapt ze. Iets serieuzer: „Maar vooral een mooie ervaring. Avontuur. Voldoening.”