De rubriek Hier kom ik weg is een samenwarking met het Huus van de Taol en giet over Drenten en heur verhalen. Op heur tiende ontdekte Karin Broekhuijsen oet De Kiel het fototoestel. 57 jaor later hef ze – naost heur gezin – twee grote liefdes: foto’s maken en Drenthe. Heur wark bestiet oet beide.
Ze döt het niet veul meer, plat praoten. Maor het Veenkoloniaols zit der nog altied wal in, al giet het Nederlands Karin Broekhuijsen het makkelijkst of. Ze gruide diels op in Valthermond en diels in Klijndiek. Nou woont ze al hiel wat jaoren met heur man in De Kiel.
Ze lat de schriever van dizze rubriek eerst heur net verbouwde hoes zien met op de slaopkamer een grote foto van lichtende nachtwolken boven het Leekstermeer. Een nachtelijk tafereel met booties en een biezunder verlochte hemel die weerspiegelt in het water.
Hier kom ik weg
,,Ik was al jaren bezig om lichtende nachtwolken mooi te fotograferen en deze foto uit 2019 vind ik de mooiste foto die ik ervan gemaakt heb.” Heur wark as natuurfotograaf betiekent dat ze altied het weer in de gaten holdt. Bevriende weermannen en -vrouwen vertelt heur bijtieds wat veur weer deran komt, zodat ze wet wanneer ze op pad möt.
Naodat Broekhuijsen (67) op heur tiende deurkreg dat ze fotograferen mooi vindt, giet ze op de middelbare schoel bij een fotoclub, waor ze zölf rollegies leert ofdrukken in de doka. Nao de Mulo giet ze een jaor op oetwisseling hen Los Angeles. ,,Ik deed daar ook niks anders dan fotograferen. Vanaf mijn zestiende heb ik de camera nooit meer losgelaten.”
,,Stuur mij met geschikt weer ’s ochtends vroeg op pad met mijn toestel en ik ben de rest van de dag gegarandeerd vrolijk.” Geregeld stiet ze om half veer op um de natuur in te gaon. ,,Licht doet zo ontzettend veel met de kleur op een foto. Ochtendzon heeft ook een heel andere kleur dan wanneer de zon ‘s middags hoog aan de hemel staat. Dat laatste vind ik minder mooi. Dus meestal pak ik de eerste uren van de dag om te fotograferen.”
Broekhuijsen hef boeken oetbracht over allerlei underdielen van het Drentse laandschap, alle 52 hunebedden in Drenthe en weersverschienseln. De zuuktocht naor het perfecte beeld is heur driefveur. ,,Voor mijn hunebeddenboek ben ik bij sommige hunebedden wel vijftien keer geweest. Het is er telkens anders: je hebt steeds ander weer, maar ook het landschap verandert. Het ene jaar groeien er aardappelen, het andere jaar mais of helemaal niks.”
,,Met mijn boeken wil ik iets nalaten voor het nageslacht: mijn kleinkinderen. Want moet je kijken wat er met het klimaat gebeurt. Deze zomer waren er in Europa bosbranden en overstromingen tegelijk, zo extreem. Laat mij maar lekker Drenthe fotograferen, waar mijn hart ligt. Op vakantie gaan, daar zit ik ook helemaal niet op te wachten. Het is hier zó mooi.”
In heur volgende boek, dat ze in meert oetbrengt, stiet Geopark De Hondsrug centraal. Ok is ze gangs met een project veur under meer de gemiente Westerveld en Marketing Drenthe, waorin Zuudwest-Drenthe centraal stiet. ,,Dat gebied kende ik nog niet zo goed, maar wat is het daar ook prachtig. Echt, ik ben nog lang niet uitgekeken in Drenthe.”
