Donny Ronny: ,,Ik ben een vreemde eend in de bijt, dus er zit nu eenmaal een eenzaamheid in mij.'' Foto: Paul Tolenaar
Stefano Keizers is al lang verleden tijd; Gover Meit (37) gaat nu door het leven als Donny Ronny. Het Eurovisie Songfestival, ‘De slimste mens’, zijn solo-dansvoorstelling en een theatershow van 20 weken zijn daar onderdeel van. Maar hij kijkt ook vooruit. „Het vaderschap is een ambitie die ik altijd meedraag.”
Het is een gure maar zonnige dag. Op het NDSM-terrein in het Amsterdamse havengebied trotseert de cabaretier/kleinkunstenaar en tegenwoordig ook danser de kou en toont zich een volwaardig model. Terwijl de golven van het IJ tegen de beschoeiing klotsen, trekt Donny Ronny zijn jas aan, weer uit en gooit hem ten slotte nonchalant over zijn schouder. Elke twee seconden verandert hij van pose, van positie en van blik. Alsof hij nooit anders heeft gedaan.
Eenmaal in het eetcafé wrijft Donny Ronny zijn handen warm en vouwt ze om de cappuccino heen. „Heb jij het nog koud?” vraagt hij bezorgd. Dan vertelt hij over zijn nieuwe projecten. Maar ook over de lange, loodzware weg naar bekendheid en de sleutelrol die De slimste mens hierin tot tweemaal toe heeft gespeeld.
Komende week keert Donny Ronny terug tijdens de grote finaleweek van de allstars-editie van de kennisquiz. En dan te bedenken dat hij in seizoen 2016-2017 niet eens eerste keuze was.
Gover Meit, Stefano Keizers en nu Donny Ronny. Ben je ontoerekeningsvatbaar of bevind je je in een identiteitscrisis?
Brede grijns: „Eigenlijk heb ik altijd een soort artiestennaam gehad. Op de basisschool wilde ik dat ze mij Koetje Toe noemde, als tiener werd ik rapper Gover de Pover. Daarna viel op de kunstacademie mijn artistieke werk onder de bandnaam Wooden Constructions. Allemaal levens die nu achter mij liggen.
Ik had al heel veel manieren geprobeerd om vanuit mezelf succes op het podium te hebben en ik merkte dat ik mezelf vrij wilde vechten. Dat ik het even los van de blikken wilde doen van de mensen die mij kennen en ze uit privacy-overwegingen in bescherming wilde nemen. Daar werd Stefano Keizers geboren. Onder die naam won ik het Amsterdams Kleinkunst Festival negen jaar geleden.
Met Donny Ronny is een nieuwe tijd voor mij aangebroken waarin ik al veel heb meegemaakt. Al die namen staan symbool voor verschillende fases. Dat niet iedereen dat begrijpt, snap ik. Welke reacties ik er ook op krijg, ik vind het mooi dat mensen er in ieder geval over nadenken. Fascinerend om te zien dat de omgeving het uiteindelijk accepteert. En dat Philip Freriks gewoon negen keer Donny Ronny uitspreekt zonder in de lach te schieten.”
Over vriend Joost Klein: ,,Als iemand al zijn hele leven gewend is om tegen de stroom in te zwemmen, is hij het.'' Foto: Paul Tolenaar
Niet worden begrepen, loopt als een rode draad door je leven?
„Vroeger zeker. Ik was ook bijna 30 toen ik bekend werd, terwijl ik vanaf mijn 12de bezig was om in de spotlights te komen. Met een beetje mazzel mocht ik ergens driehoog achter in een cafeetje voor niets op het kleinste podiumpje mijn ding doen.
Mijn ouders waren erop getraind dat alles wat ik maakte, op een mislukking uitdraaide. Een van mijn broertjes wil nog steeds niet met mij of mijn werk in verband worden gebracht. Goedbedoelde adviezen over hoe ik carrière moest maken en hoe ik mijn talent moest benutten, waren eigenlijk heel frustrerend. Het maakte me eerder nerveus en in de war dan dat het me dichter bij mijn doel bracht.”
Hoe kwam je dan rond?
„Ik deed allemaal klusjes waarvoor je geen diploma nodig hebt. Tien uur werken voor 100 euro. Dan stond ik buiten in een geel hesje een parkeerplaats te bewaken, mensen te tellen of krentenbollen aan te bieden aan zakenlui op congressen. Echt om mijn hoofd boven water te houden. Maar dat vrat ook energie. Tien uur in de steenkou helemaal niks doen lijkt makkelijk geld verdienen, maar de tijd kruipt voorbij. Dan kom je thuis en is het net alsof je drie weken bent weggeweest. Daar werd ik geen leuker mens van.”
Hoe uitte zich dat?
„Een aantal jaar heb ik op de bodem van de zee gelopen. Wat ook iets veiligs heeft, want je kunt niet verder zinken dan dat. Het is een hele negatieve manier van leven. Aan de ene kant is het heel lekker om te zeggen: de hele wereld is tegen mij, niemand ziet mij staan, niemand mag mij. Binnen dat zelfmedelijden kun je jezelf ook nog best stoer voelen. Maar het levert verder niets op. Je zit dan elke dag in dat negatieve gevoel. Dan werd ik wakker en de eerste gedachte die ik had, was: o ja, niemand zit nu op mij te wachten.”
Dat klinkt eenzaam.
„Natuurlijk is dat eenzaam. Ik ben een vreemde eend in de bijt, dus er zit nu eenmaal een eenzaamheid in mij. Alles heeft een goede en slechte kant. Het zorgt er ook voor dat ik bijzondere dingen kan meemaken en op plekken terechtkom waar een ander niet zo snel zou komen.”
Dan is een alter ego je redding?
„Ik merkte dat ik geen zin had in een ongelukkig leven. Ik ken mensen die er wel voor kiezen om ongelukkig te blijven. Ik ging liever mijn angsten tegemoet dan dat ik dat ongeluk nog een dag langer moest dragen. Onder de naam Stefano Keizers schreef ik me in voor het Amsterdams Kleinkunst Festival. Dat kon erop of eronder worden, want afvallen zou weer een bevestiging van falen zijn. Maar ik won. Eindelijk waren mijn ouders getuige van een positieve afloop.”
Vlak daarna werd je voor ‘De slimste mens’ gevraagd. Terwijl geen kijker wist wie je was.
„Eigenlijk was het stom toeval doordat een kandidaat zich last minute afmeldde. Bij dat soort programma’s hebben ze lijsten van winnaars van talentenfestivals waar ik op stond vanwege het Kleinkunst Festival. Als back-up, want gevestigde BN’ers genieten de voorkeur. ’s Avonds om elf uur werd ik gebeld terwijl ik nog natafelde bij een vriendin; de volgende ochtend om negen uur zat ik in de studio. Op dat moment had ik een baan als eindredacteur van een jongerenplatform. De kans dat ik er na één aflevering uit lag, achtte ik zo groot dat ik er vanuit ging ’s middags gewoon weer op de redactie te zijn. Toen bleef ik maar zitten. Een half jaar later had ik zoveel werk dat ik het eindredacteurschap er niet meer bij kon hebben.”
Ook deze allstars-editie komt op een cruciaal punt in je leven?
„Ja, want dit keer bouw ik bekendheid als Donny Ronny op. Al zou je het aan de naam niet aflezen, maar het staat voor een volwassener fase in mijn leven. Als ik ook kijk naar hoe ik acht jaar geleden als een pedant jongetje in die stoel zat, ben ik als mens wel veranderd. In die zin dat de wereld niet meer om mezelf draait.
Een tijdje geleden ben ik dat meer met een korrel zout gaan nemen en heb ik principes losgelaten. Als Stefano was ik heel erg bezig met de bekendheid vasthouden. Door mezelf een andere naam te geven, kon ik me ook daarin een klap in het gezicht geven.”
Hoe brengt Donny Ronny jou verder in het leven?
„Dat ik mijn grenzen wil opzoeken. Donny Ronny Danst is daar een voorbeeld van. Het is een project waarbij ik mezelf tot het uiterste ga uitknijpen. Mijn conditie is tot onder nul gedaald, ik ben compleet niet meer fit, dus dit wordt een extreme strijd met mijn lichaam. Na een kwartier ben ik ongeveer opgebrand en dan moet ik nog bijna een uur. Zo wordt iets waardevol om naar te kijken, denk ik.”
Nederland wist niet dat je ook kunt dansen.
„Voor een comedian is dans een hele lastige vorm omdat ik niet mijn stem en grapjes kan gebruiken om het publiek te vermaken. Eigenlijk sta ik naakt op het podium, zonder dat ik daarbij per se mijn kleren uitdoe.
Bij mijn weten is er nog nooit een cabaretier geweest die een avondvullende dansvoorstelling geeft, dus in die zin is het vernieuwend. Ik ben geen technisch danser en heb nul ervaring, dus hoop ik behalve Nederland ook mezelf te verbazen. Ik hoop ook dat er echte dansrecensenten op af komen en hun eerlijke oordeel geven. Met Donny Ronny Danst toer ik drie maanden door het land. Ik ben heel benieuwd of ik aan het einde van de tournee progressie merk. Of dat ik in het ziekenhuis lig en de helft van mijn lichaam niet meer kan bewegen.”
Na jezelf drie maanden tot het uiterste te drijven, wil je ook het wereldrecord langste voorstelling ooit op je naam hebben...
„Ik wil een twintig weken lang durende theatervoorstelling maken, wat een enorme voorbereiding vergt. We zijn op zoek naar een locatie waarvan ik 24/7 gebruik mag maken. Dat is een heel gedoe met de gemeente. Het idee is dat het publiek dan een uur- of dagkaartje of onbeperkt kaartje kan kopen. Soms zullen ze mij dan ook slapend op het podium aantreffen. Wanneer dit project gaat plaatshebben, hangt van allerlei factoren af. Ik hoop dat het binnen een paar jaar lukt.”
Donny Ronny danst. ,,Ik ben geen technisch danser en heb nul ervaring, dus hoop ik behalve Nederland ook mezelf te verbazen.'' Foto: Paul Tolenaar
Hebben die fysieke uitdagingen mentaal niet een enorme weerslag?
„Als je eenmaal door een depressie bent gegaan, ligt mentale kwetsbaarheid natuurlijk altijd op de loer. Toch is de drang om te experimenteren groter.”
Het Songfestival schaar je ook onder de Donny Ronny-fase. Heb je achteraf spijt van jullie deelname?
„Het Songfestival was een grootse ervaring, het zou heel onverstandig zijn daar spijt van te hebben. Voor iedereen die iets heftigs of meeslepends meemaakt, zelfs met een negatievere uitkomst, geldt dat je leert van belangrijke gebeurtenissen in het leven. Wat wel lastig is, is dat de interesse in de gebeurtenissen op het Songfestival hetzelfde blijft. Bij elk gesprek of interview wordt ernaar gevraagd terwijl ik in die tussentijd niets meer heb meegemaakt. De storm was in mei, de nasleep een paar maanden later.
Joost Klein is mijn kind, misschien wel mijn beste vriend. Hij is hevig verweven in mijn leven. Natuurlijk heeft hij een knauw gekregen van alles wat er is gebeurd. Maar als iemand al zijn hele leven gewend is om tegen de stroom in te zwemmen, is hij het. Het heeft hem er niet van weerhouden om de draad weer op te pakken en vette shit te maken.
Voor nu hoop ik dat alle aandacht volledig naar Claude uitgaat, dat Nederland hem omarmt. Claude vind ik een heel goede keuze. Zoals Joost de weeskinderen en kinderen die een niet zo’n warm en veilig thuis hebben, vertegenwoordigde, representeert Claude de mensen met een migratie-achtergrond. Daarbij is het goed om weer eens iets in het Frans te doen. Wij zijn vroeger natuurlijk door de Fransen bezet geweest en zijn eigenlijk ook een Frans-achtig land. Het is goed om dat weer eens op te halen.”
Is er in deze huidige fase in je leven ruimte voor de liefde?
„In de liefde gaat het goed. Maar ik ben een stuk voorzichtiger geworden om erover te praten. Een van mijn vorige vriendinnen was zangeres Loes Wijnhoven. In een heel vroeg stadium in die relatie werden we op het strand van Curaçao gefotografeerd. De mediadruk maakte het lastig om elkaar rustig te leren kennen. Haar familie komt uit een dorp en heeft er ook echt onder geleden.
Maar ik kan wel zeggen dat de Stefano-tijd zeven jaar heeft geduurd en dat ik daarin minstens net zoveel relaties heb versleten. Op liefdesgebied was dat een roerige tijd. Het is mijn bedoeling dat ook daar wat meer rust in komt.
Als Stefano was ik aan het sjezen, ik had haast om een vaste relatie te hebben. Elke keer ben ik daar te enthousiast in gegaan, wat me uiteindelijk een halve diva maakte. Stefano was tegen zelfontwikkeling, want ik voelde me al perfect. Daar werd ik geen leuke partner van.
Inmiddels heb ik wat voorzichtige vormen van therapie gehad. Nu leer ik fouten inzien en merk ik dat ik steeds meer op mijn vader begin te lijken. Eindeloos blijven praten zonder naar de ander te luisteren. Ik probeer er relaxter in te staan, het meer op zijn beloop te laten.
Ik ben nog steeds ver weg van een gezin stichten. Alles wat ik komende jaren van plan ben, zit dat natuurlijk ook in de weg. Het blijft moeilijk om een volwaardig privéleven te hebben en me honderd procent aan het publiek te geven. Maar ik wil zoveel mogelijk van het leven beleven. Het leven weer door de ogen van een kind te zien, is een ervaring die het leven volwaardig maakt. Het vaderschap is een ambitie die ik heb en altijd bij me zal dragen.”
Gover Julius Samuel Meit werd 37 jaar geleden geboren in Amsterdam. Hij groeide op in een gezin met twee broertjes. Na het winnen van het Amsterdams Kleinkunst Festival kreeg Meit onder zijn artiestennaam Stefano Keizers eindelijk voet aan de grond in de theaterwereld. Na zijn deelname aan de tv-quiz De slimste mens kwam zijn bekendheid in een stroomversnelling. Inmiddels gaat de kleinkunstenaar als Donny Ronny door het leven. Een naamwissel die symbool staat voor een nieuwe fase in zijn leven.
