Waarom Ilse Warringa (50) nieuwe musical naar Hoogezand-Sappemeer vernoemt en niet naar Hoogeveen

„Haha, er zijn al meerdere mensen uit Hoogezand-Sappemeer geweest die me zeiden: ‘wat leuk dat jullie de titel naar onze plaats noemen’. Het stuk gaat over de Brontë-zusters, dus ik wilde de woeste hoogtes, de Wuthering Heights, erin terug laten komen. Ik heb ook nog aan Hoogeveen gedacht, maar het mooie aan Hoogezand is dat het zand erin zit, zoals bij de woeste heideheuvels van Yorkshire. Rop (Verheijen, acteur en medebedenker, red.) en ik waren het erover eens dat dit de mooiste titel was.”

„Nee, dat niet. We hebben hiervóór De ongeplukte zusters van Almere County gemaakt, dat ging over het werk van Jane Austen. Dit stuk speelt op de Noord-Engelse hoogvlakten, en in die zin is het wel mooi dat Hoogezand-Sappemeer in het Noorden ligt. En Rop speelt zijn rol van de biografe van de Brontë-zusters, Elizabeth Gaskell, met een noordelijk accent. Gaskell kwam in het echt ook uit het noorden van Engeland. Ik heb ook wel een zwak voor het Noorden.”

„Ik kom natuurlijk uit Dalfsen, maar ik heb ook veel familie in de provincies Drenthe en Groningen. Mijn voorouders komen uit Ees en Eeserveen. Warringa is een van oorsprong Drentse naam.”

„Dat klopt en dat komt omdat het theater net te klein is voor ons grote decor. Deze voorstelling is gemaakt voor de grote zaal. Ik heb er wel eens een kleinere voorstelling gespeeld, en ben er ook met jeugdtheater geweest. En De onverwoeste zusters is wel te zien in Groningen en Leeuwarden.”

„Het is een totaalvoorstelling. Er zit comedy in, maar ook drama, het is muziektheater en musical. Het publiek blikt samen met de biografe Gaskell terug op het leven van de schrijvende zussen Brontë: Charlotte, gespeeld door Margôt Ros, Emily – die speel ik – en Anne, dat is Eva van Gessel. Ook Alex Hendrickx speelt mee. De zusters kijken terug vanuit de dood. Het gaat onder andere over de positie van vrouwen, toen én nu. De zussen schreven, maar hun boeken werden pas gelezen en serieus genomen toen ze voor een mannelijk of onzijdig pseudoniem kozen. En ik heb daar ook nog steeds mee te maken. Ik schrijf, ik regisseer en ik acteer. Als een man dat doet, dan wordt er vaak met bewondering naar gekeken. Maar ik krijg vaak te horen: ‘Al die dingen tegelijk, neem je niet te veel hooi op je vork, meisje?’. De situatie is niet heel veel anders dan in de 19de eeuw.”

„Jazeker, een prachtig boek, van Anjet Daanje, ook uit Groningen trouwens. Daar heb ik van genoten en ook veel aan gehad. Anders had ik misschien niet woorden als longtering en vlektyfus gebruikt.”